Een boek over het consumeren van informatie (niet alleen tv, kranten,
en boeken, maar (vooral ook) online via websites, facebook en twitter).
De uitgever zegt: “De moderne mens besteedt ruim 11 uur van iedere 24
aan consumeren. Nee, dan bedoelen we niet eten, maar het zich
volproppen met informatie. We vechten allemaal tegen een stroom aan
afleidingen en worden verleid met smakelijke hapjes aan informatie. En
net zoals teveel junkfood kan leiden tot zwaarlijvigheid, kan teveel
junk-informatie leiden tot domheid. Deze Nederlandse vertaling van The information diet laat je zien hoe je om kan gaan met deze informatieovervloed – waar
naar uit te kijken en wat te vermijden, en hoe selectief te zijn.”
Ik zeg:
Dit boek heeft twee uitgangspunten die ik heel sterk vond, even
afgezien van het geijkte: we krijgen teveel informatie binnen, we
spenderen teveel tijd achter de computer en tv.
De eerste is dat we vooral informatie innemen waar we het mee eens
zijn. Dus: als conservatieveling zul je niet gauw artikelen en kranten
uit de linkse hoek gaan lezen en vice versa. Met het internet is het
maar al te makkelijk om je te abonneren op informatie die bij je past
en de informatie te beperken waar je geen boodschap aan hebt. Maar dat
is natuurlijk fout! Om een goede balans van feiten en meningen binnen
te krijgen moet je juist ook die van de “tegenpartij” lezen. Ook volg
je vaak vooral op Twitter en Facebook mensen die eenzelfde mening
hebben als jij. Daardoor wordt jouw mening regelmatig door anderen
beaamd en
lijkt het alsof wat jij denkt wel waar móet zijn want “iedereen” denkt
er zo over.
Het tweede is dat we alles maar voor waar aannemen zonder na te gaan
waar de informatie vandaan komt. Is die (online) krant wel betrouwbaar,
of neemt die de gegevens weer van een andere website over? En zijn de
gegevens omgevormd om er een smeuïg verhaaltje van te maken? Feiten
zijn niet belangrijk voor nieuwsverstrekkers, het gaat er vooral
om dat zoveel mogelijk mensen hun artikelen lezen en de reklames zien
die erbij getoond wordt (reklames = geld).
De vergelijking met eten (informatie obesitas) wordt mooi neergezet en
werkt op verschillende nivo’s. Johnson wil ons op een informatie dieet
zetten waarbij we bewust consumeren in plaats van alles naar binnen
werken wat ons (aan informatie) voorgezet wordt. Bepaal hoeveel uur per
dag je aan email, kranten, social media, enz. wil besteden en houd je
eraan. Gebruik de rest van de tijd voor échte sociale (en familie)
contacten en voor het produceren van informatie. Johnson vindt het
vooral belangrijk dat je je bezig houdt met lokale informatie; wat er
in jouw straat gebeurt is (vaak) belangrijker dan wat er op landelijk
nivo gebeurt. Ontdek verder wat je vooroordelen zijn en zoek bewust
tegenargumenten op.
Hoewel de ideeën in dit boek zelf heel interessant en relevant zijn,
vond ik dat het boek teveel op Amerika gericht was. De schrijver was
een medewerker bij een Amerikaanse verkiezingscampagne en een heleboel
zaken die hij aanhaalt hebben met de Amerikaanse politiek te maken. Ook
de websites die hij noemt en aanraadt, zijn Amerikaans. Dat is jammer.
Het boek is vertaald uit het Engels maar niet bewerkt voor een
Nederlands
publiek. Daardoor vind ik het boek iets minder interessant en nuttig
dan het had kunnen zijn.
Judith
|
Clay
Johnson
The Information Diet
Introduction YouTube
|