klik op afbeelding voor groter beeld

Paulus Potter Sombre chagrin des ciels uniformément gris, Plus tristes d'être bleus aux rares éclaircies, Et qui laissent alors sur les plaines transies Filtrer les tièdes pleurs d'un soleil incompris; Potter, mélancolique humeur des plaines sombres Qui s'étendent sans fin, sans joie et sans couleur, Les arbres, le hameau ne répandent pas d'ombres, Les maigres jardinets ne portent pas de fleur. Un laboureur tirant des seaux rentre, et, chétive, Sa jument résignée, inquiète et rêvant, Anxieuse, dressant sa cervelle pensive, Hume d'un souffle court le souffle fort du vent. Marcel Proust

klik op afbeelding voor groter beeld

Antoine Watteau Crépuscule grimant les arbres et les faces, Avec son manteau bleu, sou son masque incertain; Poussiëre de baisers autour des bouches lasses... Le vague devient tendre, et le tout près lointain. La mascarade, autre lointain mélancolique, Fait le geste d'aimer plus faux, triste et charmant. Caprice de poète - ou prudence d'amant, L'amour ayant besoin d'être orné savamment - Voici bargues, goûters, silences et musieques Marcel Proust

D. Walker Rodman 

(...)You see, I keep five Modigliani 
cutouts on my office wall, 
the young woman peachy and jazzy in her smock, 
the older man next to his tan bottle, 

the young artist in black, tie loosely drawn, 
the lovely formal woman, hair drawn up against 
her pale pink complexion, and lastly, the flushed 
young mother and child against the blue cupboard (...)

(Webmuseum)

Joods Bruidje (artprints-on-demand.com)

Het Rood van het joodse Bruidje

Ik heb het Rood van 't Joodse bruidje lief,
van toen ik het zag voor het eerst
en ik nog niet begreep,
welk een verkering ik die dag begon.
Ik kwam er ook op dagen zonder zon,
of dat haar licht zich even maar verhief
en vloeide weg in een wankele streep,
dan zocht ik de nuance, die het teerst
en toch nooit diep genoeg
mij lang te blijven vroeg.
Ik zag het Bruidje met de linkerhand
piano spelen op de rechter- van
haar door de tijd bedeesde man
en ik werd niet jaloers. Dat was hún band.
Ik kwam niet door hun minne-schikking treden,
het is mij om het Rood van haar kleed en
anders niets te doen,
ook niet om de entourage in goudig-groen.
Alleen díe kleur zien als een kleur van heden,
of Rembrandt naast mij er mee speelde
binnen de bronzen van de achtergrond
en welke kleuren hij er nog penseelde,
er toch die kleur voor alle tijden vond.
Ontstond zij met of zonder schilderstok,
het is zijn Rood, waarin hij zong Bruidjes rok;
het is mijn Rood, rondom haar rechterhand,
neen, geen juwelen, franjes of kant,
het is maar rood, het Rood, dat ik aanbid,
vooral als ik in de zon naast Rembrandt zit.

Pierre Kemp

Jan Theuninck

Jan Theuninck: "Holocaust"

Shoa
juif errant, juif maudit  et nul mot sur eux est interdit traités de crimes et de trahisons ils ont été mis en prison on les a torturés et tués au nom d'une infâme idée et maintenant plus que jamais a qui le tour s'il vous plaît ?	eeuwige jood, vervloekte jood en geen enkel woord is verboden beschuldigd van misdaad en verraad, zijn ze in de gevangenis gegooid men heeft ze gefolterd en gedood in naam van een schandalig idee, en nu - meer dan ooit - wie is de volgende a.u.b. ?
wandering jew, damned jew and no words on them are forbidden suspected of crimes and treason they have been put in jail they have been tortured and murdered in the name of an insane idea and now - more than ever - who is next, please ? © Jan Theuninck
"Shoa" was een waarschuwing voor een opkomende ideologische haat, "Holocaust" heb ik ook een teken van hoop meegegeven: het zijn zo van die zaken die onlosmakelijk in mijn geest verbonden zijn, met woorden maak ik een beeld en omgekeerd. Jan Theuninck 8.3.'04

Museum het Spaans Gouvernement
Expositie: EIGEN AARDIG, het Limburgs landschap in woord en beeld
Van 15 november 2003 tot en met 15 februari 200

Pieter Defesche - Souvenir voor Limburg, 1957
(DSM Kunstbezit)

(...) "De keuze voor vrije associaties waarbij de intentie de link bepaalt, heeft ook de vrijheid geboden om werken uit verschillende tijden met elkaar in verband te brengen. Het is een gelijkgestemdheid die het verband tussen schilderijen en gedichten legt en niet een gelijktijdigheid van ontstaan. Zo kan een relatie worden gelegd tussen ‘Souvenir voor Limburg’ van Pieter Defesche uit 1957 en het gedicht ‘Terugkeer’ (uit: Jong leven, Louis Winkeler, Amsterdam 1920) van Felix Rutten uit 1920:

Daar komen, blauw, al in de vert.
De bergen met hun bosschen op:
Het land waar ik geboren werd,
De torens met het kruis in top.
Het wenkt mij alles wellekom!
En ‘k weet niet wat, en niet waarom:
Maar ‘k hoor mijn hart in mij schreien.

Zowel het schilderij van Defesche als de dichtregels die Rutten bijna 40 jaar eerder schreef, getuigen van een herinnering aan het land van hun jeugd, dat zij uit vrije wil hebben verlaten." (...) (meer op de website van het Museum)

Marlene Dumas

The Particularity of Nakedness

as ek jou ruik raak my asem harig my stem kry hoenderveel jou mond proe na pit voor jy penetreer jou bors die ene niktotien en heuning jou bloesende bedonnerde besnede penis vou reukloos langs jou dye weg in jou koel skrotum word sperm met batterysuur opgemix jou armholte draai haar poes na my maar jy lê so sag en weerloos uitgestrek dat ek vir die eerste keer in jare kan asemhaal in die bloute van jou nek  Antjie Krog

   
Jacob van Ruysdael: Zonlicht op de oever

Allposters.com

"luchtkastelen,
 lichtspinsels, 't vrijgespookte
 roer-me-niet, de windvlugge geest"

 Frans Kuipers over het werk van Jacob van Ruisdael.

 In de NRC van 24.08.03
 "Dichten bleek voor Kuipers een synoniem van wolken jagen. 
  Hij herkende zicht dan ook in het schilderwerk van 
  Jacob van Ruisdael (...)"

 Uit "Antjes Lied", de laatste dichtbundel van Frans Kuipers.

 Wat blijft is de weide waarin
 hun kleine bazuinen ten hemel geheven,
 blinkend, geel en veel,
 de boterbloemen staan. Wat blijft
 is de wind op de grasharp spelend.

 Onder het dorre blad van de dovenetel,
 in windsels als een mummie, de mug
 meedeinend in de flard van een web.

 Wat blijft is de wolkenherders hemellicht
 het bankroet van alle benul.

 Tot in je goudzwijgen verbabeld
 jij die uit de onzee komt.

 Meer bij de Internetboekhandel

 Meerdere afbeeldingen van schilderijen van Van Ruisdael

	In an Artist's Studio One face looks out from all his canvases, One selfsame figure sits or walks or leans. We found her hidden just behind those screens, That mirror gave back all her loveliness. A queen in opal or in ruby dress, A nameless girl in freshest summer greens, A saint, an angel, - every canvas means The same one meaning, neither more nor less. He feeds upon her face by day and night, And she with true kind eyes looks back on him, Fair as the moon and joyful as the light. Not wan with waiting, not with sorrow dim, Not as she is, but was when hope shone bright, Not as she is, but as she fills his dream. Christina Rossetti  The Pre-Raphaelites
Prosperine Allposters.com

"Angel Face" Tanya L. Haynes

WAT ZIJ BEDOELEN Schilders schilderen wanneer zij 't kunnen  't engelgezicht van wie zij beminnen maar ik die niet schilder wat moet ik beginnen In lied in muziek klinken tonen van liefde die 't luisterend oor van beminden bekoren maar ik die niet speel kan mij niet laten horen Anderen zijn er die fijn kunnen spreken en schalks en levendig wat zij bedoelen kunnen vertellen ik kan 't alleen voelen Want mij werd tot nu toe het lot slechts beschoren om ver van je weg en in somber verlangen met onzichtbare draden aan je beeltenis te hangen Jan Hanlo (1912-1969)

Henri Rousseau: Banks of the Oise 
Henry Rousseau World Website

rousseau le douanier

parijs is twee meter hoger dan mexico
parijs is een grijs zeil
mexico een bonte boot

wij gaan als slangen varen
de familie gaat varen
de moeder draagt een ei
de vader torst een tak

het kind staat en is 
de starende maan

Lucebert

Andere Rousseau websites:
Webmuseum Paris
Wetcanvas
Glossery

	miró de krul vermenigvuldigt zich de krul vermenigvuldigt zich zeer snel heeft nog geen weet van geboorteregeling de krul is onbewust de ster de ster is een andere ster zij vertrekt voortdurend zij reist geregeld naar haar eigen licht de ster is de ster ver helder echter is de zwarte vlek zij is een ontzichtbaar meisje zij wordt geboren als hij sterft Lucebert
Femme, oiseau, etoile  Joan Miro Allposters.com

Paul Klee: Versunkene Landschaft
Allposters.com

klee

in het verheugde venster geuren de gekleurde vruchten van de dingen
in rust geuren de huid het hart geuren de ogen en de mond
het hart kust zijn venster
de huid ontsluit zich
de ogen kijken naar buiten
waar de mond wuift naar boven
overal bloeien de mensen wuivende bloemen geurige huizen
zij evenaren de aarde
zij vliegen in ronde en gebogen vruchten door het hoge hoofd van de 
       lucht
zuchten als de huivrende watervallen zij zingen
in spiegelgladde cirkels
zo ontwiklen zij de wereld:

de brandende draad van de geurende aarde loopt langs het gekleurde
        raam van de mensen

Lucebert

Andere Klee websites:
Webmuseum
The Artarchive

Het woordje kunst

Eerst dacht ik bij het woordje kunst alleen aan schilderijen,
die stilletjes gevangen zijn in lijsten aan de wand.
Ik vond dat zielig en ik wou een schilderij bevrij'en,
maar ach, ik mocht het zelfs niet eens beroeren met mijn hand.

Toen dacht ik bij het woordje kunst ook eens aan beeldhouwwerken,
die doodstil staan gevangen op een sokkel in de grond.
Ik heb een beeld gestreeld, maar of een steen een aai kan merken?
Ik weet niet eens of 't standbeeld zélf wel wist dat het bestond!

Nu denk ik bij het woordje kunst aan thuis en aan verhalen,
die opgeslagen liggen in een dichtgeslagen boek.
Ik kan er met mijn vinger en mijn ogen in verdwalen
en vind er soms een streling in als ik een streling zoek.

Ted van Liesthout

 

Naast architect was Le Corbusier ook schilder. Joseph Brodsky schreef over hem het volgende:

Le Corbusier deelt dit met de Luftwaffe;
dat beide fanatiek hebben getracht
het aanzien van Europa vorm te geven

(Kunstenaars café in Venetië. Artikel over Brodsky in de NRC).

 

"t Wordt voorjaar langs de IJssel bij Veecaten.
Wolken en licht, in wisselende staten
scheppen een Voerman: een opalen zwerk
dat hemels is en Hollands boven mate.

Ida Gerhardt
(Voerman Museum)
(met een foto van het IJssellandschap: Pictures and Poems)
(Een schilder met meteorologische inslag "Beeldenstorm" van de Avro met schilderijen van Voerman)

LANDSCHAPSCHILDERING

Uit dalen komen golven bovenstromen
en aan hun schuim ontkrult een wilde lucht
en uit dat zwerk valt dan een gouden vlucht
van vlinders en van vogels neer op bomen,
die wuivend buigen om een oud gehucht,
waar iedereen zijn tijd staat te verdromen
bij spel, muziek, goed eten en gerucht
van goden, die van verre bergen komen.

Op één der prauwen, die de zee doorvaren,
staat bij een zeil, met bloemen overschilderd,
een gaaf, naakt kind in die volmaakte rust,
die ieder mens in zich tracht uit te sparen
te midden van een wereld, die verwildert.

G.J. Resink (1911-1997)
uit: Op de breuklijn (1955)

Bij een schilder

Al deze dingen hier dicht om ons heen, 
die 'k rakelings bereik, en wilde mijen,
wijl ze zo wankel lijken en niet lijen
dat iets ze roert: geen hand, geen blik, geen naam...

hij bracht ze in dit kleine huis tesaam
van heinde en verre tijden en kontrijen -
maar in het Droomheelal der schilderijen
stelde hij ze vást, als werelden uiteen.

Zoals hij door het huis loopt, en niet rept,
maar wandelt argeloos en reeds ontwend
aan een van deze dingen nog te roeren.
is er een lichte hoede: 't sentiment
dat, tussen al de vormen die het schept,
de ruimte wederbaart uit de kontoeren.

Hein de Bruin (1899-1947)

 

Op een Schildery waer in verscheyde natien ider met haer kleederen waren afgebeelt

Van Meanderredacteur Joop Leibbrand, gepubliceerd in Meander op zondag, maart 2001:

Bedevaart

Ik liep de route van de Medici's,
liet me van het Piazza voor Palazzo Pitti
via de oude brug langs het Uffizi dringen
tot in Palazzo Vecchio's dwingende domein.
Ik kwam voor Niccolò, maar zalen Vasari
en reeksen Hercules hielden mij krachtig vast,
geen verstand dat hier kon triomferen - 
misschien dat daarom flitsen hier verboden was.
Ik vond hem achteraf zoals hij was,
Machiavelli achter spiegelend glas,
pal voor het raam dat hem verblindde, 
smalend om de spot die hem daar dreef.
Denk je de mantel weg dan zag je nooit
moderner een gezicht: ogen en haar,
de hoge hoeken om de scherpe mond - 
ze zeggen dat het nu is dat hij leeft.
Hij doorzag de dingen snel, maar was niet sluw,
gewetenloos genoeg; sprekend zichzelf 
schreef hij hardhandigheid slechts anderen voor.
Hij wist: de mens is slecht en slechts getemd
kan hij gedwongen worden tot iets goeds.
Hier zwijgend afgebeeld, voor zijn gehoor.

Joop Leibbrand

Meer werk van Joop Leibbrand in Meulenhoffs Poëziekalenders 2000 en 2001en op zijn website

     

Bij het schilderij van Rembrandt - David speelt harp voor Saul:

Meesterwerk

Wat nu de Saul van Rembrandt betreft,
mij ontbreekt het wel eens aan een tulband en iemand
die harp of harpsichord speelt,
aan een scepter en een bescheiden gordijn
waarmee ik tranen kan drogen.

J.A. Emmens