Afgelopen zondag was ik in het Cobra museum in Amstelveen
om de expositie 'Dichter bij Schilders, Bert en het Beeld' te zien. Een mooi samenspel van
poezie en schilderkunst. De gedichten van Schierbeek, 'die samen met andere Cobra dichters
(tot op heden dacht ik over de Cobra alleen als een groep schilders), hun weerzin uitten
tegen een verfraaide lyriek in de naoorlogse poezie. Zij stelden daar een experiment met
taal tegenover.'
Er hing een serie litho's van Frank Lodeizen, met vormen die zo mooi verbonden zijn met
de poezie, het werkte aanvullend, het was een eenheid, de vormen van de gedichten met de
vormen in de litho's. Alsof verschillend zintuigen werden geprikkeld. Eens kijken of ik
mijn eigen handschrift nog terug kan lezen.
Op de kracht van het zeil
breekt het boegbeeld
in de weerstand
van zijn eigen droom
zijn storm
zijn schip
de bootsman beeft
bijna een driehoek
-
het zeil van veren
wit geplukt door de wind
rust nu in zijn eigen
nacht en mist zijn eigen schip
geel
de schreeuw van de bootsman
onregelmatige driehoek
-
vervuild in mist en meeuwen
valt het luik van de dag dicht
in wit
geen zicht voor 't schip
de bootsman zinkt
onregelmatige driehoek
-
valt de driehoek uiteen
in haar elementen
schip en zeil
is de storm geluwd
geen bootsman te zien
uiteengevallen driehoek
-
om de hoek van
de storm verheft het
zeil zich zelf en
zinkt in het hart
van zijn eigen nacht
bootsman verdrinkt
droom van een driehoek
-
nog klapwiekende
golven na op eigen kracht
in het zwart gebit
van de vervallen wind
en dromen van
een bootsman
geen driehoek te zien
-
Verder schilderijen van Lucebert, Jan Sierhuis, Karel Appel, Lotti van der Gaag,
Corneille, e.a.
Ook nam ik nog een gedicht van Hugo Claus over:
Bert
Vertel Vertel over zijn lach
Lachend registreerde hij
de beweging van schaduwen
Hij onderging bedrog
en antwoordde met een lach
Het smakeloze van wanhoop
daar lachte hij om
Hij wandelde Wankelde
Toen ontbrak de lach
Hij keek links Hij keek rechts
bij dat vervloekte kruispunt
Aanverwant aan zijn lach
de verbijstering
De lach van een brulboei
van gedaver in het kadaver
De bomtapijten over de planeet
De lach van de walg
De lach ook een melodie
Van kwetsuren
Herinner je Het Boek Ik
De lach als triomf
In het lawaai van onze folianten
lachte hij andante
Hij vluchtte niet Nukte niet
Zijn harnas lachte
Zijn rimpels de beweeglijke
meetkunde van de lach
Met zijn lach eerde hij
de dromen van zijn vrienden
Wij bezochten de basiliek
en renden weg met de slappe lach
In de Bijbel
loopt geen lachende kat
Het gesis in de keuken
van de woedende koffiezetmachine
dat is zijn lach