"Je leest dit jaar waarschijnlijk geen leuker boek dan Skippy tussen de sterren"
staat op de achterkant van dit vuistdikke boek en ofschoon ik uit de
titel wel begrepen had dat Skippy dood zou gaan (de Engelse titel is
daar zelfs nog explicieter over) was ik toch verrast dat dit al op één
van de eerste bladzijden plaats vindt. Hoe leuk gaat een boek dan nog
worden? Laat ik het maar meteen zeggen, met alleen 'leuk' doe je Skippy tussen de sterren echt tekort.
Skippy
heet eigenlijk Daniel Juster, hij is veertien jaar en een interne
leerling op Seabrook een Katholieke jongensschool in Ierland. Zijn
kamer deelt hij met de geniale zwaarlijvige Ruprecht die constant bezig
is met experimenten die de snaartheorie en het bestaan van buitenaards
leven moeten bewijzen. De andere hormonaal op hol gelagen pubers zijn
meer geïnteresseerd in seks en de meisjes van het naastgelegen St.
Brigid's. Skippy vinden ze een beetje een loser want - hoe stom kun je
zijn -, hij wordt verliefd op Lori het vriendinnetje van Carl en
dat is bepaald geen lieverdje. Hij voorziet, samen met mededealer
Barry, Lori en haar vriendinnen van zogenaamde vermageringspillen.
Naast de leerlingen zijn er natuurlijk de leraren, een mengeling van
enkele bejaarde paters, middelbare leerkrachten en jonge leraren. De
leiding van de school is in handen van waarnemend decaan Costigan, die
nu pater Furlong ziek is zijn kans schoon ziet de school te
moderniseren en van Seabrook weer een gerespecteerde merknaam te maken.
Enkele leraren leveren een opvallende bijdrage aan het verhaal, zoals
de jonge geschiedenisleraar Howard Fallon, die Howard de Coward wordt
genoemd vanwege een voorval in zijn eigen studententijd op Seabrook, de
coach van het zwemteam Tom Roche en Pater Geen die eigenlijk helemaal
niet van lesgeven houdt. Zo is er al een heel pallet van personen
rondom Skippy die in zijn vrije tijd vooral games speelt en door een
telescoop naar Lori staart. Maar het is niet alleen zijn tot mislukken
gedoemde verliefdheid die hem onzeker maakt, er is onmiskenbaar iets
donkers en raadselachtigs rondom Skippy. Hij slikt af en toe
pijnstillers, heeft nachtmerries over zombies en zijn ouders en er is
'het spel' waarover hij met zijn vader afspraken heeft gemaakt. Toch
komt zijn dood voor iedereen als een donderslag bij heldere hemel, die
velen in het laatste deel van het boek op hun eigen manier aan het
denken en verwerken zet. En daarbij komen nog een aantal verrassende
zaken aan het licht.
Skippy tussen de sterren
zit boordevol personen en gebeurtenissen en het vindt allemaal plaats
in een tijdsbestek van twee maanden. Om er dan zo'n boeiend,
samenhangend en vooral meeslepend verhaal van te maken moet je een
vakman zijn. Net als veel ander Ierse schrijvers is Paul Murray dit
zonder meer. Aan het eind zijn alle mysterieuze zaken rondom Skippy
duidelijk, maar hij doet meer, hij laat sommige items telkens in een
andere vorm of setting terugkeren. Zo gaat het niet alleen in de
experimenten van Ruprecht over een ander universum, maar vindt je ze
ook terug in de oude Ierse verhalen, de videogames en de doorgang naar
een andere dimensie die volgens Ruprecht op een heuvel bij de
meisjesschool moet liggen. Een ander voorbeeld is de witte godin die
niet alleen als mythische romanfiguur in verhalen van verschillende
schrijvers voorkomt, maar ook als prinses in de eerder genoemde games.
En je zou de blonde invalkracht Miss McIntyre hieronder kunnen
rangschikken evenals de cocaïne die onder gebruikers ook wel met de
naam 'witte dame' wordt aangeduid. Het door de waarnemend decaan
geschreven kersbulletin past helemaal bij de eerder beschreven lessen
waarin geschiedenisleraar Howard de leerlingen ervan bewust maakt dat
wat wij van het verleden weten alleen datgene is wat mensen daarover
hebben opgeschreven en dat is lang niet altijd de hele waarheid.
Toen
ik dit boek in de boekwinkel oppakte vertelde de verkoopster dat zij
het boek prachtig vond, maar ze 'waarschuwde' mij dat een andere
lezeres erg negatief was over het 'grove' taalgebruik. Nou is dat
taalgebruik van de leerlingen inderdaad behoorlijk grof, maar het
klinkt toch ook heel eigentijds. Het stoorde me niet, het was zelfs zo
dat ik bij de vele dubbelzinnige opmerkingen toch telkens even moest
glimlachen, ik werd ze niet zat. Wat mij veel meer shockeerde waren
alle sex- en drugsdeals van deze jongeren. Maar ook hier laat Murray
zien dat het vaak onzekerheid en eenzaamheid zijn die jongeren soms de
verkeerde richting in doen slaan.
Janneke
