Hugo Hamilton, De verdwijntruc
Vertaald door Manik Sarkar


Dit is een roman over een jongen in een Iers-Duits gezin. Waar de herinneringen aan het Ierse en Duitse verleden een grote rol spelen. Zo begint het boek ook:

"Ze zeggen dat je onschuldig wordt geboren, maar dat is niet zo. Je erft allerlei dingen waar je niets aan kunt doen. Je erft je identiteit, je verleden, als een moedervlek die je er niet af kunt boenen."

Hugo Hamilton komt zelf ook uit een Iers-Duits gezin en schrijft, voor zover ik weet, ook voor een groot gedeelte auto-biografisch.

De hoofdpersoon (die in dit boek niet met zijn voornaam genoemd wordt, maar de ik-persoon is) zijn moeder heeft veel vernederingen moeten doorstaan in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog. Deze verhalen worden lang en breed uitgemeten in het boek. Ook de verhalen van zijn vader over het Ierse verzet tegen de Britten worden verteld in dit boek. De hoofdpersoon wil zijn eigen identiteit vinden en 'vlucht' veel naar de haven om niet thuis te hoeven zijn. De haven is zijn veilige werkplek waar hij ook zijn vrienden heeft. Zijn neef Stefan speelt ook een rol in het boek. Hij komt langs bij de hoofdpersoon om daarna te verdwijnen. Om zijn eigen identiteit te vinden. Dit zou de hoofdpersoon ook wel willen.

Nadat er in de haven een aantal dingen gebeuren (een ruzie tussen twee vissers, boten die verdwijnen en een verdrinking van een van de vissers), besluit de hoofdpersoon om weg te gaan. Ergens anders te gaan werken en los te komen van zijn vaders en moeders verleden.

Het boek is geschreven met veel poetische zinnen. Jammer genoeg heb ik het boek te vaak weggelegd, hierdoor heb ik te weinig kunnen genieten van de mooi geschreven zinnen. Dit doet het boek tekort. Het is een makkelijk leesbaar en toegankelijk boek. Je hebt vaak de neiging om zinnen twee keer te lezen omdat ze zo mooi zijn geschreven.

Nog twee stukjes uit het boek:

   "Ik kon mijn moeder niet van mijn gelijk overtuigen en daarom pakte ik een stoel om haar te vermoorden. Ik wilde haar niet echt pijn doen, alleen bang maken. Ze zei dat ze wel bang gemaakt was met ergere dingen, en dus smeet ik hem tegen de keukenvloer. (..) Ze zei dat ze de stoel zou laten liggen waar  hij terecht was gekomen. Voor eeuwig. Als monument voor de nutteloosheid van woede. Iedereen die erlangs liep, zou aan die omgevallen stoel kunnen zien dat er iemand niet in geslaagd was de wereld te overtuigen. De vliegende stoel van de verloren ruzies, noemde ze hem. En dus zette ik hem maar weer overeind."

"Hoe hard ik ook probeer om het tegenovergestelde te zijn, uiteindelijk zal ik precies zoals mijn vader zijn. Zo zit de evolutie in elkaar, elke zoon
stapt in de schoenen van zijn vader, hoe anders je je ook kleedt, hoe lang je haar ook is, hoe verschillend de muziek waar je naar luistert. Al mijn
vrienden zullen in de voetsporen van hun vaders treden, ook al worden ze niet kaal en zullen ze nooit een bril dragen, omdat vaders en zonen niet
twee naast elkaar staande groepen aparte individuen zijn, voor zover ik kan
beoordelen. Het lijkt meer op een keten onvoltooide mensen, waarbij zoons dingen verbeteren of nog erger maken."



Silvia
januari 2007

 

 

Van de achterflap:

In de poëtische en aangrijpende roman Sproetenkoppen maakten we kennis met het Ierse jongetje Hugo. In De verdwijntruc beschrijft Hugo Hamilton een ander moment in zijn leven: de zomer dat hij in de haven werkte, niet ver van zijn huis in Dublin. Hugo verlangt ernaar zich te bevrijden van de verwarring over zijn identiteit, veroorzaakt door zijn Duitse moeder en zijn overheersende, nationalistische Ierse vader. Maar de verhalen over de vernederingen die zijn moeder zijn aangedaan in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog, samen met het fanatisme van zijn vader en de mysterieuze verdwijning van zijn neef ergens aan de westkust van Ierland, maken het alleen maar ingewikkelder. Hij gaat in de haven werken in de hoop daar rust te vinden, maar raakt verwikkeld in een bittere vete tussen twee vissers de een katholiek, de ander protestant. Tegen de achtergrond van de toenemende onrust in het Noorden, luistert Hugo naar de vermiste-personenberichten voor zijn neef op de radio en volgt het duel in de haven, dat eindigt met een tragische verdrinking. Dan pas is hij eindelijk in staat zich los te maken.
 

 

Uitgeverij Meulenhoff
269 pagina's
 

Hugo Hamilton (born 1953 in Dublin) is an Irish writer.
His mother was a German who travelled to Ireland in 1949 for a pilgrimage, married an Irishman, and settled in the country. His father was a militant nationalist who insisted that his children should speak only German or Irish, but not English, a prohibition the young Hugo resisted inwardly. "The prohibition against English made me see that language as a challenge. Even as a child I spoke to the walls in English and secretly rehearsed dialogue I heard outside," he wrote later
(Meer bij Wikipedia)

Recensie bij Dagblad de Limburger
 

Meer boeken over Ierland bij de Boekgrrls

Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 15/01/07  Eisjen