Ida past niet in het enigszins artistieke gezin waar ze in opgroeit.
Haar moeder is een dominante vrouw, en haar ideeën en uitspraken brengen
Ida in de war. Ze benijdt de buren die een herderstafereel van glas voor
het raam hebben staan, of een klok van een hond dat bij andere hangt.
Als ze haar moeder probeert te vertellen hoe gezellig dat haar lijkt,
begrijpt haar moeder het niet: "wat ben je toch kritisch! Net als ik!
Maar het zijn in wezen doodgoeie mensen!" Ida probeert de wereld in
balans te brengen: haar ledematen moesten exact dezelfde inspanning
leveren bij het bewegen. Steeds verzon ze nieuwe bezweringen, die niet
hielpen.
Ook haar familie is niet bepaald doorsnee te noemen. Een oom met
smetvrees die wel heel erg ver gaat. Een overgrootvader die beroemd is
om het verkeerde schilderij. En nog meer verknipte figuren waarvan oom
Melchior een vrij grote rol in het boek heeft.
"Melchior was ervan overtuigd dat de steen van de beschaving in
een snel toenemend tempo de heuvel afrolde en dat hij er, om een val
in de afgrond te voorkomen, een enorme trap tegen moest geven, een
taak waar hij, omdat niemand leek te zien hoe nijpend de situatie
was, helemaal alleen voorstond. Hij had geen hoge dunk van zichzelf.
Hoewel zijn vrouw en dochter van hem hielden en zijn bedrijf ondanks
de voorspellingen van de familie nog altijd niet failliet was, wist
Melchior zeker dat dit alles op toeval, willekeur en vergissingen
berustte."
Ida raakt in een crisis, ze moet haar jeugd verwerken. Daardoor komt
ze in botsing met haar moeder. Bizarre gebeurtenissen volgen.
Er worden situaties beschreven waarvan je denkt, dat ze in realiteit
niet kunnen gebeuren, maar het past helemaal in het verhaal. Een verhaal,
dat soms hilarisch is, maar ook schrijnend. Ik heb het boek in één keer
uitgelezen
"Als jullie maar één ding goed onthouden," zei vader, "heilige
oorlogen bestaan niet." Hij zei vaak dat ze maar één ding hoefden te
onthouden, maar het was elke keer iets anders.