Aanbevelingen voor de leeslijst
april tot en met oktober 2005

---

Aldecoa, Josefina: Geschiedenis van een schooljuffrouw 
Kees van Beijnum: Het verboden pad.
Borg, Lucette ter: Het cadeau uit Berlijn  
Brusse, Peter: Met Vlindernet door swinging Londen
Caldwell/Thomason: Een Venetiaans geheim 
Collins, Wilkie: De vrouw in het wit 
Diomé, Fatou: De golven van de oceaan 
Draaisma, Douwe: Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt 
Ehrenreich, Barbara: De achterkant van de Amerikaanse droom
Eugenides, Jeffrey: Middlesex  
Eugenides, Jeffrey; De zelfmoord van de meisjes 
Haddon, Mark: het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht Khaled Hosseini: De Vliegeraar van Kabul
Kay, Jacky: Trompet
Kadere, Ismail: Koude bloemen in maart
Kluun, Raymond van der: Komt een vrouw bij de dokter
Libera, Antoni: Madame
Loo, Tessa de: De Tweeling 
Macdonald, Anne Marie: The way the crow Flies
Mitchel, David: Wolkenatlas 
Morley, J.D. : De waterhandel 
Mulisch, Harry; Het stenen bruidsbed
Ngozi Adichie, Chimamanda: Paarse Hibiscus 
Pears, Ian: De droom van Scipio 
Peper, Rascha: Dooi
Pierre, D.B.C.: Vernon God Little 
Pullman, Philip: Trilogie
Siebelink, Jan: Knielen op een bed violen
Verkerk, Anita: Jasmijn 
Yourcenar, Marguerite: Het Hermetisch Zwart
Zafón, Carlos Ruiz: De schaduw van de wind 
Zijl, Annejet van der: Sonny Boy
Zwamborn, Mieke: Vallend hout

 

Josefina Aldecoa: Geschiedenis van een schooljuffrouw
Voor iedereen met interesse in de ontwikkeling van het onderwijs, koloniale verhoudingen en de achtergrond van de Spaanse burgeroorlog, een absolute aanrader deze roman. (meer).

 

Kees van Beijnum: Het verboden pad.
Rijkeluiszoon Philip loop ter afronding van zijn studie stage in de
Helmer, een tehuis voor moeilijk opvoedbare pubers in Amsterdam.
Gewantrouwd door zijn collega's vanwege zijn chique afkomst en op de proef
gesteld door de kinderen, tracht Philip overeind te blijven. Als hij samen
met twee collega's afreist naar Bretagne voor een vakantie met de groep,
slaagt hij er stukje bij beetje in om hun vertrouwen te winnen. Hij heeft
een grote bewondering voor zijn collega's, die in zijn ogen zo gemakkelijk
met de jongeren omgaan. Echter tijdens deze vakantie leert hij ook de
zwakheden van deze collega's kennen. Als in Bretagne één van de kinderen
verongelukt (dit is geen verklapper, want dit feit wordt al op de eerste
bladzijde van het boek gemeld, terwijl het pas later in het verhaal
beschreven wordt), komen alle verhoudingen anders te liggen. Dit ongeluk
gebeurt tijdens een survivaltocht. Deze tocht was al een strijd tussen de
beide collega's. De één vindt het onverantwoordelijk en de ander vindt het
goed voor het groepsgevoel. Beide heren proberen Philip aan hun kant te
krijgen. Na dit ongeluk merkt Philip dat de collega's, die hij op zo'n
voetstuk had geplaatst, hem de schuld van het ongeluk in de schoenen
willen schuiven. Uiteindelijk komt de ware toedracht van het ongeval boven
water. Ik vind het een herkenbaar boek, duidelijke dialogen (ik heb zelf
ooit in zo'n tehuis gewerkt) en prettig om te lezen. Geen zware kost, maar
dat hoeft ook niet altijd.

 

Lucette ter Borg: Het cadeau uit Berlijn  

Andreas Landewee is zesenzeventig als hij besluit uit Duitsland te emigreren naar een uiterst afgelegen plek in Brits Columbia, Canada. Hij heeft er een grondgebied gekocht, het verlaten goudzoekersdorp Black Creek, en gaat er samen met zijn jongste zoon een nieuw leven beginnen.

Wat bezielt de oude rentmeester, met ongelooflijk veel verstand van flora en fauna om op die leeftijd in zo’n wildernis te gaan leven. Al bouwend aan hun woning in Black Creek en meelevend met de veranderingen die hij aanbrengt in het landschap, kom je achter zijn leven. Als eerste zijn grote, overleden liefde. Een operazangeres die van Hitler een piano kreeg. De piano is als een van de weinige dingen meegegaan naar Canada. Dan de verhouding met zijn kinderen. Had hij zelf een uiterst vreemde verhouding met zijn vader, die alleen maar kinderen kreeg om er een “orkest” van te maken zodat personeelsproblemen vermeden konden worden, de verhouding met zijn eigen kinderen is bepaald ook niet zonder problemen.  De relatie met zijn wettige vrouw is een verbijsterende. Een verstandshuwelijk, op 27-jarige leeftijd aangegaan om een goede positie te verkrijgen, dat hij op 58-jarige leeftijd van de één op de andere dag vaarwel zegt om met de operazangeres te gaan samen leven. De gevolgen daarvan, speciaal voor zijn dochter.

De schrijfster is in staat de spanningsboog in stand te houden. Je wilt weten hoe het allemaal zo is gekomen. Waarom de verhoudingen met de kinderen zo scheef liggen. Waarom hij eigenlijk alleen maar van één kind houdt. De jongste waarmee hij zich in de wildernis van Brits Columbia terug trekt. En onder de meest prachtige beschrijvingen van de natuur van Canada, waarover de rentmeester uit Bohemen zo zijn eigen ideeën heeft,  worden al die problemen één voor één ontrafelt om een climax te bereiken op zijn 90^ste verjaardag.

Een aanrader voor een Boekgrrls bespreking. Om al die verhoudingen en relaties eens lekker uit te diepen en ondertussen te genieten van alle verwijzingen naar muziek (muziekgrrls let op!).  Maar ook om de woeste en prachtig beschreven schoonheid van het landschap in je luie stoel op je in te laten dringen.

Over de schrijfster:
Lucette ter Borg (Amsterdam 1962) studeerde Slavische talen en historische pedagogiek aan de Universiteit van Amsterdam. Ze werkte als kunstcritica voor NRC Handelsblad en de Volkskrant, en is momenteel kunstredactrice bij Vrij Nederland. Het cadeau uit Berlijn is haar literaire debuut..

 

Caldwell / Thomason: Een Venetiaans geheim

Een boek dat zou kunnen leiden tot langdurige mailuitwisselingen, met het ontdekken van allerlei banden en achtergronden. Een uitgebreide aanbeveling op deze pagina. 

 

Douwe Draaisma: waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt.

Ik wil het boek nog steeds graag lezen en met jullie mijn ervaringen delen. Een groot aantal zal het boek al wel gelezen hebben, maar misschien iets voor de traaggrrls zoals ik, die nog een hoop in te halen hebben. De aanbeveling komt van monalisa.

 

Jeffrey Eugenides: Middlesex

De afgelopen dagen geveld geweest door een superstijve nek en dus kon ik weinig anders dan me volstoppen met pijnstillers en dan rustig in bed een boekie lezen... dat laatste is natuurlijk wel weer een geluk bij een ongeluk. Zo las ik Orakelnacht van Paul Auster, dat op de leeslijst staat, maar daarover later meer.

Eerst las ik Middlesex van Jeffrey Eugenides uit: ik zou het direct willen voordragen voor de volgende leeslijst, maar ja, dat duurt nog zo ontzettend lang! Het is echt een boek voor mij en voor al die grrls die van boeken als The corrections en The little friend genoten. Een familiehistorie, een stuk Amerikaanse geschiedenis. Dit keer opgehangen aan een chromosomale afwijking (ik heb geen zin te gaan grasduinen of die echt bestaat). Deze chromosomale afwijking ontstond o.a. in het oude Griekenland en reist met de grootouders van de hoofdpersoon Calliope, Lefty en Desdemona, mee naar de VS in de jaren '20 van de vorige eeuw. Beschrijvingen van immigratie: het tegelijkertijd zo snel mogelijk all-american willen worden en tegelijkertijd vasthouden aan oude gewoontes om zo de band met het moederland niet te verliezen. Ook het vinden van huwelijkspartners in de Griekse gemeenschap hoort daarbij. We maken de drooglegging en de illegale drankstokerij mee, de opkomst van de lopende band in de Ford-fabrieken (schitterend beschreven trouwens), de recessie, opkomst van de Black Power, WO II, het anticommunisme van de jaren 50, de John Lennon-imitatie van de kleinzoon 'Chapter 11' (rare namen ook, hoe ze daar aan zijn gekomen?) begin jaren '70.

Hun kleindochter, Calliope wordt geboren met het uiterlijk van een meisje maar op haar 14e blijkt dat ze genetisch een jongen is, Cal. Het boek is door Cal geschreven als hij net 40 is en in Berlijn woont waar hij werkt voor de Amerikaanse culturele attache. Boeiend gegeven. Mooi ook hoe de grootmoeder, die altijd zo goed het geslacht van ongeboren babies kon voorspellen er dit maal naast lijkt te zitten (ze voorspelt een zoon, het is een dochter) en aan het eind van het boek tevreden concludeert dat ze er toch niet naast zat.

Eerst wat citaten en dan onder een verklapper nog iets...

----------------

De moeder van Calliope wil zo graag een dochter, de vader heeft een idee : als ze nou sex hebben ruim voor ze ovuleert, zijn de mannelijke zaadcellen al dood en krijgen ze dus een dochter. 'What we want is a good old, slow, reliable female sperm.' (...) Tessie laughed the suggestion off. But behind her sarcasm was a serious moral reservation. To tamper with something as mysterious and miraculous as the birth of a child was an act of hubris. In the first place, Tessie didn't believe you dould do it. Even if you could, she didn't believe you should try. (Uiteindelijk gaat ze toch mee in het plan en zowaar: een dochter!) 

---------------- 
Standing at the window, my brother wanted more than anyting to believe in an American God who got ressurected on the right day. 

---------------- 
Om de VS in te komen, moeten de immigranten een taaltest ondergaan. Het is een bijbeltekst waarin eunuchs voorkomen. 'We didn't have enough eunuchs in Turkey? Now we have to talk about them at Ellis Island?' 'The Americans let in everyone (...) Eunuchs included.' 'They should let us speak Greek if they're so accepting' ---------------- 
Over Berlijn: This once-divided city reminds me of myself. My struggle for unification, for Einheit. Coming from a city still cut in half by racial hatred, I feel hopeful here in Berlin. 
---------------- 
Woorden van een Black Power dominee (aan wie nog een vreemd luchtje zit trouwens, maar daar gaat het me hier even niet om. Het fragment is geheel in hoofdletters geprint, je hoort het schreewende geluid: 'You have heard of the Darwinian theory of natural selection? This was unnatural selection. By his scientific grafting Yacub produced the first yellow and red people. But he didn't stop there. He went on mating the light-skinned offspring of those people. Over many, many years he genetically changed the black man, one generation at a time, making him paler and weaker, diluting his righteousness and morality, turning him into the paths of evil. And then, my brothers, one day Yacub was done. One day Yacub was finished with his work. And what had his wickedness created? As I have told you before: like can only come from like. Yacub had created the white man! Born of Lies. Born of homicide. A race of blue-eyed devils!' 
-------------- 
They tended to resemble Tom Waits, or maybe it was the other way around. 
--------------

================

Chanou typte al de eerste zinnen van het boek over, dus dat hoef ik niet meer te doen. Het is wel mooi hoe die eerste zinnen je op het verkeerde been zetten

v

e

r

k

l

a

p

p

e

r

of deden ze dat met jou niet, Chanou? Ik dacht de hele tijd dat Calliope op haar 14e geopereerd zou worden en dat Cal dus een 'echte' man zou worden. Later begreep ik eindelijk zijn sexuele geremdheid. Mooi boek!

 

 

Jeffrey Eugenides: De zelfmoord van de meisjes

De zelfmoord van de meisjes

Een groep tieners dwaalt als speurhonden langs de tuinen en stoepen van hun kalme buitenwijk, in de hoop een glimp op te vangen vande zusjes Lisbon. Als de jongste (13) zich vanuit haar raam op een hek werpt wordt 'het jaar van de zelfmoorden'ingeluid.

Bijna twintig jaar later brengen de verteller en zijn vrienden de  roddels en verhalen, telefoongesprekken, politierapporten, krantenknipsels, geheime afspraakjes en bekentenissen omtrent de zelfmoorden samen. De zelfmoord van de meisjes is een aangrijpend verhaal over pubers, ontluikende liefde en onstuimig verlangen. Sofia Coppola, dochter van Francis Ford Coppola, koos dit verhaal voor haar filmdebuut The Virgin Suicides. (van Noord Nederl. Boekhandel)

 

 

Mark Haddon:  het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht

Het verhaal wordt verteld door de vijftienjarige Christopher, die lijdt aan het syndroom van Asperger. Hij vindt de met een riek doorboorde hond van de buurvrouw op het gazon en is vastbesloten uit te zoeken wie dat op zijn geweten heeft. Dit boek vormt het verslag van zijn zoektocht. Op een bijzonder meeslepende manier weet Mark Haddon de uiterst logische gedachtegang van een autistische jongen begrijpelijk te maken. 

ik heb met heel veel plezier en verwondering dit boek gelezen. Dit boek is zo goed geschreven........ We hebben dit boek bij onze literatuurclub besproken en ieder van ons vond het de moeite waard.

(meer)

 

Khaled Hosseini: De Vliegeraar van Kabul

In Kabul, Afghanistan, woont Amir met zijn vader. Zijn moeder is in het kraambed gestorven. Amir hoort tot de gegoede klasse, de Pashtun, zijn vader is een succesvol handelaar, en staat in groot aanzien. Ze hebben bedienden: Ali en Hassan, die tot de Hazara's behoren, een onderklasse. Hassans moeder is weggegaan toen Hassan nog maar een baby was. De jongens Amir en Hassan groeien samen op, zijn vrienden voor zover een soennietische Pashtun bevriend kan zijn met een sji'ietische Hazara. Hassan is de slaafse vriend. Bij de jaarlijkse vliegerwedstrijd in Kabul(een Afghaanse traditie) is Amir de vliegeraar, degene ie het touw van de vlieger in handen heeft. Hassan is zijn hulpje, de vliegervanger. 'Voor jou doe ik alles!' roept Hassan hem toe voordat hij wegrent om de vallende vlieger uit de lucht op te vangen. Het begin speelt eind jaren zestig, met de eerste verschijnselen van etnische gewelddadigheid. Als Hassan in een hinderlaag gelokt wordt en jongens hem mishandelen, staat Amir daar en kijkt ernaar. Hij helpt niet. Deze lafheid achtervolgt hem de rest van zijn leven. Temeer omdat hij de lafheid veroorzaakt werd door jaloersheid. Zijn vader altijd scheen altijd meer aandacht te hebben voor de Hazara dan voor Amir, zijn eigen zoon. En Amir maakt alles nog erger: hij beschuldigt Hassan valselijk van diefstal, waarop Ali en Hassan weggaan uit Kabul.

Na de Russische inval, begin jaren 80,vluchten Amir en zijn vader naar de Verenigde Staten. Arnir bouwt er een nieuw bestaan op, maar hij slaagt er niet in Hassan te vergeten. De ontdekking van een schokkend familiegeheim voert hem uiteindelijk terug naar Afghanistan, dat inmiddels door de Taliban is bezet.

Een indrukwekkend boek, over de etnische strijd in Afghanistan; over liefde en oorlog; over jaloezie en verraad. Een prachtige mengeling van een goed verhaal tegen het verhaal over een andere cultuur die vernietigd wordt daar fanatici. Marjo 

 

Kadare, Ismail: Koude Bloemen in Maart 

"Een klein stadje in het noorden van Albanië aan het begin van het jaar 2000. Tien jaar na de val van het communisme zijn de mensen nog steeds getraumatiseerd. In alles ziet men tekenen van moderniteit. Zelfs een bankoverval wordt gezien als symbool van verwestersing. De 'Kanun' de eeuwenoude grondwet, probeert weer terrein te winnen, net als al het
andere dat onder het communisme verboden was. Er doen zich opmerkelijkheden voor. Men begint raadselachtige gebeurtenissen uit het verleden op te halen. Oude legendes, zoals de bruiloft van het meisje met een slang, krijgen ineens een moderne betekenis. Aan de rand van de stad proberen mensen een bunker binnen te dringen die geheime archieven zou bevatten. Ze zijn op zoek naar de misdaden die ze in het donkere verleden hebben begaan. Tegen deze achtergrond speelt de liefdesverhouding tussen een schilder en een jong meisje, die als de dag en de nacht contrasteert met de schaduwen van het verleden." En dan de concluderende woorden van de achterflap: "Het is een liefdesverhaal met op de achtergrond een Albanese lente die nog te kil is om niet te vrezen voor een nieuwe vorstperiode die de voorzichtige ontbloesemingen van de hervonden vrijheid zal vernielen."

Het is een prachtig boek om te lezen, rijk aan fantasievolle geschiedenis, maar ook verwarrend. Het leek me daarom leuk als anderen het ook lazen en we er met elkaar van gedachten over wisselen? Wat is de vrees van Kadare? Dat de oude tradities een nieuwe tijd zullen overvleugelen? Dat het oude gewoonten als de Kanun zijn die worden gemoderniseerd in plaats van het land zelf? En die schrijfstijl van Kadare: is ie nou over de top of vol verbeeldingskracht? Lijkt me wel wat om over te praten. 
yvonnep

 

Raymond van de Klundert: Kom een vrouw bij de dokter

In de kerstvakantie was ik bij mijn schoonzusje en die had net het boek uit: "Komt een vrouw bij de dokter" van Raymond van de Klundert. Zij had een hoop kritiek op de handel en wandel van de man in het boek, maar het maakte me wel nieuwsgierig. Dus ik heb het nu bij de bieb in bestelling staan. Maar misschien ook iets voor de boekies?

Als aanbeveling maar even iets van het internet geplukt:

Stijn en Carmen behoren tot de hip, healthy and wealthy. Ze hebben beiden een eigen bedrijf en zijn de trotse ouders van de eenjarige Luna. Aan geld en vrienden geen gebrek. Ze leven als God in Amsterdam. Totdat bij de mooie en optimistische Carmen borstkanker wordt geconstateerd. Op slag verandert hun wereld in een rollercoaster-rit langs artsen en ziekenhuizen. De hedonistische Stijn gaat trouw mee naar Carmens chemokuren en bestralingen, maar stort zich 's avonds in het nachtleven en op de vrouwen van Amsterdam, Miami en Breda. Komt een vrouw bij de dokter is het schaamteloze verslag van een man die in de bloei van zijn leven de
terminale ziekte van zijn vrouw beleeft. Rauw, ontroerend, en steeds met humor. Een stijl die net als de diagnose als een mokerslag aankomt. Komt een vrouw bij de dokter laat zien hoe je óók ziek kunt zijn. Tegelijkertijd is het een ode aan de liefde.

De kritieken in de kranten waren over het algemeen lovend. Snelle, vlotte stijl van schrijven en humoristisch. Ik ben benieuwd. Jullie ook?
(Uitgeverij Podium)

 

 

Antoni Libera: Madame 
In Polen, tijdens de grauwe communistische jaren zestig van de twintigste eeuw, probeert een intelligente, gevoelige en van kunst bezeten zeventienjarige jongen zich op het gymnasium te onttrekken aan de middelmatigheid die er de dienst uitmaakt, maar zijn pogingen mislukken. Zijn leven verandert als de school een nieuwe directeur krijgt, een jonge vrouw, die ook docent Frans is. (meer) 

 

Tessa de Loo: De Tweeling

Ik heb het boek gelezen als aanvulling op de aangrijpende film. Het gegeven, een tweeling waarvan er ene verliefd is op een jood en de ander trouwt met een SS-er is natuurlijk een prachtige basis voor een goed verhaal. En de schrijfster Tessa de Loo heeft het erg indrukwekkend verhaald. Als jullie het nog niet gelezen hebben zou ik het graag willen aanbevelen voor de leeslijst.

Beschrijving van het verhaal:
Twee bejaarde vrouwen, een Nederlandse en een Duitse, ontmoeten elkaar bij toeval in het Thermaal Instituut van het fameuze kuuroord Spa. Ze herkennen in de ander hun verloren gewaande tweelingzuster.

Gedurende hun kuur - beiden lijden aan artrose - vertellen ze hun levensverhaal: het wordt de laatste kans om een kloof van bijna zeventig jaar verwijdering te overbruggen. Geboren in Keulen, in 1919, zijn ze na het overlijden van hun ouders door familieleden bruusk van elkaar gescheiden. Anna groeit op bij haar grootvader, in een primitief boers en katholiek milieu aan de rand van het Teutoburgerwald. Lotte belandt vanwege haar tbc in Nederland, bij een oom met sterk socialistische sympathieën. Door de slechte verhouding tussen de families raakt ook het contact tussen de beide zusjes verbroken.

De volstrekt verhollandste Lotte, die tijdens de oorlog joodse onderduikers heeft beschermd, staat aanvankelijk uiterst wantrouwig tegenover haar hervonden tweelingzus, maar wordt door de aangrijpende verhalen van Anna geconfronteerd met de keerzijde van haar eigen werkelijkheid: het lijden van gewone Duitsers in oorlogstijd.

 

Ann-Marie MacDonald: The way the crow Flies

Mijn leeslijstaanbeveling dit keer, het zal trouwe lezertjes niet verbazen, is The way the Crow Flies van Ann-Marie MacDonald. Ann-Marie MacDonald is mijn smakelijkste ontdekking van de afgelopen 10 jaar, mijn persoonlijke aanbeveling voor de Nobel prijs en als ik tijd van leven heb zal ik het vast nog meemaken, want tenslotte heeft Coetzee het ook gehaald. Niet, lieve dames, dat Ann-Marie MacDonald's uitzicht op het leven vergelijkbaar is met dat van Coetzee, waar Coetzee een somber tovenaar met soberheid is, gooit Ann-Marie MacDonald een zinderend kleurrijk palet in de ring. In eerste instantie lekker leesbaar, maar o wee, onder de oppervlakte schuilen vele lagen, die schuren en wringen. Pure taalschoonheid, subtiele schetsen en godzijdank mag je als lezer zelf denken. Haar vorige boek Fall on your Knees, is hier besproken. 

Ik heb The Crow etc zelf nog niet gelezen, maar al wel gekocht. Dat alleen wil al heel veel zeggen, want ik koop wegens ruimtegebrek en schrijnende armoede (mijn gironummer is op aanvraag verkrijgbaar) gemiddeld 1 boek in de 2 jaar en dan nog alleen als ik het al gelezen heb en ik denk dat mijn leven niet compleet is zonder dat ik altijd kan pakken als ik dat wil. Ik bedoel maar. Het wacht op het juiste moment om geconsumeerd te worden en het wordt alleen maar lekkerder naar mate ik langer wacht. Dus stemt allen op dit boek! Waarschijnlijk is het inmiddels ook al in de bieb verkrijgbaar. Hanneke

 

 

David Michel: Wolkenatlas

Van de achterflap:

Wolkenatlas is alleen al door zijn structuur bijzonder. Vijf verhalen worden in eerste instantie maar tot de helft verteld: het avontuurlijke reisjournaal uit 1850 van notaris Ewing, de hilarische brieven van de musicerende oplichter Frobisher uit Zedelghem, de thriller van roddeljournaliste Luisa Rey, de krankzinnige lotgevallen van de uitgever Cavendish en de futuristische ondervraging van Sonmi-451. Het zesde verhaal, de kern van het boek, is compleet en speelt ver in de toekomst, wanneer de mensheid bijna te onder is gegaan. Pas daarna worden de andere verhalen afgerond en voert Mitchell de lezer met zijn spannende stijl, zijn sturende woordkeus, zijn humor en zijn ontroerende details weer gemakkelijk door al de genres terug in de tijd, tot aan het laatste woord. (Meer)

 

Chimamanda Ngozi Adichie: Paarse Hibiscus 
Wonend In een villa rijkelijk belegd met marmer groeit de vijftienjarige Kambili op tusen de heerlijk ruikende  frangipani bomen en de kleurige bougainvillea in Enugu, maar in een sfeer verpest door een vader die aan godsdienstwaanzin lijdt. Buiten de deur is hij de man die door iedereen bemint wordt vanwege zijn goede gaven aan de armen en de kerk. (meer)

 

Ian Pears: De droom van Scipio

Een historische roman (meer)

 

Rascha Peper: Dooi
Van de blurb:
Wekenlang zit Ruben Saarloos met zijn woonschip vastgevroren in het ijs voor de kust van een onbewoond eilandje. Het gedwongen Robinson Crusoe- bestaan valt hem zwaar en zijn isolement in de kou maakt hem nog somberder en norser dan hij normaal gesproekn al is. Totdat hij op een dag bezoek krijgt van een mysterieuze schaatster. Wat richt deze zwijgzame, roodharige vrouw aan in het leven van de eenzame schipper, dat de eindelijk doorzettende dooi, waarnaar hij zo heeft uitgezien, hem opeens onwelgevallig wordt?

Dooi is een meeslepende, melancholieke novelle over een onverhoeds maar hevig toeslaande verliefdheid in het leven van een man die de liefde als een allang gepasseerd station beschouwde. Er wordt een geheimzinnige en gesloten wereld in opgeroepen, waarin erotiek en dood op wonderbaarlijke manier verstrengeld blijken te zijn en waarin zich gebeurtenissen voltrekken die de lezer nog geruime tijd na de laatste bladzij in de greep zullen houden.

Pierre, D.B.C.: Vernon God Little

Dit debuut over een vijftienjarige jongen die ervan beschuldigd wordt medeplichtig te zijn aan een schietpartij op een school, waarbij zestien mensen zijn omgekomen, is zeer wisselend ontvangen: de schrijver kreeg er de Booker Prize voor, maar in Amerika waren er maar weinig recensenten die er de humor van in konden zien. De satire op de Amerikaanse maatschappij (junkfood, het rechtssysteem, de alomtegenwoordige media) werd door weinig Amerikaanse recensenten gewaardeerd, maar kreeg in Europa wel veel lof. (meer)

 

Jan Siebelink: Knielen op een bed violen 

Nog niet eerder gedaan: een boek aanbevelen dat ik nog niet gelezen heb. Net hoorde ik op de radio Aukje Holtrop enthousiast praten over het boek 'Knielen op een bed violen' van Jan Siebelink.

Het boek is net uitgekomen, op 26 januari, en volgens de website van
auteur Jan Siebelink is het de "literaire en persoonlijke getuigenis van een lang verzwegen verleden."

Het vertelt de geschiedenis van de vader van de schrijver, die in de greep raakt van een fundamentalistische groep christenen, waardoor hij vervreemd raakt van zijn vrouw en kinderen.

Elma Drayer schreef er in Trouw o.a. dit over:

"Schrijver Jan Siebelink (1938) wilde nog één keer het verhaal vertellen van zijn jeugd. Dat werd getekend door het zwarte calvinisme waartoe zijn vader zich bekeerde. Nog eenmaal keert hij in zijn nieuwe roman 'Knielen op een bed violen' terug naar zijn jeugd als kwekerszoon in Velp. De zachtmoedige vader - eerst middenmoot hervormd - ontvangt een goddelijk visioen, waarna hij zich bekeert tot het zware, zwarte calvinisme van de paauweanen (volgelingen van Ds. Jan Pieter Paauwe (1872-1956, edg). Zeer tegen de zin van de moeder dringen de mannenbroeders steeds dieper hun leven binnen. De vader bezoekt huisdiensten in schuren, zijn geld gaat op aan vrome lectuur, de glasverzekering zegt hij op, juist voor een storm de kwekerij vernielt. Al wat in het nu gebeurt verzinkt voor hem in het niet bij het najagen van het eeuwig heil. De roman is geschreven in een sobere, filmische stijl, zonder krullen en precieusheid. "Dat heb ik geleerd", zegt de schrijver wiens oudere werk behoorlijk barok was. "Ik wilde dat elk woord doel treft. Het gaat niet eens bewust, het onderwerp vraagt erom. Je kunt een stijl niet bedenken. Je schrijft zoals je nu bent. Schrijven is een vorm van genade. Het moet intuïtief gaan. Het is niet helemaal mensenwerk." Siebelink wil met deze roman 'het ongrijpbare weergeven'. "Ik wilde erachter komen waarom de vader heeft gedaan wat hij deed. Waarom zette hij alles in de waagschaal? Het huwelijk was zo harmonieus. Waarom moest die man zo'n visioen krijgen? Hij verwaarloosde de kwekerij. Ging zich wreed gedragen. Alles had voor hem te maken met de eeuwigheid. Dát begrijpen was het avontuur." Of het is gelukt? "Nee!", zegt hij opgewekt. "Gelukkig niet. Al mijn zinnen zijn omcirkelende bewegingen om daarbij te komen. Ik heb het gevoel dat ik het dicht nader, maar het wijkt steeds weer terug. Uiteindelijk heb ik níets van het mysterie opgelost. De vader is dood en wij blijven achter met het raadsel." Ernstig: "We mógen het natuurlijk ook niet weten. Dan zouden we weten hoe God werkt." Mooi motief in de roman: het kwekerszoontje leert met aandoenlijke ijver psalm 119 uit het hoofd - met 88 verzen de allerlangste psalm. Hij wil zijn vader bewijzen dat ook hij heilbegerig is. Siebelink: "Mijn hele leven heb ik verlangd naar de extase die mijn vader had meegemaakt. Bij het schrijven aan dit boek dacht ik soms dat het zover was. Het ging zó vanzelf. Nee, jammer genoeg kwam er geen vuurkolom. Dat had ik best gewild - hoewel het me buitengewoon angstig lijkt. Wie zal er voor Zijn aangezicht kunnen bestaan?" <knip> Onlangs zat Siebelink met dichter-psychiater Rutger Kopland ('Ik waardeer hem zeer') in een literair programma. "Ik vertelde wat mijn vader was overkomen. Hij reageerde met: dat is een pathologisch geval. Ik was er helemaal beduusd van. Het bloed steeg me naar mijn hoofd. Hij zag mijn vader als een casus! Het unieke karakter van zijn geval werd iets dat duizenden hebben meegemaakt! Ik was heel erg ontdaan en gekwetst." Zacht: "Als dichter had Kopland moeten begrijpen wat daar is gebeurd."

Mede tegen de achtergrond van wat zich in deze tijd afspeelt lijkt dit
boek me zeer de moeite waard.
Edith

en nog een aanbeveling voor dit boek: 

Dit gaat over een jongen uit een zeer calvinistisch gezin (althans de
vader). Hij ontvlucht dit milieu. Echter hij wordt toch achtervolgd door
dit verleden en komt weer in aanraking met een zeer extreme calvinistische
groepering, die de bijbelvertaling van 1600 aanhangt. Een andere waarheid
bestaat niet. Langzamerhand neemt dit groepje bezit van zijn huis en zijn
leven. Zijn vrouw heeft er absoluut geen begrip voor en probeert hem met
redelijk verstand te overtuigen van het belachelijke van deze situatie.
Hoe het verder gaat, weet ik nog niet. Maar ik vind het zeer boeiend en
lees het met stijgende verbazing. Prachtig, indringend beschreven. Ook de
typering is mooi, één van de 'geloofsgenoten' met opgedroogde spuugvlokjes
in zijn mondhoeken. Je ziet hem voor je. Iedere zondag komen ze eten bij
het gezin van de hoofdpersoon. Deze gewoonte is er langzamerhand
ingeslopen. Zelf hebben ze weinig eten en het weinige dat ze hebben, moet
nu dus ook nog gedeeld worden. Eén van de 'zwarte heren' propt het
voedsel, dat de vrouw heeft klaargemaakt, naar binnen, veegt zijn vette
mond af en zegt: Dank U, o Heere. Geen wonder dat de vrouw zo af en toe
bijna stikt van de ingehouden agressie. Een beklemmend boek. Ik vind het
een absolute aanrader.
Yvon

 

 

Anita Verkerk:  Jasmijn

JASMIJN is de nieuwste Nederlandse titel van Boekgrrl Anita Verkerk. Het  is uitgegeven bij Uitgeverij Gottmer in Haarlem en maakt deel uit van een nieuwe reeks Nederlandse romans bestemd voor zelfbewuste vrouwen die graag literatuur lezen, maar die even graag wegdromen bij ontspannende verhalen waarin ze zichzelf kunnen herkennen. Een ideaal Boekgrrls boek dus!

Het boek is een romantische thriller die zich afspeelt op de Gooische matras, waar jaloezie en broodnijd hoogtij vieren. Hoofdpersoon Jasmijn van Hooghenduyn (23) heeft er altijd van gedroomd om filmster te worden. Maar haar zeer conservatieve familie denkt daar heel anders over en probeert haar te dwingen om haar dromen op te geven en een 'keurig' leven als vastgoedadviseur te gaan leiden, getrouwd met de man die de familie voor haar kiest.

Een roman over een jonge, zelfbewuste vrouw die zich staande probeert te houden in de 21ste eeuw. Over haar moeizame strijd tussen het recht om een eigen leven te mogen leiden en haar plichten ten opzichte van haar familie. Over schuldgevoel en 'nee' leren zeggen, terwijl je hele lichaam erom scheeuwt om 'ja' te doen, omdat het immers je familie is, die dat 'ja' opeist.

Een extra argument om voor 'Jasmijn' te kiezen is natuurlijk, dat Anita
Verkerk deel uitmaakt van de Boekgrrls. Zij kan dus direct reageren op
vragen, en bovendien de andere grrls een kijkje gunnen in haar
schrijfsterskeukentje. 

 

Yourcenar Marguerite, Het hermetisch zwart

Dit boek wil ik aanbevelen omdat het enorme indruk op mij heeft gemaakt.
Nadat ik het gelezen had, heb ik een week lang geen boek meer ingekeken. 
Ben heel benieuwd wat de grrls ervan vinden.

Het verhaalt het leven van Zeno, een 16e eeuwse arts/alchemist/filosoof, afkomstig uit Brugge. Hij zwerft door Europa en het nabije Oosten op de  golfslag van de politieke ontwikkelingen, is een tijd lang een gevierd hofarts maar eindigt zijn leven anoniem in Brugge. Aldoor zoekt hij naar het uiteindelijke raadsel van alles, de uiteindelijke formule die alles met alles verbindt (in de alchemie genoemd als basis voor goudmaken). 
Alle toenmaals bekende wetenschappen doorvorst hij, probeert hij te
doorgronden en aan het dagelijks leven te toetsen. Zijn MENS zijn is
uiteindelijk toch belangrijker dan alle formules van wetenschap en
Kabbala.

Van de achterflap: Zeno is een man van vlees en bloed die zich beweegt
tussen revolte en aanpassing. Hij is het prototype van de mens die de
Renaissance in zekere zin al heeft doorleefd en zich bevindt halverwege
tussen het revolutionaire dynamisme van de Middeleeuwen en de technische
verworvenheden van de moderne tijd. 
Elli
 

Carlos Ruiz Zafon: De schaduw van de wind
Daniel Sempere adopteert op elfjarige leeftijd een boek en moet daarmee zorgen dat het altijd levend blijft. (meer)

 

Annejet van der Zijl - Sonny Boy.
Dit boek speelt zich af aan het begin van de twintigste eeuw. Het is een
biografie over Rika Lans en Waldemar Nods, twee gewone mensen met een
bijzonder leven. De katholieke Rika trouwt met de gereformeerde Willem
Hagenaar. Ze krijgen 4 kinderen en verhuizen naar Goeree Overflakkee (waar
ik ook woon). Rika wordt niet geaccepteerd op het calvinistische Flakkee.
Haar man en kinderen hebben het prima naar hun zin, maar Rika wil terug
naar de stad. Ze vlucht met haar jongste kind naar Den Haag en om in haar
onderhoud te voorzien, opent ze een pension. Als kostganger meldt zich de
zwarte Waldemar Nods. Hij wordt verliefd op de twintig jaar oudere Rika.
Als ze zwanger van hem raakt, verspeelt ze hiermee het recht op haar eigen
kinderen. Willem krijgt de voogdij. Toch houden ze het hoofd boven water.
Midden in de crisistijd weten ze in Scheveningen een voorpoedig bestaan op
te bouwen met elkaar en hun zoon Waldy, hun eigen Sonny Boy. Dan breekt de
Tweede Wereldoorlog uit en wagen Rika en Waldemar hun eigen leven door
joden op te vangen in hun pension. Ze worden beiden naar een ander
concentratiekamp afgevoerd. Rika overleeft dit niet. Waldemar sterft
uiteindelijk heel tragisch aan het einde van de oorlog op zijn terugkeer
naar huis vanuit Duitsland. Het is een ontroerend boek maar ook een mooi
historisch document over Paramaribo rond 1900, de crisistijd in Nederland
en de Tweede Wereldoorlog.

 

 

 

Zwamborn, Mieke: Vallend Hout

"Vallend hout is een ingetogen verhaal over een tuin die door twee mensen wordt onderhouden. In de stromende regen zorgen zij elk op hun eigen manier voor het groen. Ze planten, schoffelen, knippen en zagen om de tuin in toom te houden. De nevel blijft laag om de druipende struiken hangen, de bomen vonken. Er is nog geen blad los. Mieke Zwamborn verweeft nauwkeurige beschrijvingen van de veranderingen die de tuin ondergaat met praktische aanwijzingen voor alledaags tuinonderhoud. Door haar sobere stijl weet zij de taal, die eveneens onderhevig is aan de snoeischaar, parallel aan de toestand van de tuin in een winterslaap te dwingen. Vallend hout, een ontroerende roman over een verstilde plek, groeide uit veldonderzoek bij een boomchirurg, bezoeken aan verschillende botanische tuinen in Europa, en de houtstapels en in bomen gekraste namen en harten die Miek Zwamborn de afgelopen jaren fotografeerde."

Tot zover de tekst van de website van Meulenhoff. Ik raakte enthousiast voor het boek door een recensie van Daniëlle Serdijn in het Parool, maar kon die op de site niet meer terugvinden. Zij was vooral bijzonder door het boek getroffen omdat niet de zieleroerselen van mensen centraal staan - "Vallend hout is wars van emoties. Er gebeurt veel (storm, sneeuw, zieke bomen, slechte vruchten), daar niet van, en er wordt vast ook wel iets gevoeld door de personages, maar Zwamborn beschrijft het niet. (...) Vallend hout is een schitterend treurig liefdesverhaal, waaraan geen kusje, zelfs geen terloopse streling te pas komt. Was het niet om dezelfde reden dat de film Lost in translation tot een van de grote favorieten van het afgelopen jaar werd uitgeroepen? En wat zegt dat over ons, lezers? Zijn we het expliciet emotionele beu? Of is het omdat het impliciete nu eenmaal altijd sterker tot de verbeelding spreekt?"

Het is ook nog eens een mooi, klein hebbeboekje...
yvonnep

Interview met de schrijfster, kunstenaar en sluiswachter bij de VPRO

 

---

Laatste keer bijgewerkt: 30/03/05  Eisjen