Het Boek Henry is het vervolg op Wolf Hall, en vertelt verder over
Thomas Cromwell, de adviseur van Koning Henry VIII. Er zal nog een
laatste deel verschijnen van de trilogie, en inmiddels hebben deel 1 en
2 al de Booker Prize gewonnen. Dit tweede deel gaat over de periode
september 1535 tot zomer 1536, waarin Henry VIII zich letterlijk
ontdoet van zijn tweede vrouw, Anne Boleyn.
Omdat ik denk dat het mijn leeservaring erg heeft beïnvloed, zal ik
meteen vermelden dat ik voorafgaand aan dit boek (en aan Wolf Hall) al
behoorlijk wat boeken had gelezen over het Tudor tijdperk. Enig begrip
van de context was, naar mijn idee, noodzakelijk om van dit boek te
kunnen genieten. Ik kan me voorstellen dat als je tot nu toe niet erg
geïnteresseerd bent geweest in de Tudors, dit boek concentratie en
bladerwerk naar de stamboom achterin zal vereisen.
Dat gezegd hebbende, is Het Boek Henry een absolute topper. Hilary
Mantel heeft een manier van schrijven die je meezuigt naar het Engeland
van toen. Bijna elke scene zie je voor je, en ik stond vaak even stil
bij een passage om het beeld dat het opriep een paar momenten vast te
houden. Daarbij verzand ze niet – zoals zovele boeken over Henry en
Anne – in clichématige beschrijvingen of oppervlakkige liefdesscènes.
Integendeel: ze weet de personages neer te zetten als mensen.
Het onderwerp is natuurlijk tragisch (de originele titel, “Bring up the
Bodies”, was wat dat betreft mooier, en refereert naar de zin die wordt
geroepen als een terdoodveroordeelde naar het executieblok mag komen),
maar er schuilt een heleboel humor in het Boek Henry. Ik herinner me de
scene waarin Henry aan tafel in slaap valt, en de anderen overleggen
hoe ze hem wakker zullen maken.
Het Boek Henry is een historische roman, maar is in het genre een
klasse apart. Een absolute aanrader voor wie in het onderwerp
geïnteresseerd is.
Anouschka
|
voorpublicatie
Hilary Mantel
opnieuw
Man Booker Prize
|
