Giulio Leoni: De lichtmoorden
Vertaling: Jan van der Haar


Van de achterflap:

Het jaar 1300, Florence. Dante Alighieri werkt aan het laatste en moeilijke deel van zijn Goddelijke komedie. Zijn mandaat als prior van de stad Florence loopt bijna af als hij op een vastgelopen schip een compleet uitgemoorde bemanning vindt. Heeft dit iets te maken met de sprekende dode maagd van Antiochië die in de kerk de mensen oproept Jeruzalem te bevrijden, of met het onbegrijpelijke apparaat van Saraceense makelij dat Dante van het dodenschip heeft gered? Verborgen sporen leggen een verband tussen de gebeurtenissen in Florence en de wetenschappelijke ambities van keizer Frederik II zestig jaar eerder. De oude strijd tussen de pausgezinde Welfen en de seculiere Ghibellijnen laait weer op en Dante kan niet voorkomen dat de stad in een spiraal van moorden terecht komt.

Twee boeken had ik mee op vakantie naar Praag. Van de Tjech Milan Kundera 'Life is Elsewhere' en deze. Het leek me een niet al te 'zwaar' boek over de middeleeuwen voor een stad met zelf ook een uitgebreide middeleeuwse geschiedenis. Daarnaast schrijft Kundera in zijn voorwoord van 'Life is Elsewhere' over Dante:

He is a symbol of national identity, he is a spokesman of revolutions, he is the voice of history, he is a mythological being and the subject of a virtually religious cult, but he is above all the representative of an inviolable value which we are ready to write with a capital letter: Poetry.

Met een soort van 'ideaal beeld' van de mens Dante begon ik dus aan het boek en dat beeld werd door Leoni al snel onderuit gehaald. Zijn Dante is een man met een behoorlijk kort lontje die het ene moment zeer verheven gedachten en nobele gevoelens heeft, maar ook zeer bot kan optreden en buitenechtelijke escapades en een handgemeen niet uit de weg lijkt te gaan. Hij is in gedachten druk bezig met zijn Goddelijke komedie en weet de hel goed voor te stellen, maar weet niet wat hij aan moet met de hemel. Hoe verwoord je die? Hoe beschrijf je die?

Het verhaal is intrigerend en geeft een prima beeld van de middelleeuwen waarin het leven wordt overheerst door bijgeloof, angst voor de kerk, angst voor de overheid, angst voor het vreemde en ongrijpbare. Kortom, een leven vol van angst en het lijkt dan ook geen wonder dat Dante makkelijker de hel kan beschrijven dan de hemel. Astrologen worden voor van alles en nog wat geraadpleegd en onwetendheid viert hoogtij.  

Zo veel onwetendheid is soms moeilijk in te leven. Een hele stad die zich laat bedotten door "de dode, sprekende maagd", het bovenlichaam van een vrouw in een kist dat lijkt te leven, en zelfs Dante die met grote moeite zichzelf blijft voorhouden dat het een truc moet zijn en zijn zoektocht naar de waarheid manhaftig voortzet.

Maar waarom zou een hogere macht die manier kiezen om zich te manifesteren? Zijn verstand weigerde het te aanvaarden. Kon de majesteit Gods zich op die krampachtige manier openbaren, in de gruwelijke verminking van een lichaam? In de voorstelling van een kunstenmaker? En dit om het gepeupel aan te zetten tot een onderneming die juist door geestdrift en deugd moest worden ingegeven? Had God dit nodig om de geboortegrond van Zijn Zoon te bevrijden van de vijanden?

Het geheel is geschreven in een soort van 'gedragen' taal die waarschijnlijk de sfeer op moet roepen van het leven dat constant wordt verklaard vanuit Gods hand. Geen lichtvoetige, luchtige vakantie thriller, wel een interessant, maar somber verhaal.

 

Eisjen

 

 

Dante Alighieri:
(...) vatte een grote liefde op voor Bice di Folco Portinari, ons beter bekend als Beatrice, die hij onsterfelijk maakte in zijn gedichtenbundel Vita Nova en in zijn Divina Commedia. Hij bekleedde korte tijd in 1300 het hoogste stadsambt in Florence maar raakte steeds meer betrokken bij de interne partijstrijd en werd in 1302 vanwege zijn mislukte antipauselijke politiek voorgoed uit zijn vaderstad verbannen.
Lees verder...

(...) Hij pleitte onder meer voor een soort scheiding van kerk en staat (...)
Lees verder...

De legendarische martelares Margaretha van Antiochië werd in de Middeleeuwen beschouwd als beschermheilige van zwangere vrouwen.

Saracenen is een middeleeuwse christelijke benaming voor islamitische Arabieren en andere moslims. (...) Gedurende de Middeleeuwen werd de term uitgebreid naar alle moslims en later alle tegenstanders van de christenen, of ze nu Arabisch, Perzisch of Turks waren.

Keizer Frederik II
(...) zeer geïnteresseerd in wetenschap, en hij onderhield daarom ook een brede correspondentie met de Egyptische sultan. (...) Soms experimenteerde hij echter ook zelf. Er is een experiment bekend waarin hij baby’s in twee verschillende groepen liet indelen. De ene groep kreeg veel aandacht en aanraking en de andere groep werd met rust gelaten. Na twee maanden waren alle baby’s die in de tweede groep zaten gestorven. Hiermee bewees hij dat aanraking zeer belangrijk is in een mensenleven. (...) Aan het eind van zijn leven werd hij ook wel de meest Islamitische aller europese vorsten genoemd.

Welfen en Ghibelijnen

ISBN: 978 90 295 6503 5
Omvang: 256 bladzijden



 

Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 05/06/07  Eisjen