>Vraagje na alle downloadperikelen: is er ook iemand aan
het lezen in Dorrestein? En zoja: wat vinden jullie ervan? Ben ergens halverwege de stapel
papieren met kleine lettertjes en ik vind het wel sympathiek dat een schrijfster ons een
zo uitgebreide blik in haar keuken gunt. En ze verdient alleen al lof vanwege haar
pleidooi voor de fantasie: weg met al dat autobiografische geleuter.
Echt verassend zijn haar inzichten/opvattingen/tips niet: meestal denk je, ja,
natuurlijk! Bijvoorbeeld dat er iets te raden moet overblijven en dat het niet nodig
is om de beweegredenen van iemand van a to z uit te duiden. Of een landschap tot en met
het laatste grassprietje te beschrijven. Maar mischien zijn het voor aspirantschrijvers
wel eye-openers van jewelste. Dit boek komt voort uit lessen in schrijven die Dorrestein
heeft gegeven dus ze zal wel weten wat de vragen en problemen van die doelgroep zijn?
Ik bekijk het dus vooral als lezer: de meeste boeken van Dorrestein heb ik gelezen
behalve de eerste paar: daar kon ik nooit doorkomen. Verbaasd was ik dan ook toen ik een
paar jaar terug 'Een nacht om te vliegeren' las: dat viel toch reuze mee? Nu blijkt dus
dat Dorrestein voor die heruitgave flink heeft zitten schrappen en knippen.
Wat al te makkelijk echter vind ik haar antwoord op de kritiek op 'Een hart van steen'.
Mensen reageren zo omdat ze er ongemakkelijk van worden en niet willen weten dat zulke
dingen kunnen gebeuren, luidt zo'n beetje haar reactie. Ik vond het gewoon een vervelend
boek: het verhaal te extreem, de verklaring te makkelijk, de hoofdpersoon ongeloofwaardig.
Het zou wel interessant zijn om over tien jaar eens te vernemen wat Dorrestein dan van
'Een hart van steen' vindt.
> Ja, ik ben ook maar begonnen met Dorrestein, bij gebrek aan Mak. Jij bent
duidelijk verder dan ik in de stapel papieren. Toch ook wel lekker die velletjes: kan nu
onderstrepen, kalken in de kantlijn, etc. Ben op blz. 30. Ik blijf moeite hebben met haar
opvatting dat de verhalen als het ware in de lucht zweven en op zoek gaan naar een
passende verteller/schrijver:
Pg: 20:
.......Voorwaar, denkt de schrijver, ik krijg een goed idee. En laat dat nu uitgerekend
deze ene schrijver zijn, of juist die, maar in elk geval precies de persoon die over
voldoende betrokkenheid beschikt om het net zo lang uit te houden totdat het, glanzend
opgewreven, aan de wereld gepresenteerd kan worden. Andere verhalen gaan weer op zoek naar
andere vertellers. Er zijn verhalen waarmee ik beslist geen geduld zou hebben, en zij niet
met mij. Maar zij vinden altijd iemand.....
pag. 22: ( ik heb in de kantlijn geschreven: wat een onzin)
Het is waar, ze kunnen verkeerd worden verteld. Je kunt ze verknallen. Dat gebeurt als
je een eikel voor een kastanje aanziet, of een vlo voor een olifant. Maar het verhaal zelf
kan en wil maar één kant op. Zijn eigen kant.
Mij komt dan allemaal zeer onwaarschijnlijk voor. Alsof je een medium bent. Goh, wordt
tijd dat ik ook eens bezocht wordt. Wil ook wel eens een bestseller op mijn naam ;-)
Ik lees gewoon lekker verder, staan ook wel nuttige, soms voor de hand liggende tips
in: veel malen je manuscript herschrijven, etc. Dit was een eerste impressie van mij, ik
heb nog ruim 60 pagina's te gaan.
Ik kwam trouwens ook nooit door haar eerste boeken heen. Een sterke man, Heden ik en
een Hart van Steen heb ik van haar gelezen.
Een reactie op de schrijver als medium:
> Dat vindt ik ook zo aanstellerig, maar Dorrestein is lang niet de enige
schrijfster die zich hier 'schuldig' aan maakt maar dat had ik geloof ik vorige week al
gemaild. Paginanummering heeft bij zo'n uitdraai weinig zin: bij mij staat het op 70
bladzijden, bij anderen op 105. Toch lijkt mij 'Het geheim van de schrijver' een welkome
aanvulling op het bestaande literatuuronderwijs alhoewel dat mischien tegenwoordig wel
veel beter en levendiger is dan in mijn tijd.