Dit is het derde boek van Alvarez dat ik las. Lang, lang geleden las ik
'In de tijd van de vlinders', later 'In de naam van Salomé' en nu dan 'Een
betere wereld'. Alvarez schrijft over sterke vrouwen, die het nodige
meemaken in onder druk staande maatschappijen. Verder komt regelmatig
het letterlijk leven tussen twee culturen in naar voren. Zo ook in dit
boek.
Hier draait het om twee vrouwen. Ten eerste een schrijfster, Alma, die
op jonge leeftijd de Dominicaanse Republiek ontvluchtte en nu, op
50-jarige leeftijd in een dorp in Vermont leeft. Zo'n dorp waar niets
gebeurt, waar iedereen via de achterdeur bij zijn buren naar binnen gaat
etc. In die troosteloze omgeving wordt ze geacht hard te werken aan haar
nieuwe roman, een Caribische familiekroniek, maar dat wil nog niet zo
vlotten. Hierdoor raakt Alma in een depressie. Aan het begin van het
boek staat Alma op het punt de hele onderneming maar te laten voor wat
het is. Haar Amerikaanse man Richard werkt voor een internationale
hulporganisatie en wordt naar de Domincaanse Republiek uitgezonden om
daar een 'Ecocentrum' te starten, als zoethoudertje voor de bewoners van
het dorp waar een Amerikaanse farmaceut een AIDS-vaccin klinisch test.
Tegelijkertijd lezen we een verhaal waar Alma aan werkt, het relaas van
Doña Isabel, een Spaanse rectrix van een weeshuis. Zij krijgt in 1803
een afgezant van de Spaanse koning, Don Francisco Balmis, op bezoek die
haar meedeelt dat ´haar jongens´ door de koning zijn uitverkoren om het
pokkenvaccin, wat in die tijd net ontdekt was, naar de Nieuwe Wereld te
brengen. Als levende dragers, wel te verstaan. Isabel laat haar jongens
niet alleen en reist met ze mee. Het verslag van die reis wordt
afwisselend verteld met het verhaal over Alma.
Natuurlijk zijn de parallellen tussen beide vrouwen snel te trekken:
beiden hebben geen eigen kinderen, maar zorgen voor de kinderen van een
ander (Alma voor de zonen van Richard, Isabel voor de weesjongens).
Beiden vallen ze voor de gedrevenheid waarmee de mannen in hun leven
(Richard en Don Francisco) zich inzetten voor verbetering van de
omstandigheden van minder fortuinlijken dan zijzelf. In beide gevallen
betreft het een vaccin tegen een tot dan toe nog onbehandelbare,
dodelijke, ziekte (pokken, AIDS). In beide gevallen is de ontvangst van
deze wereldverbeteraars niet alleen maar met tromgeroffel en gejuich
omlijst. Tegenwerking van de onderkoning in Mexico in het geval van
Isabel en een gijzelingsactie in het geval van Alma maken de
hoofdpersonen in het boek twijfelen aan zichzelf en hun missie. Toch
lopen beide verhalen niet geheel synchroon, en dat maakt het einde
minder voorspelbaar dan ik vreesde.
In het algemeen is het een prettig geschreven boek, al moet ik eerlijk
toegeven dat ik de verhaallijn van Isabel interessanter vond dan die van
Alma. Kennlijk kan ik me beter identificeren met een vrouw die een hele
hoop kinderen om zich heen heeft dan met een vrouw van 50 die aan een
depressie lijdt... :-) En ook het Amerikaanse tintje aan het verhaal van
Alma en haar man vond ik minder geslaagd dan de meer Caribisch
geörienteerde romans die Alvarez eerder afleverde. Ergo, prima leesvoer
maar als je moet kiezen uit verschillende boeken van Alvarez, dan zou ik
eerder geneigd zijn om 'In de tijd van de vlinders' of 'In de naam van
Salomé' aan te raden.
Else
December 2006
|
Uitgeverij Sijthoff - 2006
ISBN 90-245-5527-2
In de tijd van de vlinders
Dominicaanse Republiek
Vermont
The expedition to vaccinate the population in South America against
smallpox was a public health undertaking of staggering proportions. A
small group set out by ship and horse to traverse present-day Puerto
Rico, Venezuela, Panama, Colombia, Ecuador, Peru, Chile, and Bolivia,
carrying the vaccine and administering it in villages and cities along
the way. The territory was not only vast but also brutally harsh, with
precipitous mountains, dense jungles, and uncharted rivers. The
expedition traveled in primitive riverboats and on mules when the
terrain was too rugged for horses. (...) The ship reached Puerto Rico in
February 1804 with its cargo of vaccine serum preserved between sealed
glass plates; also onboard were 21 children from the orphanage at La
Coruña who carried the vaccine through arm-to-arm vaccinations performed
sequentially during the ship’s journey (meer)
|