Iemand drukte me dit boek in handen, met de woorden: "ik weet zeker dat
jij hier van zult genieten." En ja, dat was zo. Want The Art of
Fielding is een heerlijk boek. Het deed me hier en daar wel denken aan
John Irving: ook een schrijver die zijn verhalen vaak situeert op een
afgelegen college ergens in het noorden van Amerika, en sport als
verbindingsmiddel opvoert.
Het verhaal
Henry Skrimshander wordt aan het begin van de roman tijdens een
baseballwedstrijd gescout door de college-speler Mike Schwartz. Die
regelt voor hem een beurs zodat Henry de droom van zijn leven kan gaan
vervullen: college-baseball. De eerste jaren op college zijn voor Henry
behoorlijk eenzaam. Hij leeft alleen voor zijn sport: hij traint zich
suf en heeft hoegenaamd geen sociaal leven. Al dit harde werken heeft
wel resultaat: in het voorlaatste collegejaar wordt er druk
gespeculeerd welke profclub hem zal gaan contracteren. Maar dan maakt
Henry een werpfout en verliest zijn zelfvertrouwen...
Gelukkig beperkt Harbach zich niet tot het verhaal over Henry. Ook zijn
ontdekker, teamcaptain en trainer Mike, verslaafd aan pijnstillers,
zijn kamergenoot Owen, openlijk homosexueel, en de directeur van de
school, Guert en diens dochter Pella, die sinds de dood van de vrouw
van Guert uit elkaar zijn gegroeid, spelen belangrijke bijrollen.
Het eind van de roman is behoorlijk absurd en deed denken aan The
secret history van Donna Tartt. Niet dat er een moord wordt gepleegd,
maar wel een donker en griezelig "avontuur". Ik lees hier en daar op
internet dat lezers dat deel over de top vonden. Ik vond het passend:
het "avontuur" versterkt de band tussen de verschillende personages.
Else
|
Chad Harbach
Recensie
8Weekly
Interview in
Vrij Nederland
|