Judith Koelemeijer
Het zwijgen van Maria Zachea
Een ware familiegeschiedenis
272 pagina's | Atlas | oktober 2011
Jubileumeditie




Intro
Op 30 oktober 2001 presenteert de nog onbekende schrijfster Judith Koelemeijer een boek over haar familie in haar geboortedorp Wormer. In het dorpscafé houdt Jan Blokker een vlammende lofrede: ‘Al lezend heb ik vaak moeten denken aan Montaillou, van de Franse historicus Le Roy Ladurie. […] Montaillou in het twintigste-eeuwse Wormer – dat krijgen we hier zomaar cadeau, zonder er zes eeuwen op te hebben moeten wachten. Historici van de toekomst zullen hun vingers aflikken bij het rijke materiaal.’

In de jaren daarna valt Nederland massaal voor Het zwijgen van Maria Zachea. Het boek wint de NS Publieksprijs, het Gouden Ezelsoor en de Zaanse Cultuurprijs. In tien jaar tijd gaan er 300.000 exemplaren over de toonbank. Het zwijgen van Maria Zachea zette een trend, constateert de Volkskrant: mede door het succes van het boek is de familiegeschiedenis een uiterst populair genre geworden.


Nog steeds indrukwekkend
Voor mij was het een onbekend boek, maar deze jubileumeditie van het in 2001 voor het eerst verschenen verhaal maakt nog steeds indruk. Misschien nu nog wel meer, omdat er een voor-  nawoord en lezersbrieven toegevoegd zijn.
 
Het boek gaat over Maria Zachea, die een hersenbloeding heeft gehad en nu om de beurt wordt verzorgd door één van haar twaalf kinderen. De geschiedenis van het gezin wordt door de ogen van de kinderen verteld; zij zijn ieder één hoofdstuk aan het woord. De lezersbrieven geven aan dat het boek in eerste instantie zo succesvol was omdat het zoveel herkenning opriep: een groot gezin met daarin het vechten om aandacht, de verschillende persoonlijkheden en problemen, en tegelijkertijd het saamhorigheidsgevoel. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om in zo’n groot gezin op te groeien, maar kon wel degelijk herkenning vinden in dit boek. Zelfs in een gezin van drie kinderen, waarin ik ben grootgebracht, spelen genoemde zaken een rol. Een voorbeeld is de verdeling van het gezin in de bollebozen en de werkers, de denkers en de doeners, dat ook van toepassing is op mij en mijn zus.

Het mooie van het boek is dat de schrijfster geen expliciete analyse hoeft te geven van wat ik hierboven schets. Als lezer voel je dit aan; het verhaal staat op zichzelf. Alle toevoegingen van deze jubileumeditie zijn daarbij een mooi extraatje.




  Anouschka









het zwijgen van





judith koelemeijer
Foto: Bob Bronshoff


Website Judith Koelemeijer




Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 26/11/11  janneke