Een heerlijk boek voor een zonnige middag in de tuin. Voor een
contemplatief moment, waarin een mens opnieuw leert kijken.
Hoofdpersonen zijn een Parijse kunstenaar en een tuinman uit de
provincie. Gedurende de jaren waarin de kunstenaar enkele maanden
doorbrengt in zijn huis in de provincie leert hij zijn tuinman kennen en
omgekeerd. De tuinman kijkt eerst nog met een soort onbegrijpend
misprijzen naar de tekeningen en schilderijen die de kunstenaar maakt
van zijn weide, de noten, de kiezels en zelfs van een 'verwonde'
aardappel. Door de jaren heen begint hij er de schoonheid van in te zien.
Maar ook langzamerhand leert de schilder te kijken met de ogen van de
tuinman. Hij raakt hoe langer hoe meer gecharmeerd van de openheid en de
simpele blik van de tuinman. De tuinman is altijd in een goed humeur en
kijkt met de open blik van een kind naar alles wat erin de wereld
gebeurd zonder enig gevoel van jaloezie of rancune. Hij is gelukkig met zijn
pensioen van de SNCF en geniet elke dag weer van de soep die zijn, van
oorsprong Algerijnse, vrouw voor hem kookt. Een vrouw die vooral wil dat
hij zich niet opvallend gedraagt en waaraan hij refereert als 'de vrouw'.
Hij noemt haar ook 'mijn geheime tuintje'. De één maakt kunst, de ander heeft van het leven
(in lang niet altijd
gemakkelijke omstandigheden) een kunst gemaakt.
In hun dagelijkse gesprekken passeren de families (voornamelijk die van
de tuinman), de slakroppen, de courgettes, het leven en de dood de
revue. Beiden hechten hoe langer hoe meer aan deze gesprekken. Een soort
liefdes-geschiedenis tussen twee ouder wordende mannen die ook
voorzichtig dingen bespreken als sex op je oude dag.
Werkelijk een prachtig, ontroerend verhaal met allemaal dagelijkse
wijsheden en een blik op de wereld waardoor je zelf beter leert
kijken. Letterlijk en figuurlijk. Een aanrader! Als de film straks in de
bioscoop komt (ik hoop ook in Nederland) dan wil ik die beslist zien.
Uit de pers:
'Een boek van humor, emotie en soberheid. Zolang kunstenaars en
tuinmannen met elkaar blijven praten, ligt er voor mens, kunst en
tuinen een mooie toekomst in het verschiet.'
l’Express
'Cueco schetst op kalme, zachte toon het portret van de man die
simpelweg zijn vriend is. Om wat er tussen de twee mannen is,
benijden we hem en voor dit boek, dat bitter en zacht is als
salieblad, bedanken we hem.'
Zurban Magazine
'Lees het! Het zal u vertellen over schoonheid.'
Le Figaro
En ik ben het helemaal met ze eens!
 Eisjen
april 2007
|
Henri Cueco werd op 19 oktober 1929 geboren. Zijn vader was
een Spanjaard, zijn moeder Française. Hij woont in Parijs (Montmagny) en
in de
Corrèze (Pouget-de-Vigeois)
In 1952 neemt hij deel aan de Salon de la Jeune Peinture. Hij schildert
figuratief en is politiek geëngageerd. Vanaf 1962 schildert hij series (rivieren,
badkamers) geïnspireerd door de technische middelen van de massa media.
Zijn kunst heeft een kritische functie en is nog steeds politiek
geëngaeerd, maar wel met het nodige gevoel voor humor.
Sinds 1980 schrijft hij diverse essays en romans en keert terug naar het
figuratieve schilderen; landschappen en stillevens.
Zijn roman "Gesprekken met mijn tuinman" is verfilmd door Jean Becker
en wordt in augustus 2007 in de bioscopen verwacht.
SNCF
Uitgeverij Ad. Donker
160 blz. / gebrocheerd /
12,5 x 20 cm / € 17,90 /
ISBN 90 6100 596 |
