Britannia Road 22
vertelt het verhaal van twee Poolse geliefden en hun zoontje, die
tijdens de Tweede Wereldoorlog van elkaar gescheiden raken als de man,
Janusz, in dienst gaat. Zes jaar later woont Janusz in Engeland aan de
Brittania Road en is zijn gezin teruggevonden in een vluchtelingenkamp.
Vol hoop beginnen zij aan een nieuw leven samen, maar elk met hun eigen
geheimen.
Het boek gaat over de band tussen Janusz en zijn vrouw Silvana, en de
manier waarop zij elkaar opnieuw moeten leren kennen na de oorlog. De
auteur heeft het verhaal beschreven met afwisselend perspectief van de
man, vrouw, en het zoontje. De hoofdstukken uit het ‘heden’ worden
afgewisseld met de gebeurtenissen tijdens de oorlog, en zo komen we
langzamerhand te weten wat er met de hoofdpersonen gebeurd is.
De eerste helft van het boek vond ik erg sterk. De verwarring, twijfel,
hoop, en angst van Janusz en Silvana wordt mooi weergegeven. De impact
van de oorlog spreekt uit hun acties en de moeite die het kost om weer
een normaal bestaan op de bouwen. Ik voelde sympathie voor alle drie de
personages.
Helaas veranderde mijn positieve mening naar het einde van het boek
toe. Er leek een verandering van stijl plaats te vinden: waar in het
begin geen woord teveel gebruikt werd, en je als lezer de emoties
voelde juist door het zorgvuldig gekozen taalgebruik, vond ik dat alle
gevoelens aan het einde juist teveel uitgespeld werden. Ook de
verhaallijn vond ik vervallen in een naar mijn smaak iets te
clichématig gebeuren.
Desalniettemin heb ik het boek in een paar avonden uitgelezen en bleef
ik tot het einde toe geboeid. Ik zou het dus ook zeker niet afraden om
het te lezen. Een mooi boek, maar geen topper.
Anouschka
|
Amanda
Hodgkinson
Booktrailer
|