Het eerste boek van Vonne van der Meer "Het limonadegevoel en andere
verhalen' maakte grote indruk op me. Zoietst had ik nog nooit gelezen.
De verhalen waren op een manier geschreven die ik niet kende. Vonne van
der Meer won toentertijd, terecht, met dat boek de Geertjan
Lubberhuizenprijs voor het beste debuut. En nu is het alweer
vijfentwintig jaar later...
Een beetje fan van Vonne van der Meer kent natuurlijk haar
eilandboeken. Die gaan over belevenissen van mensen die Duinroos huren,
een vakantiehuisje op een van de waddeneilanden. De gasten kennen elkaar
niet maar schrijven wel in het kort hun bevindingen in het gastenboek.
De werkster, die het huis aan het begin van de zomer en na elk
gastenbezoek schoonmaakt, is de rode draad. Zij ziet alle gasten maar
kent ze verder niet. Alleen de lezer weet wat er in het hoofd van de
gasten omgaat.
Nu is er ter ere van het 25 jaar schrijverschap van Van der Meer dit
boek De vrouw met de sleutel verschenen. Eveneens een verhalenbundel,
eveneens is er sprake van een centrale figuur maar nu is het geen
werkster maar een weduwe, Nettie genaamd. Deze Nettie heeft geld nodig.
Vroeger was ze lerares maar ze kon geen orde houden dus terug in haar
vak kan en wil ze niet. Ze kan wel heel mooi en goed voorlezen én ze
heeft prachtige boeken in haar kast. Ze besluit een advertentie te
plaatsen. Lees voor een uitgebreide beschrijving van de inhoud verder op
Leestafel.
De verhalen die Nettie voorleest en de verhalen over de klanten zijn
zoals altijd bij Vonne van der Meer heel bijzonder. Ze weet overal net
die verrassende draai aan te geven zoals je van haar gewend bent. Dit
boek heeft zelfs meer, het is als het ware een ode aan het
schrijversvak. Zeer de moeite waard.
Dank
voor je verslag van het nieuwe boek van Vonne van der Meer. Ik ben ook
wel een beetje fan van haar boeken en zeer benieuwd maar dit boek. Het
klinkt veelbelovend!
Ook
dit boek is uit, en ik vind het een aanrader. Nettie, een vrouw van even
over de vijftig, plotseling weduwe geworden in tamelijk berooide
omstandigheden, bedenkt voor zichzelf het beroep van voorlezer,
welterustenzegger, instopper, iets wat op deze manier niet bestaat en
dus geen officiële naam heeft. Via een advertentie start ze, na een
moeizame aanloop, met zes vaste klanten. Onder wie een stewardess
(Olivia) en een oudere man (Harry). Een paar vallen er af, enkelen komen
erbij: Mike, een eenzelvige jongeman en Renée, een elfjarig meisje.
Verhalen in verhaal
De vorm waarin het geschreven is, is afwisselend. Nettie houdt een
dagboek bij en maakt notities over haar klanten. Er zijn verhalen in het
verhaal, omdat soms de lezer het verhaal dat voorgelezen wordt,
meeleest. Op zichzelf staande verhalen dus en zeker één steengoed. Dan
zijn er natuurlijk nog de ontwikkelingen in de relaties die Nettie met
enkele van haar klanten opbouwt, soms tegen wil en dank, omdat het nu
eenmaal zo is dat ze aan het bed van deze mensen zit en hen ziet in hun
intieme momenten. Met een aantal is natuurlijk ook iets bijzonders aan
de hand. Dit zijn de relaties die in deze roman uitgekristalliseerd
worden. En tenslotte krijgt de lezer ook nog eens lees-en schrijftips
mee, die Vonne heel natuurlijk in de roman inweeft.
Ik hou van haar stijl, eenvoudige mooie zinnen (i.t.t Rosenbooms
moeilijke mooie zinnen waar ik óók van hou!), af en toe droge humor, of
een mooie vondst. Ze heeft vaker een bijzondere plot (zoals ook in Take
7), maar minpuntje vind ik toch dat na de bijzondere plot, de mooi
opgebouwde spanning, het einde even vaak wat mat is. Je verwacht nog het
een en ander, beziet zorgelijk de wel heel weinige overblijvende
bladzijden (dat kán toch nog niet?), maar ineens is het afgelopen. Dat
had ik nu weer. Maar het weegt niet op tegen het leesplezier van 95% van
het boek. Ik geloof dat in de bespreking op de site van de Leestafel het
boek een verhalenbundel werd genoemd, maar waarom eigenlijk? Zelf zou ik
het een roman noemen. Weliswaar met een losse structuur, maar toch één
hoofdpersonage, één perspectief en een duidelijke plot? Geen grote
kwestie, maar ben wel benieuwd.
Ja ik vind het wel een verhalenbundel maar dan met een rode draad en die
draad is Nettie. Eén duidelijk plot vind ik het niet. De vrouw in Osdorp
en het meisje zie ik als verhalen op zich, evenals het verhaal van de
eenzame man.Elk verhaal heeft zijn eigen afloop. Ook het verhaal van
Nettie.
Verslag van Dettie en
Bernique
redactie Janneke