Eowyn Ivey
Kind van sneeuw
Oorspronkelijke titel: The Snow Child
Vertaald door Lidien Biekmann
352 pagina's | Artemis & Co | januari 2012



Het is 1920. Mabel en haar man Jack zijn onlangs naar Alaska verhuist om daar een nieuw bestaan op te bouwen en het verdriet om hun kinderloos gebleven huwelijk achter zich te laten. Over het eertijds doodgeboren kindje praten ze nauwelijks, maar het is al die tijd een schrijnend verdriet gebleven. Het leven als boeren valt hen zwaar. Het is moeilijk om in de zomer genoeg werk te verrichten om de bitter koude winters te overleven. Mabel
verdient wat bij door taarten te bakken voor het hotel in het dorp verderop, maar als deze neveninkomsten stoppen gaat het financieel ook steeds slechter. Als er niet snel iets verbeterd moet Jack misschien wel in de mijn gaan werken om het hoofd boven water te houden. Gelukkig zijn daar de buren, de familie Benson, die hoewel ze een stuk verderop wonen hen te hulp schieten. De jongste van hun drie sterke zonen blijkt een onmisbare hulp te zijn en eveneens een uitstekende jager. Door de bezoekjes van de extroverte buurvrouw wordt ook Mabel minder somber.

Op een avond nadat het enorm gesneeuwd heeft maken Mabel en Jack in een speelse opwelling een sneeuwpop in de vorm van een klein meisje. Wanneer Jack die nacht wakker wordt van de
kou en uit het raam kijkt ziet hij aan de rand van het bos een klein figuurtje met iets roods tussen de bomen doorrennen. Even later ziet hij dat van hun sneeuwmeisje alleen een klein hoopje sneeuw is over gebleven, de rode wanten en sjaal die Mabel haar gegeven had zijn verdwenen. Vanaf dat moment ziet hij regelmatig iets flitsen door het bos. Daarna begint het verhaal steeds meer op het Russisch sprookje te lijken dat Mabel als kind thuis in een blauw boek had gelezen. Daarin smolt het kind van sneeuw als het warm werd. Iets dergelijks gebeurt ook in de daarop volgende jaren. In de winter zoekt het kind dat
in de bossen leeft toenadering tot Jack en Mabel, om zodra het voorjaar begint weer te verdwijnen. Het zal nog wel even duren voor de buren kennis met haar maken en de eerder geuite scepsis terug moeten nemen. Maar zoals Mabel weet lopen niet alle sprookjes goed af, en het is dan ook de vraag of dit sprookjesachtige verhaal een gelukkig einde zal
kennen.

Ik vond het een boek met plus- en ook een paar minpunten. Voor het boek spreken de schitterende natuurbeschrijvingen, waardoor je je goed voor kunt stellen hoe zwaar het is om in de koude en onherbergzame natuur van Alaska te moeten leven. Ook mooi is dat er weinig emoties echt beschreven worden, maar dat ze vooral blijken uit de handelingen die de personages bijna woordeloos uitvoeren. En knap is het zeker om het verdriet en gemis van Mabel en Jack zo intens te beschrijven. Het begin van het boek heeft daardoor een treurige ondertoon en de melancholie blijft het hele verhaal door heel dicht aan de
oppervlakte liggen. Er was één moment dat ik Eowyn Ivey uit de bocht vond schieten, dat was toen de ontluikende gevoelens tussen het sneeuwmeisje en de jongste zoon van de buren
beschreven werden. Het deed me denken aan de film The Blue Lagoon. En misschien had het verhaal ook wel iets meer vaart of spanning kunnen gebruiken, waardoor het net wat dynamischer werd. Maar als je net als ik van sprookjes houdt is Kind van sneeuw een heerlijk boek om op een koude dag bij de verwarming in weg te duiken.



  Janneke

 

 






kind van sneeuw



Eowyn Ivey


Eowyn Ivey


Boektrailer




Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 05/02/12  janneke