Ter gelegenheid van haar 50ste verjaardag een selectie van verschillende
werken van Palmen vanaf 1985. Dus ook uit de tijd dat ze studeerde en De
Wetten nog niet had gepubliceerd. Het zijn verhalen, toneel, korte en
lange beschouwingen, lezingen en lofredes. Varierend van een enkele
alinea
tot tig pagina's. Het geeft een divers beeld van de veelzijdigheid van
Palmen. En het is typisch Palmen. Soms ontroerend, verrassend, uitdagend,
arrogant, het zet aan tot nadenken, is irritant met af en toe de neiging
om het boek dicht te slaan. Heb er dan ook een maand of 2 over gedaan en
dat kan ook prima. Steeds een stukje lezen en weer wegleggen. Natuurlijk
komt Ischa erin voor (dat laten we maar even voor wat het is). In de
lofredes kan ze wel doorslaan. Of niet, weet het niet. De wijze waarop
ze
Hugo Claus eert op zijn 75ste verjaardag, is bijna om misselijk van te
worden.
"Lieve Hugo,
wat is dat toch?
Iedereen houdt van jou.
..........
Wat is het dan?
Ik zie het wel meer, bij de mannen van jouw generatie.
Iedereen houdt van Remco.
Iedereen houdt van Hans.En als ze hen eenmaal beter leren kennen, houdt
ook iedereen van Harry en van Cees."
Need I say more? Pff, van dat soort lariekoek loop ik niet warm.
Maar haar lofrede op Harry Schaft, de baas van het koffiehuis in de
buurt,
is weer prachtig. Zo ook het verhaalje (1,5 pagina) over Asiel en sinds
wanneer ze bij dat woord niet meer denkt aan honden en katten opgesloten
in een hok, maar aan mensen (jarenlang opgesloten in een hok) en of
honden/katten ook zo lang in het asiel zitten. Of over de reactie van
haar
vader als deze klokken hoorde luiden toen iemand begraven werd. Of over
de
schrijver als schenner (over Cees Nooteboom) en een verhandeling of
filosofen mislukte schrijvers zijn. Misschien vind ik Palmen wel op haar
best als ze of over de gewone dingen van het leven schrijft (en niet
over
de zoveelste ontmoeting met een schrijver of over haar teleurstelling
als
een bekend schrijver die ze wil ontmoeten overleden blijkt te zijn) of
over gewone mensen.
Palmen trekt aan en stoot af. Het lijkt wel alsof ze het bewust doet. Ze
wijdt er zelf in een artikel over haar succes, en hoe daar (m.n. door
mannelijke) citrici afgunstig op wordt gereageerd, ook aandacht aan.
Marjan
|
Uitgeverij Prometheus (2005)
ISBN 9044606816
272 pagina's
Connie Palmen - God en vitriool
Palmen's
Boekenweekgeschenk 1999 |