Door de jaren heen heb ik al aardig wat titels van George gelezen.
Altijd met veel genoegen en daarom was ik extra nieuwsgierig naar dit
eerste deel van de nieuwe serie Het Fluistereiland.
Hannah Armstrong heeft een bijzondere gave, ze hoort wat mensen denken
als fluisteringen in haar hoofd. Haar stiefvader kent deze gave en hij
weet dat zij op deze manier heeft "gehoord" dat hij iemand heeft
vermoord. Daarom zit er voor Hannah en haar moeder Laurel niets anders
op dan te vluchten.
Hannah gaat voortaan met een ander uiterlijk door het leven. In haar
nieuwe omgeving heeft ze Becca King. Laura zorgt ervoor dat Becca
tijdelijk bij een vriendin van haar kan wonen op het eiland Whidbey.
Als Becca daar aankomt blijkt de vriendin te zijn overleden. Door
tussenkomst van Seth Darrow wordt Becca opgevangen door Debbie Grieder.
Zij gaat bij Debbie en haar twee kleinkinderen Josh en Chloe in haar
motel wonen. Daarmee lijkt Becca een plek te hebben gevonden waar ze
kan wachten tot Laurel haar weer komt ophalen. Maar als een klasgenoot
bewusteloos onder aan een klif wordt gevonden, loopt het heel anders
dan gedacht.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen. Het was een tegenvaller.
Zoals alle boeken van George is ook Stormgevaar een boek wat lekker
leest, vlot geschreven, niet al te ingewikkeld taalgebruik. Hier en
daar een paar foutjes in de tekst, maar dat mag geen naam hebben. Toch
kan het boek niet tippen aan eerdere titels van Elizabeth George die
een stuk origineler en spannender waren.
Voor mij was een meisje dat de gedachten van anderen hoort en een
helderziende vrouw die weet wat anderen denken een beetje teveel in een
verhaal. Dat gold eveneens voor de drie mensen die alle drie om wat
voor reden dan ook niet durven te vertellen waarom ze doen zoals ze
doen en dat vrijwel tot de laatste bladzijde volhouden zodat het vooral
lang duurt voor een beetje duidelijk wordt hoe de vork in de steel zit.
Zoiets veroorzaakt vooral ergernis. Het is ook een beetje gemakkelijk
om op die manier te proberen de spanning vast te houden. Het boek heeft
daardoor soms meer weg van een flauwe liefdesroman - krijgen ze elkaar
wel of krijgen ze elkaar niet - dan van een thriller. Ook het
slot is niet sterk. Eigenlijk het meest voor de hand liggende
eind dat je zou kunnen bedenken. Bij mijn weten is dit de eerste keer
dat George een serie schrijft en misschien was het daarom moeilijk om
een goed slot te bedenken want het moet natuurlijk wel een uitnodiging
voor de lezer zijn om het volgende deel uit de serie op te pakken. Dat is wat mij
betreft niet gelukt. Daarom waardeer ik het boek met twee sterren.
Janny
|
Elizabeth George
|