Vrouwen hebben een bijzondere manier om met verdriet om te gaan.
Vrouwen onderling bedoel ik dan. Je kunt met je beste vriend over
verdriet praten, maar het is toch altijd anders dan met je vriendinnen.
Er is een aanvoelen, een ruimte laten en tegelijkertijd weten wanneer je
dichtbij moet zijn, letterlijk en figuurlijk. Dit is natuurlijk een
persoonlijke ervaring, maar ik ben weer helemaal gesterkt in die mening
na het lezen van dit heel bijzondere boek.
Twee vrouwen, Veronika, jong, begin dertig en Astrid, die al een heel
lang leven achter de rug heeft, ontmoeten elkaar. Veronika, schrijfster,
is weggevlucht voor en met haar verdriet en heeft het huis naast Astrid,
die in het dorp ‘de heks’ wordt genoemd, gehuurd om een boek te
schrijven. Langzaam en voorzichtig komen ze met elkaar in contact en met
horten en stoten komen hun beider verhalen. Verteld aan de keukentafel
van Astrid, terwijl deze typisch Zweedse gerechten klaarmaakt, of aan de
eetkamertafel van Veronika met Brahms en volksmuziek op de achtergrond.
Ik heb gehuild bij dit boek. Niet alleen om het verdriet en de geheimen
van beide vrouwen. Het was alsof je er bij zat. Alsof er ook plaats
gemaakt werd voor eigen, ander, verdriet. Alsof daar ook meer ruimte
voor kwam. Alsof dat ook (nog) meer een plaats kreeg. Linda Olsson weet
alle snaren van geestelijk en lichamelijk verdriet te raken, maar ook
aan te geven hoe je er mee om kunt gaan. Hoe je elkaar er mee kunt
helpen en hoe je verder komt. Langzaam maar zeker weer gaat leven.
Ik las dat de schrijfster de opvolgster van Marianne Frederiksson werd
genoemd en dat was voor mij een reden om dit boek te lezen. De sfeer van
het land weet Olsson inderdaad net zo als Frederikson neer te zetten.
Maar het gevoel voor ‘de mens’ gaat naar mijn idee verder. Heeft nog
meer diepgang. Zit nog dichter op je huid. Een boek voor alle vrouwen
met (oud) verdriet.
De oude vrouw deed haar ogen dicht. “Ik denk dat als we de
woorden kunnen vinden, en als we iemand kunnen vinden aan wie we het
kunnen vertellen, dat we dan de dingen misschien in een ander licht
kunnen zien. Maar ik had geen woorden en ik had niemand.” “Ja”, zei
Veronika. “Misschien moet ik ook proberen om de woorden te vinden.
Ik mag dan wel boeken schrijven, maar toch kwamen de woorden nooit
gemakkelijk. Altijd met grote moeite. En alleen geschreven woorden.
Ik kwam hier met de opzet om een boek te schrijven. En ik denk nu
dat er misschien ook wel een boek komt, maar het zal anders zijn dan
ik oorspronkelijk in gedachten had.”
Meer over het verhaal van beide vrouwen wil ik eigenlijk niet
vertellen. Het is mooi om al lezend meegezogen te worden zonder verder
idee van wat er gebeurd kan zijn.
Het boek zit ook vol poëzie. Achterin zit een hele lijst van
verantwoordingen en verwijzingen naar schrijvers/dichters die ik niet
ken. De naam die vaak voorkomt en die ik onthouden heb is die van Karin
Boye en deze dichteres heeft een eigen (Engelse) website,
www.karinboye.se.
Die website opent met deze regels:
Yes, there is goal and meaning in our path -
but it's the way that is the labour's worth.
Prachtige regels die ook de bedoeling van dit boek naar mijn idee
heel goed samenvatten.
Eisjen
april 2007
|
Uitgeverij Archipel
ISBN: 978 90 630 5285 0
224 bladzijden
Van de achterflap:
Veronika, een jonge schrijfster, huurt midden in de
gure Zweedse winter een huis op het platteland om zich te wijden aan het
schrijven van haar roman. Door een tijd alleen te zijn, hoopt ze in het
reine te komen met de tragische dood van haar verloofde. Haar komst
wordt stilletjes gadegeslagen door haar oudere, teruggetrokken buurvrouw
Astrid, een eenzame vrouw met een groot geheim.
De seizoenen glijden voorbij, en de vriendschap tussen Astrid en
Veronika bloeit voorzichtig op. Steeds vertellen ze elkaar een nieuw
stukje van hun levensverhaal, en gedurende dat jaar in Zweden veranderen
hun levens voorgoed.
Fragment uit het boek
Linda Olsson groeide op in Zweden, maar woonde in Kenia,
Singapore, Engeland en Japan voor ze zich in Neuw-Zeeland vestigde. Astrid
& Veronika is haar debuutroman.
Let me sing you gentle songs
This is the heart-rending story of how two women, both having suffered
great loss in their lives, find solace in the words of each other, and
begin to live again. Olsson seduces the reader with her hypnotic prose,
rendering the book not only impossible to put down, but impossible to
forget.
Lees meer bij
The New Zealand Herald
Karekare, Nieuw Zeeland, waar Viktoria van wegvluchtte.
Dalarna in Zweden waar ze vriendschap sluit met Astrid.
MSN-encarta kaart van Dalarna,
|
