Adichie,
Chimamamda Ngozi ~ Half of a yellow sun
Bloom, Amy ~ Away (a
novel) / Op zoek
Hermsen, Joke J. ~
De liefde dus
Kruithof, Jacques ~
Contrabande
Launspach, Rik ~ 1953
Mizee, Nicolien ~ Schrijfles
McCarthy, Cormac ~ The Road / De weg
Melville,
Herman ~ Moby Dick of De witte walvis
Mortier, Erwin ~ Godenslaap
Rosnay, Tatiana de
~ Haar naam was Sarah
Winter, Leon de ~
Het recht op terugkeer
Yates, Richard ~
Revolutionary Road
Nominaties leeslijst JEUGDBOEKEN mei-oktober 2009
Rowling, J.K. ~The tales of Beedle the Bard / De Vertelsels van Baker de
Bard
Moeyaert, Bart ~ Dani Benoni (lang zal hij leven)
Gestel, Peter van ~ Kleine
Felix
Funke,
Cornelia ~ Hart van inkt
Sterck, Marita de ~ De hondeneters
Adichie,
Chimamamda Ngozi ~ Half of a yellow sun
Zeg tegen mij, Biafra, en ik krijg
meteen een beeld op mijn netvlies van kindertjes met bolle buikjes en
holle ogen. Vraag me dan waar het ook weer over ging en ik zou het niet
meer weten. Alleen dat het heel erg was, dat weet ik nog wel. In de
jaren '60 van de vorige eeuw, woedde er een burgeroorlog in Nigeria, de
Igbo stam uit het Oosten van Nigeria, stichtte een nieuwe staat: Biafra.
Daar gaat dit boek over. Niet alleen
verzette de rest van Nigeria zich hier tegen, maar ook de oude
Kolonisator, Engeland, die van die keurige grenzen had getrokken na WO
2. Zoals gewoonlijk alleen oog voor eigen belang bij die grenzen. Biafra
had geen schijn van kans, werd uitgehongerd, en moest bakzeil halen. Tot
zover het historische gedeelte.
Adichie, zelf van 1977, beschrijft
het verhaal van haar ouders en grootouders. Ze doet dit door middel van
een paar hoofdpersonen. Allereerst is daar Ugwu, een dorpsjongen die op
13 jarige gaat werken als "boy " bij een verlichte Nigeriaanse
professor. Dan is er de beeldschone Olanna, de maitresse van de
professor, die alsmaar bezig is met overleven, en anderen te laten
overleven. Ze verzint van alles om iedereen maar in het leven te houden.
Olanna heeft een niet identieke
tweelingzus, die samenwoont met een "goede "Engelsman die de taal van de
stam spreekt en geinteresseerd is in de lokale cultuur.
Wat als eerste opvalt bij Adichie is
de enorme compassie die ze toont met haar hoofdfiguren, en alle anderen
er om heen. Maar ook haar inlevingsvermogen. Waar haalt zo'n jonge
Nigeriaanse vrouw het vandaan om de jeugd van de Engelsman bv in een
paar pennestreken neer te zetten. Ze beschrijft hoe hij als jongetje
zich verstopt voor zijn nanny.
En dan volgt er dit: "Richard where
are you Dicky?. A rabbit stopped and watched him, and he locked eyes
with the rabbit and for those short moments only, he and the rabbit knew
where he was..Then the rabbit leapt out, and Molly saw him, she smacked
him. She told him to stay in his room for the rest of the day. ": Ik
vond dat zó Engels, voor die kleine alinea, moet ze toch onderzoek
gedaan hebben. Hoe dan ook, ook de andere personen worden liefdevol neer
gezet.
De oorlog is gruwelijk, maar gek
genoeg is het boek nergens te zwaar. We zien de mensen voortploeteren en
er het beste van maken. We leven met ze mee, denken met ze mee, en dat
alles omdat het proza erg meeslepend is. Heel mooi
proza, het doet erg aan Zadie Smith denken, ook al omdat het zo
authentiek Nigeriaans is, waar Zadie Smith de multi culturele
samenleving onder de loep neemt, en dat zeer overtuigend doet, blijft
Adichie erg Nigeriaans.
Verder geeft het een goed beeld van
Nigeria, zodat je ook een beetje begrijpt, hoe die stammen nog steeds
doorwerken in het Nigeria van nu. Misschien kunnen we op deze manier een
beetje meer compassie opbrengen met een land, dat wel een erg slechte
naam heeft op het moment.
Ik denk dat je je niet moet laten
afschrikken door het oorlogsverhaal. Er zit nog
veel meer in dit boek Erg ontroerend vond ik het.. Een aanrader! Is vertaald trouwens.
ik zou het graag willen lezen.
hier zie en hoor je haar college geven:
ze
is denk ik zelf door nannies opgevoed. mooie biografie
hier:
Bloom, Amy ~ Away (a
novel) / Op zoek
Zoals beloofd op de valreep nog een
nominatie voor Away (vertaald als 'Op zoek'), van Amy Bloom. Een recent
boek (2008) om tegenover mijn klassieker-nominatie te plaatsen ;) Het is
gewoon te krijgen in de bieb (in Utrecht alleen al 10 exemplaren over
verschillende filialen) en te koop als paperback. Door de vpro wordt
Away omschreven als een
"epos op pocketformaat". Voor de grrls die dit eerder opvatten als
anti-reclame: niet afhaken nu, lees vooral nog even verder!
Want waar gaat het boek over?
"Op zoek is het bijzondere verhaal
van de jonge Lillian Leyb, een gevaarlijke, onschuldige vrouw en een
heldin bij toeval. Nadat haar familie bij een pogrom in Rusland is
uitgemoord gaat Lillian naar Amerika, vastbesloten in dat nieuwe land
haar weg te vinden. Maar aan haar avonturen als naaister en minnares in
de wereld van het Jiddische theater aan de Lower East Side in New York
komt abrupt een einde als Lillian ontdekt dat haar dochter misschien nog
in leven is.
Gedreven door een wanhopig verlangen
om Sophie weer in haar armen te sluiten, begint Lillian aan haar
zoektocht, die haar van New York dwars door Amerika voert, naar het Jazz
District van Seattle en naar Alaska, en langs de legendarische Telegraph
Trail naar Siberië.
In Op zoek gaan verlies en de drang
te overleven hand in hand. De roman werpt een blik op de gevaren die
voor iemand die ziczelf uitvond en heruitvond in het New York van de
jaren twintig van de vorige eeuw. Amy Blooms humor en gevatheid, haar
elegante taal en geweldige verteltalent, haar onbevreesde begrip van
passie en het menselijk hart - alle vloeien samen in deze briljante
roman." Toegegeven, dat komt (een beetje ge-edit) van de
website
van de uitgever: Maar daar vind je ook lovende quotes uit
verschillende Nederlandse dag- en weekbladen. Zoals -opnieuw- de vpro: "Overweldigende
nieuwe roman." Of Google maar wat - ik ben nog geen negatieve recensies
tegengekomen!
Echt zo'n boek dat je gelezen moet
hebben.
Hermsen, Joke J. ~ De
liefde dus
Vorig jaar las ik De liefde dus van
Joke.J. Hermsen en onlangs waren Jop en Loes ook enthousiast over dit
boek.
De als onafhankelijk bekendstaande
Belle van Zuylen ( "ik heb geen talent voor onderdanigheid") raakt
verstrikt tussen gevoel en verstand na haar stukgelopen liefde . Over
deze periode in haar leven is niet zoveel bekend, Joke Hermsen schreef
daarom een roman over deze "duistere" periode in het leven dan deze
bekende schrijfster. Afwisselend in briefvorm, dagboekfragmenten en
verhalend proza is het wat mij betreft een prachtig geconstrueerde roman
geworden.
Over De liefde dus
Roman over het mysterie in het leven
van Belle van Zuylen.
Parijs, zomer 1785. In de stad
heerst een grimmige sfeer. Het hongerende volk mort over de decadente
levensstijl van Louis XVI en de spilzucht van Marie-Antoinette. De
koning probeert zijn greep op het land te behouden door zijn
tegenstanders zonder vorm van proces in de Bastille op te sluiten.
De Nederlandse schrijfster Belle van
Zuylen reist in het geheim af naar deze politieke slangenkuil. Zij is op
de vlucht voor een liefde die is stukgelopen op een gebrek aan moed om
maatschappelijke conventies te doorbreken. Vanwege aanhoudende fysieke
klachten besluit zij haar heil te zoeken bij de even befaamde als
omstreden arts graaf Balsamo Cagliostro. Ze hoopt dat hij haar een
uitweg kan bieden uit de crisis die de strijd tussen gevoel en verstand,
hartstocht en moraal in haar heeft teweeggebracht. Als ook Cagliostro
bij de koning in ongenade valt omdat hij de kardinaal de Rohan heeft
bijgestaan in de beroemde halssnoerzaak - een affaire die een
belangrijke aanleiding vormt voor de Franse revolutie - moet Belle van
Zuylen opnieuw in allerijl vluchten.
De roman De liefde dus is een
compilatie van dagboeken, brieven en verhalende fragmenten, waarin
tijdloze thema's als vrijheid, verlatenheid, hartstocht en de
onverwoestbare kracht van een scheppende geest aan de orde komen.
Op de
website van Joke
J. Hermsen kun je meer lezen.
Op zaterdag 6 juni 14.00 geeft Joke
J. Hermsen een lezing in
Slot Zuylen (ook
in andere plaatsen en op andere tijden).
Kruithof, Jacques ~Contrabande
Van de blurb:
Een estafette van drie generaties:
een kleinzoon van Adriaen (de Brugse schilder uit Schildersverdriet),
diens zoon en kleindochter, met verhaallijnen als in de zeventiende-eeuwse
picareske of schelmenroman. Elke episode brengt de hoofdpersoon van
diens geboortestreek in den vreemde. De grootvader naar Den Haag, de
Residentie, waar hij zonde en dood onder ogen moet zien. De vader naar
Frankrijk, als smokkelaar van dissidente boeken en medeplichtige in een
religieus-staatkundig complot. De dochter viert triomfen op het Parijse
toneel en in het bed van de koning, en keert het calvinistische
vaderland voorgoed de rug toe.
Contrabande is de laatste roman die Jacques Kruithof (1947-2008)
schreef. Het boek maakt deel uit van een reeks historische romans,
waarin eerder verschenen Het lied van de houtduif (1989), Het slotfeest
(2004), Schildersverdriet (2005) en Het hellewicht (2007).
Een prachtig uitgegeven boek dat
meeslepend leest. Indrukwekkend hoe het tijdsbeeld wordt neergezet. De
beperkingen voor de mens door de manier waarop het leven volledig is
verwoven met de kerk en daarbij dan ook nog de beperkingen voor de vrouw.
Onderkoeld worden de meest verschrikkelijke dingen verteld, waardoor het
ook duidelijk wordt dat het gewoon 'alledaags' was hoe mensen met dood
en verschrikking en daarnaast ook nog eens rangen en standen moesten
leven.
Ik had nog nooit iets van hem
gelezen en dat gaat dus nu veranderen! Voor liefhebbers van de
historische roman echt een aanrader.
Jacques Kruithof bij de VPRO
Bij de dood van Jacques Kruithof
(...) dat Bob Dylan een dichter was wist Kruithof als
eerste. De grootheid van de poézie van reve onderkende hij voor reve het
zelf doorhad. In de filmpjes over reve in de kerk zie je Kruithof zitten
– in close ups zelfs – daar was hij bij en hij geniet zichtbaar. (...)
Jacques Kruithof bij DBNL
Launspach, Rik ~ 1953
Voor de boekenweek dit jaar, heb ik
1953 gekocht, een verhaal dat zich rondom de watersnoodramp van 1953
afspreelt. Ik ben nu halverwege en ik ben erg enthousiast. Ik heb in de
media gelezen dat het niet waarheidsgetrouw is, maar dat hoeft van mij
ook niet. Het had zo kunnen zijn, dat wel. En voor mensen die het niet
meegemaakt hebben (zoals ik) geeft het een duidelijk beeld van de impact
die het had. Mijn ogen zijn geopend voor de goede kanten van de 24-uurs
economie. Een ramp die zich op zaterdagavond voltrekt komt niet uit, op
zondag is niemand bereikbaar... En niemand wil geloven dat het echt zo
erg is.
Tussendoor lezen we over de
privélevens van diverse personen en de schrijver laat af en toe een bom
vallen; een stukje informatie over de geschiedenis van die persoon, zo
maar iets heel indrukwekkends wat je dan nog geen plaats kunt geven. Ik
houd daar wel van.
Het boek leest als een trein, het is
spannend, ontroerend, confronterend, schokkend, grappig en mooi.
Op de achterflap staat van een
recensent "Dit boek heeft alles in zich om een bestseller te worden",
daar ben ik het helemaal mee eens.
Mizee, Nicolien ~ Schrijfles
Nicolien Mizee heeft drie romans op
haar naam staan. Het meest bekend is Toen kwam moeder met een mes,
dat de shorlist van de AKO-prijs haalde. Nicolien geeft schrijfles en
schreef daar de afgelopen twee jaar over in NRC. Deze columns zijn
gebundeld in dit lieve boekje. Ze schrijft vol deernis over de
worstelende leerlingen en haar eigen schrijfonzekerheden.
Ik ook heb bij haar een cursus
gevolgd. Niet alleen dan zijn de verhalen herkenbaar, vol tips voor
schrijvers in spé, en soms hilarisch. Voor degenen die gaan lezen: ik,
en een verhaal van mij, figureren in twee van de columns :-)
Voor de liefhebbers:
Ik figureer op pagina 17 in de column Over de Grens als Willemijn.
In de column Er was eens, op pagina 61, ben ik To.
Nicolien verwerkt allerlei situaties uit haar lessen tot iets wat
zogenaamd op één plek met één persoon gebeurt (zeg ik maar even bij als
waarschuwing).
To's hele sprookje is na te lezen op
Browniepoint.
Wie
nog wil wachten met lezen, kan wel alvast luisteren naar een interview
met
Mizée bij Kunststof radio.Een aparte
persoonlijkheid lijkt het me, met veel gevoel voor ironie en zelfspot...........en
als ze het over schrijven heeft, krijgt ze een beetje een
schooljuffrouwtoontje.....Maar ik ben toch wel nieuwsgierig naar dit
kleine boekje.
McCarthy, Cormac ~ The
Road / De weg
Bij deze wil ik graag, op de valreep,
The Road (in het Nederlands vertaald in De Weg) van Cormac McCarthy
nomineren voor het maandboek. Ik heb er niks over zien staan op de site,
dus ga er vanuit dat nog niet veel grrls het hebben gelezen.
In The Road (ik las het in het
Engels) lopen een vader en zijn zoon door een post-apocalyptisch
landschap. De weg is stoffig en er is weinig leven. Hun tocht naar het
zuiden, naar meer warmte, is gevaarlijk, vanwege de vele ‘bad people’
die op de weg te vinden zijn.
Constant zijn de twee bezig met
overleven. Ze zoeken naar eten, een droge plek om te slapen en nieuwe
schoenen. De uitzichtloosheid van hun tocht bezorgt je een naar gevoel.
De vader probeert zijn zoon voor de
al te gruwelijke gebeurtenissen te beschermen. En er gebeuren nogal wat
gruwelijke dingen die, door de beeldende schrijfstijl van McCarthy, op
je netvlies worden gegrift.
Ik denk dat ik in tijden niet zo’n
indrukwekkend boek heb gelezen. Las het een paar weken geleden in enkele
dagen uit en het spookt nog steeds door mijn hoofd.
Ik kan jullie helaas geen quotes
bezorgen of een uitgebreide samenvatting, aangezien ik op mijn werk zit…
Het boek wordt momenteel
verfilmd
met Viggo Mortensen als de vader.
McCarthy ontving voor dit boek de
Pulitzer prijs voor de literatuur in 2007.
Voor mij een onvergetelijke
leeservaring!
Melville,
Herman ~ Moby Dick of De witte walvis
Een klassieker uit 1851 die ik nooit
heb gelezen. Ik kreeg een oude uitgave, Nederlandse Boekenclub, uit mijn
moeders boekenkast. Wel uit mijn eigen jeugd, want de naam van mijn
broer staat er in. Nergens is een datum te vinden, maar vertaling en
bewerking zijn van P. Zandstra en er staan werkelijk schitterende
illustraties in van ene Eberhard Binder. Het verhaal zal toch bij de
grrls wel bekend zijn? De volgende passage uit het nawoord intrigeert
mij enorm:
"In onze uitgave zijn, na
zorgvuldige selectie, bepaalde uitweidingen die thans gemist kunnen
worden of door wetenschappelijk onderzoek zijn achterhaald, weggelaten.
Dit heeft niet de minste schade toegebracht aan de bedoeling van dit
boek, namelijk het oeroude verlangen naar de eindeloze verten te
confronteren met de rauwe realiteit, en evenmin aan de toenmaals
heersende opvattingen over velerlei zaken, zoals bijvoorbeeld het
denkbeeld dat de "wilde" volken - kannibalen en dergelijken - onbedorven
natuurkinderen vol goede en edele eigenschappen waren. Het sterkst komt
dat wel tot uiting in de passage waarin een oorspronkelijk mensenetende
zeeman overweegt: "Wij kannibalen moeten de christenen helpen..."
http://nl.wikipedia.org/wiki/Moby-Dick_(boek)
Mortier, Erwin ~ Godenslaap
Zowel in de mails van de boekgrrls
als op de leestafel veel enthousiaste geluiden over dit boek. Staat daarom ook op mijn lijstje te lezen boeken. Er is begin dit jaar een uitgebreid verslag van gemaild:
Dit is zo'n boek waar je eigenlijk
niets over moet zeggen. Je moet het stilzwijgend
aan iemand geven zodat diegene het zelf kan ervaren. Maartoch
heb je ook de neiging om tegen iedereen te zeggen: "Dit boek moet je lezen." Kijk verder op
Leestafel voor een poging om weer te geven waarom.
O
jee...natuurlijk moet iedereen dit boek lezen! Maar er over praten? Je
kan alleen maar zeggen dat het indrukwekkend is, indrukwekkend mooi...
Rosnay, Tatiana de ~
Haar naam was Sarah
Het verhaal speelt zich af in
Frankrijk gedurende WO 2.
De Franse politie is overijverig in
het laten zien van hun beste kant aan de Duitsers. Er worden duizenden
Joden opgepakt en in een wielrenstadion gestopt, Vel d'Hive.
Sarah is één van de kinderen die
wordt opgepakt met haar vader en moeder, haar broertje kan ze nog net in
een kast verstoppen. Wat de kinderen en volwassenen meemaken is
eigenlijk te verschrikkelijk voor woorden. Dit boek is dan ook niet
geschikt voor erg tere zieltjes, want je wordt wel flink akelig van wat
die mensen moeten meemaken. Het is echt gebeurd en je krijgt een heel
ander beeld van de Franse politie, die erg fout waren, bijna nog erger
de Gestapo.
Het boek is wel erg mooi, erg
indrukwekkend. Het werd mij aangeraden bij de plaatselijke boekhandel,
die het vaker aangeraden hadden en iedereen die het gelezen had, was
enthousiast teruggekomen.
Haar naam was Sarah is
indrukwekkend, mooi, soms grappig, ontroerend, schokkend en zelfs af en
toe verbijsterend.
Leest het allen!
Yates, Richard ~
Revolutionary Road
Eigenlijk is dit boek al meermaals van harte aanbevolen
door andere grrls, maar nog niet eerder voor de leeslijst. Bij mij ligt
het klaar - en ik ga het dus zondermeer lezen maar misschien willen er
wel grrls meedoen met REVOLUTIONARY ROAD, van Richard Yates. Die van de
film met Kate Winslet & Leonardo DiCaprio ja ;) Dus je kunt net als een
middelbare scholier ook stiekem de film gaan zien ;)
Waar gaat het boek over?
"Frank en April Wheeler vormden ooit een jong, mooi en
getalenteerd koppel, maar Frank werkt in 1955 nog steeds, al twintig
jaar, bij hetzelfde slaperige kantoor -- en van Aprils acteerdromen is
weinig meer over. Hun leven wordt slechts bijeengehouden door de
gedachte dat hun vroegere idealen nog steeds binnen handbereik liggen,
maar ze lijken vast te zitten in hun beklemmende leventje in de
suburbs."
Ik citeer uit een eerdere mail:
"Net als in Easter Parade zijn de hoofdpersonen in
Revolutionary Road (mooie ironische titel!) bezig met het verbeteren van
hun leven. Dat dat niet lukt ligt aan het leven zelf, en aan hun eigen
karakter- waar helaas ook niet veel aan te veranderen valt. Het ligt
niet aan hun plannen, aan hun doorzettingsvermogen of aan hun
intelligentie. Als lezer leef je heel erg mee, en je bent benieuwd: zal
het ze lukken? [..] de lezer is natuurlijk zelf ook steeds bezig met
plannen om het leven te veranderen/beter te maken/aan te kunnen:
onbegonnen werk, volgens Yates, maar het zit nu eenmaal in de aard van
een mens. In dit boek speelt Yates de ene troef na de andere uit- ook zo
meesterlijk dat hij de ervaren lezer steeds weer weet te verrassen met
een nieuwe wending. Ook mooi is de 'gek' in het verhaal, een jonge man
die twee maal de inrichting uit mag om een bezoek aan de hoofdpersonen
te brengen. Haarscherp stelt hij de juiste vragen bij hun plannen en
analyseert hun falen.
En dan de stijl! Simpel, op het oog, maar toch met
indrukwekkende vergelijkingen.
Zie ook het artikel in de
Boston Review. En dan voeg ik voor de zekerheid maar even toe: pas
op voor spoilers.Mijn exemplaar van Vintage heeft een prachtig
sfeervolle cover.
Revolutionary Road is een klassieker uit 1961 dus in vele
prijsklassen en bibliotheken te krijgen; de titel is in het Nederlands
gelijk -- dat wordt dus opletten dat je niet hetzelfde overkomt als mij
met Françoise Sagan... ;)
http://en.wikipedia.org/wiki/Revolutionary_Road
Dit
boek sloeg ik gisteren dicht met een zucht, eindelijk weer eens een boek
uitgelezen. Mooi geschreven en boeiende uitwerking van de personages.
Ik steun de aanbeveling van harte!
Winter, Leon de ~ Het recht op terugkeer
Het jaar is 2024, de plaats is Tel Aviv. Israël is
gekrompen tot een zwaarbeveiligde stadstaat. Daar, op dat desolate
strookje land, runt Bram Mannheim een bureautje dat ouders helpt hun
verdwenen kinderen op te sporen. Zijn eigen zoontje verdween zestien
jaar eerder. In zijn vrije tijd werkt hij als vrijwilliger bij de
ambulancedienst. Na een bloedige aanslag op een grenspost doet Bram een
ontdekking die zijn leven opnieuw ingrijpend zal veranderen.
Een zinderende roman van een internationale
bestsellerauteur over hoop en wanhoop, waanzin en zelfbedrog, op de
puinhopen van een mensenleven.
Ik vond het een mooi boek!
Ja,
het bovenstaande is helemaal waar. Het is héél spannend. Ik heb het in
anderhalve dag uitgelezen. Ik zou dit boek ook
willen nomineren.
In de pers:
De nieuwe roman van Leon de Winter, die zich afspeelt in het Israël van
2024, is vooral een spannend verhaal.
Vrij Nederland 14.06.08
Leon de Winter nu heeft met Het recht op terugkeer een
roman geschreven die precies past in het stramien van de nieuwe,
traditionele toekomstroman. Zijn verhaal is groots van opzet. De
schrijver beperkt zich niet tot één land of continent, zijn blik is
breder, internationaal gericht, wat consequenties heeft voor de armslag
van de vertelling.
De Volkskrant 13.06.08
Die verteltechniek maakt Het recht op terugkeer
tot een spannend boek – er zijn er die voor minder een Gouden Strop
hebben gekregen –, maar ook tot een kunstmatige roman.
NRC 14.06.08
Mijn algehele beeld van het boek is dat het vooral
spannend is geschreven. Leon de Winter krijgt nog wel eens kritiek te
verduren dat hij geen echte literatuur schrijft. Maar ik zou het eerder
anders om willen stellen, namelijk dat de Nederlandse literatuur weinig
getrakteerd wordt op spannende verhalen. De Winter heeft hier gelukkig
een positieve bijdrage aangeleverd.
Kunt en Cultuur Info Nu.nl
Nominaties leeslijst JEUGDBOEKEN mei-oktober 2009
Rowling, J.K. ~The tales of Beedle the Bard / De Vertelsels van Baker de
Bard
Het is inmiddels ook in het
Nederlands verschenen. Van http://elsjelas.blogspot.com/2008/12/jk-rowling-tales-of-beedle-bard.html
Else (ik hoop maar dat je het niet erg vindt, Else, want ik
heb geen tijd meer om toestemming te vragen!) neem ik over wat zij
erover schreef, minus haar mening, die komt later wel als het gelezen
wordt:
“Een schattig boekje om te zien, op
de een of andere manier deed het me een beetje denken aan de boekjes van
Beatrix Potter (en niet alleen door de achternaam). In The Tales of BtB
zijn 5 sprookjes opgetekend voor heksen en tovenaars, vertaald vanuit de
oude runen door een oude bekende uit de Harry-Potter serie, Hermione
Granger (Hermelien Griffel), en voorzien van commentaar door een andere
oude bekende, Albus Dumbledore (Albus Perkamentus). En als kers op de
pudding voor ons Muggles (Dreuzels) af en toe in voetnoten extra
toegelicht door JK Rowling herself. De eerste vier sprookjes vormen de
opmaat naar nummer 5: het sprookje over de drie broers, dat zo'n grote
rol speelt in het zevende deel van de HP-serie. Wat ik niet moet
vergeten te noemen zijn de tekeningen. Die zijn van de hand van de
auteur: wat een veelzijdig mens, die JKR!”
http://nl.wikipedia.org/wiki/De_Vertelsels_van_Baker_de_Bard
Moeyaert, Bart ~ Dani Benoni (lang zal hij leven)
ik heb een jeugdboek dat ik nog wil
herlezen: Dani Benoni van Bart Moeyaert
zie:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bart_Moeyaert
http://www.vanin.be/boektoppers_v2008/book.asp?bid=130
ik ben erg van dit boekje onder de
indruk. en eigenlijk behoeft moeyaert geen krans. wie ooit iets van hem
gelezen heeft herkent onmiddellijk de meester. maar een ander boek van
hem is ook goed. tegen die tijd ga ik dat dan lezen. en imo kan het ook
heel goed op de 'gewone' lijst ja ik weet wel dat ik een afwijkende
leespatroon en mailpatroon heb. neem het me maar niet kwalijk. zo werkt
mijn brein nu eenmaal.
2004 Dani Bennoni (lang zal hij
leven) (Querido / 3e druk 2004)
Gestel, Peter van ~ Kleine
Felix
Felix Wonder is klein en slim. Met
zijn ouders woont hij in Amsterdam in een onbewoonbaar verklaard huis.
Zijn vader is jongleur en bijna nooit thuis, zijn moeder speelt piano en
luistert graag als Felix haar voorleest. Hij heeft een nichtje, Veertje,
dat elke woensdagmiddag komt spelen. Spelen is misschien niet het goede
woord, want ze zeggen weinig tegen elkaar. Ze houden van lezen en dammen.
Dan gaan Felix' ouders op reis naar Amerika. Hij wordt naar een
kindertehuis gebracht, waar hij het bepaald niet leuk heeft en ook
Veertje heel erg mist.
Funke, Cornelia ~ Hart van
inkt
Al lang geleden, in 2005, nomineerde
ik 'Hart van inkt' van Cornelia Funke. Toch las ik het toen niet, waarom
weet ik niet meer. Voor zover ik kan nagaan hebben alleen Marjo en Yvon
het gelezen, want van hen vind ik besprekingen. Yvon was razend
enthousiast en Marjo had wat kanttekeningen, maar ik zal daar niets van
verklappen. Intussen is het zelfs uitgegroeid tot een 'Inkt-trilogie' en
ik vind een ander deel ook niet erg (Web- of Nacht van inkt). Dan wel 't
liefst aan het einde van de rit, want in dat geval moet ik nog extra
hard aan het lezen. Ik zou het eerste deel dus in de herhaling willen
gooien:
Meggie is dol op verhalen en op
boeken, net zoals haar vader Mo. Maar Mo wil Meggie nooit een verhaal
voorlezen. Op een nacht klopt een vreemdeling, Stofvinger, aan bij
Meggie en haar vader. Haar vader blijkt Stofvinger te kennen en ze
moeten - weerom - naar een andere plek verhuizen. Een nietsontziende
schurk wil het boek 'Hart van inkt' van Mo. Maar Mo wil het voor geen
prijs kwijt. Meggie komt maar mondjesmaat achter het geheim over wat er
vroeger allemaal gebeurd is. Mo is in levensgevaar. Ze moeten vluchten
en dat is het begin van een zeer bijzonder avontuur.
Sterck, Marita
de ~ De hondeneters
Als het achteraan de eventuele lijst
komt, dan zou ik graag het nieuwe boek van Marita de Sterck samen lezen:
De hondeneters.
Wanneer Marita de Sterck komt
aanzetten met een boek voor jongeren is het altijd likkebaarden. En ook
bij haar nieuwe boek, De hondeneters, worden weer verwachtingen ingelost.
Wat zich aandient als een eenvoudig verhaal, maar met een originele
invalshoek, blijkt uiteindelijk over veel meer te gaan dan dat. Die
invalshoek is de hoofdpersoon Victor die aan epilepsie lijdt, maar die
zich dankzij zijn Mechelse herder Django - die Victors aanvallen kan
voorspellen - weet te redden. We schrijven de laatste jaarwisseling van
Wereldoorlog I.
