Toen dit boek werd aangeboden als recensie-exemplaar heb ik uit
nieuwsgierigheid voor één keer mijn weerzin tegen verplichte
boekverslagen opzijgezet. Ik had er al zoveel lovends over gelezen dat
ik het al eerder op mijn verlanglijstje had gezet. En mooi is het
zeker. Englander heeft acht heel verschillende verhalen geschreven, die
allemaal draaien om wat het betekent joods te zijn en wat dat voor
consequenties heeft.
Het titelverhaal, een hommage aan verhalenschrijver Raymond Carver die 'Waar we het over hebben als we het over
de liefde hebben' schreef, vond ik erg sterk. Twee stellen, het
ene orthodox, het andere seculier, zien elkaar na jaren terug en zetten
het op een drinken en later ook roken van marihuana. Scherpe
observaties, vaak erg grappig en op het eind uiterst pijnlijk als het
Anne-Frankspel wordt gespeeld waarbij de spelers zich van bepaalde
personen afvragen of die hen bij zich zouden laten onderduiken als er
weer een Holocaust zou komen.
Een ander fraai verhaal heet Kamp Avondschemer en gaat over een
zomerkamp voor ouden van dagen. Het begint grappig, maar krijgt een
naargeestig tintje als enkele ouderen in een van de andere
vakantiegangers een ex-kampbeul menen te herkennen.
Elk verhaal heeft een eigen sfeer en een andere vorm, maar allemaal
zijn ze doordrenkt van wat het betekent om joods te zijn, met altijd
die lange, vaak pijnlijke geschiedenis waar niet aan te ontkomen valt,
of je nu seculier of orthodox bent en die zo bepalend is, of je je er
nu met hart aan ziel aan overgeeft of ervoor probeert te vluchten en of
je nu in New York woont of Jeruzalem.
Maar net zo goed gaan de verhalen over wat het betekent mens te
zijn, over leugens en waarheden, angst en moed, liefde en haat. Ze
bevatten humor, zijn goed geschreven en zetten je aan het denken.
Allemaal ingrediënten voor een topboek, maar voor mij blijft de
verhaalvorm toch een struikelblok. Zit je er net lekker in, is het
alweer afgelopen. Misschien moet ik Englanders Ministry of Special Cases maar
gaan lezen, dat is wel een roman. Ik zet het in elk geval op mijn
nog-te-lezen-lijstje, want deze verhalen
smaakten naar meer.
Maaike
|
Nathan
Englander
|
