Een ongewoon huwelijk
begint op het Engelse platteland en meer in het bijzonder het grote
landhuis Hart House waar Coral Glynn in het voorjaar van 1950 arriveert
om de terminaal zieke moeder van majoor Clement Hart te verplegen. Al
gauw merkt ze dat de verstandhouding tussen de moeder en zoon uiterst
koel is en ook in de omgang met haar is de jonge gewonde
oorlogsveteraan gereserveerd. Het is dan ook een grote verrassing als
hij haar na de dood van zijn moeder ten huwelijk vraagt. De ouderloze
Coral stemt tot ontzetting van de norse huishoudster mevrouw Prence toe.
Tot zover lijkt het allemaal op een klassieke Engelse roman in de trant
van Jane Eyre of Rebecca, maar met de komst van inspecteur Hoke schiet
ook Sherlock Holmes door je gedachten. Eigenlijk moest ik nog meer
denken aan inspecteur Colombo, bekend van de gelijknamige tv-serie
vanwege zijn manier van vragen stellen. Inspecteur Hoke
onderzoekt een moord in het nabijgelegen bos van Hart House waar Coral
tijdens haar wandelingen veel naar toe ging. Het lijkt de majoor beter
dat ze naar Londen vertrekt en zo verdwijnt ze weer even snel uit zijn
leven als dat zij erin gekomen is. Allebei pakken ze de draad van voor
hun ontmoeting weer op en het zal jaren duren voor ze weer in contact
met elkaar komen. Daarbij speelt Robin, Clements jeugdvriend, een
dubieuze rol.
Peter Cameron is een Amerikaanse schrijver, die korte tijd in Londen
heeft gewoond. Net als in zijn roman Andorra
situeert hij het verhaal van Een ongewoon huwelijk
in een Europees land, alleen zijn de beschrijvingen van de omgeving
hier een stuk accurater dan de opzettelijk verkeerde beelden die hij in
Andorra schetste. Hij
slaagt er goed in de enigszins stijve Engelse sfeer uit de naoorlogse
jaren weer te geven, zijn manier van schrijven deed mij tenminste
denken aan een gestevend verpleegstersschort, die zo stel ik me voor,
Carol ongetwijfeld gedragen zal hebben. Wat ik mooi vond waren de
verborgen en onuitgesproken emoties die Cameron af en toe laat
doorschemeren en ook knap vond ik de moeiteloze sprongen in de tijd,
waarbij hij met een korte zin je meteen de volgende episode duidelijk
maakt. Ook zijn er enkele onverwachte wendingen, al vond ik die minder
spectaculair dan in Andorra.
Toch blijft het verhaal ook ergens een beetje steken, het is net of
Cameron een poging doet om een Engelse roman na te bootsen. Die
oefening is grotendeels, maar niet helemaal geslaagd, daarvoor blijft
het te vlak, te onderkoeld misschien ook. Al lijkt het als ik dit zo
opschrijf ook juist iets heel Engels te zijn, dat onderkoelde, maar wat
ik me van het lezen van Jane Eyre en zo herinner is dat de emoties
juist heel erg binnendrongen. Hier lijkt het of er een dun laagje glas
tussen blijft zitten. Neemt niet weg dat het boek nergens verveelt en
Cameron je nieuwsgierig maakt naar de afloop van dit ongewone huwelijk.
Janneke
|
Peter
Cameron
Youtube meet
Peter Cameron
recensie Andorra
|
