Van Aalten's laatste roman Coyote – is een ‘underground – novel’ in de
geest van William S. Burrough’s Naked Lunch. Woelig, onbegrijpelijk maar
desondanks meeslepend en onweerlegbaar goed. Coyote is net zo shockerend
als de epiloog in de verboden, door moslims gehate Duitse opera Idomeneo,
waarin de bebloede hoofden getoond worden van Mohammed, Boeddha en Jezus.
Gulzig, en vol begeerte spert deze ADHD – novel haar muil open en
verorbert je met huid en haar. De taal is van een hallucinerende rock’n
roller, het spel van Shakespeare, de grofheid van Quentin Tarantino.
De personages en stemmingen in het verhaal zijn wisselvalliger dan de
beurskoersen, en de woordenstromen gonzen en gisten alsof ze bespeelt
worden door sjamanen. De atmosfeer van Heimstad, dat binnen deze 200 en
4 pagina tellende speednovel het decor vormt, is een geheimzinnige
metropool in een niet nader genoemd land, met een centrum vol
ultrahippie clubs, stranden met toeristen, luxe buitenwijken en een
grimmig havengebied vol smokkelaars en andere dolende zielen. Zoals de
jazzvirtuoos Vladimir, de onttakelde ‘junk’, of de popjournalist Fjodor,
die -onder druk van een stel criminelen - twee compleet gestoorde
tweelingzussen moeten begeleiden en promoten.
Coyote laat zich niet
1, 2, 3 duiden, haar inwoners evenmin, nee dit is net als krachtige poëzie
of betere popmuziek; multi - interpretabel. Dit is een trip, een
hallucinatie, in een stijl die neigt naar avant-garde. Het is een
horrorfilm, een geheim binnen een geheim.
Denies Meertens
|
Thomas van Aalten
Op deze website is Coyote te beluisteren als podcast.
William S. Burrough
was an American novelist, essayist, social critic, painter and spoken
word performer. Much of Burroughs' work is semi-autobiographical, drawn
from his experiences as an opiate addict, a condition which marked the
last forty years of his life.
Naked Lunch (...) a book that could be cut into at any point.
Idomeneo
De afgelasting van de opera Idomeneo, uit angst voor reacties van
moslims op een scène waarin Mohammed wordt onthoofd, heeft in Duitsland
tot ophef geleid. (meer bij
Islam Democraten)
Quentin Tarantino
De filmstijl waarvan hij een exponent, zoniet de geestelijke vader is
wordt wel Nouvelle Violence genoemd, vanwege de zeer expliciete
geweldscènes. Avant-garde
Rothschild & Bach / Crossing Border Books, 2006 |
