;

Ida Jessen
De kinderen
Oorspronkelijke titel: Børnene
Vertaald door Diederik Grit en Edith Koenders
349 pagina's | Uitgeverij De Geus | december 2011

---

De Kinderen is het derde deel van een trilogie over de inwoners
van het Deense plaatsje Hvium. Net als de eerdere boeken 'Leugenaars' en 'Het eerste waar ik aan denk' kunnen ze afzonderlijk gelezen worden, maar je merkt wel dat er teruggegrepen wordt naar de vorige boeken.

Eigentijdse roman
‘Vlijmscherpe roman over huwelijk en echtscheiding’ krijgt deze roman als predikaat mee van de uitgever, het boek werd bekroond met de prijs van de Deense boekhandelaren, en de Jyllands-Posten, de krant waarin de beruchte cartoons over Mohammed geplaatst werden, noemt het boek “Een roman over de huidige tijd, een hoogstandje in een erotisch verankerd vrouwelijk universum. Er wordt veel gescheiden inderdaad, er komt ook wat seks in voor ja, maar een erotisch verankerd vrouwelijk universum klinkt wel erg beladen. Misschien ook niet goed vertaald.

Levens van drie vrouwen
De flaptekst van De Kinderen vermeldt verder dat het boek gaat over de levens van de vrouwen Solvej, Ragna en Manne, die alledrie op hun eigen manier moeizame verhoudingen hebben met mannen. En ook met hun omgeving, de andere inwoners van Hvium. Solvej heeft man en kind verlaten voor een verliefdheid, Ragna zit gevangen in een passieloos huwelijk en Manne heeft een relatie met een gehuwde man. Met deze informatie vraag je je af waarom het boek dan "De Kinderen" heet. Maar gaandeweg wordt duidelijk dat heel veel om Christiane en Jon draait, de kinderen van Solvej en Sören en Britta.

Eerste periode 1992-1999
Het boek is verdeeld in een paar tijdzones. In het eerste deel tussen 1992-1999 lees je het verhaal van Solvej die toch wel de hoofdpersoon van het boek is. Ze gaat in een eenvoudig huisje vlak buiten Hvium wonen, omdat haar ex-man met hun dochtertje en zijn nieuwe vriendin daarheen verhuisd is. Ze wil haar kind vaker zien, maar dat stuit op veel weerstand, ook bij het kind zelf. Solvej probeert een nieuw bestaan op te bouwen en vindt werk als consultatiebureauverpleegkundige. Haar minnaar Tobias, de reden voor haar echtscheiding, ziet ze nog maar sporadisch. Sören Martinsen, de verhuurder van haar huisje komt vaak langs, hij dringt zich op en Solvej laat zich tegen haar zin meeslepen in een verhouding. Sören heeft een zoon, Jon, die iets ouder is dan Solvej’s dochtertje en de twee kinderen raken bevriend. Sören is getrouwd met Britta, en ondanks hun slechte relatie krijgen ze nog een baby, waardoor Solvej er over de vloer komt als verpleegkundige. Ze heeft de relatie met Sören dan al beëindigd en woont inmiddels elders.
Solvej krijgt verder moeizaam contact in het dorp, ze wordt veroordeeld voor het weggaan bij haar gezin, maar ze sluit vriendschap met Ragna en krijgt uiteindelijk een relatie met de schoolmeester .

De jaren 1999-2006
In deze periode komt het verhaal van Ragna meer op de voorgrond, en ook over de jonge vrouw Manne wordt een en ander uit de doeken gedaan. Ragna is als meisje van 17 aan Pauli blijven 'hangen' en leeft haar leven op Pauli's boerderij zonder veel plezier. De vriendschap met Solvej brengt wat vreugde en Jon, de zoon van Sören, komt als knecht op de boerderij werken.
Manne weet ook niet zo goed wat ze met haar leven aan moet: ze laat zich vaak mee uitnemen door jongens en krijgt uiteindelijk een relatie met een getrouwde man. Samen rijdend in diens auto veroorzaakt ze een ernstig ongeluk.

Laatste deel 2006-2007
Dit deel heeft de titel ‘De verborgen jaren 2006-2007’ Waarom? Misschien omdat hier beschreven wordt dat Solvej’s dochter Christiane, die een relatie heeft gekregen met Jon, doelbewust uit het leven van haar moeder verdwenen is. Ze verwijt haar moeder dat ze haar vroeger in de steek heeft gelaten en Solvej kan haar slechts met grote moeite opsporen. Het verhaal is inmiddels meeslepender geworden en boeit tot het einde van het boek.

In het begin kon ik niet zo goed vat krijgen op het verhaal, wellicht doordat het het derde deel is, maar ik had heel af en toe de indruk dat de vertaling beter had gekund. Soms was er zelfs een taal/spelfout. Ida Jessen zelf heeft een prettige schrijfstijl,  vrij sober, maar ze weet goed omstandigheden, sfeer en gemoedstoestand van haar hoofdpersonen te schetsen. Ik vond het een mooi boek.

  Elly

Laatste keer bijgewerkt: 11/03/12  janneke