Voskuil: De dood van Maarten Koning
Toen ik negen jaar oud was en halverwege klas vier verhuisde ik met mijn zusjes en ouders van een dorpje naar een stadje 40 kilometer verderop. Een paar maanden later, het zal in de voorjaars- of paasvakantie geweest zijn, ging ik logeren bij een inmiddels ex-klasgenootje en vriendinnetje. Haar school, mijn oude school, bleek nog geen vakantie te hebben. Ik besloot gewoon mee te gaan met haar. Ik genoot. Het was mieters.
Tussen mijn oude klasgenootjes maakte ik opeens fouten met hoofdrekenen omdat ik nog niet geleerd had hoe tweehonderduizendvijfhonderdachtennegentig in cijfers om te zetten, maar verder was alles heerlijk vertrouwd.
Aan het einde van de ochtend boog zich op een goed moment de onderwijzer over mij heen (verwarrend ook, die kriebelige te lange jaren zeventig haren tegen m'n wang) en suggereerde dat ik 's middags maar lekker buiten moest blijven spelen en niet meer naar school moest komen. Ik meen me te herinneren dat hij ook zei dat er niks aan was voor mij.
Nog altijd kan ik oproepen hoe verslagen ik me toen voelde. Afgewezen, weggezet. Ik hoorde in die klas.
Precies zo moet Maarten Koning zich gevoeld hebben in de eerste twee jaren van zijn VUTtijd en hij er stukje bij beetje achter komt dat hij niet langer een bijdrage mag en kan leveren aan het wel en wee van 'zijn' afdeling. In de slechts 220 pagina's van deel 7 beschrijft Voskuil hoe Maarten Koning zichzelf onmogelijk maakt en tenslotte - was er een keuze voor de achterblijvers? - in niet mis te verstane woorden af wordt gewezen. Werkelijk zeer knap. Als lezer denk je al de tweede keer dat hij met een smoes naar het Bureau gaat om een artikel in te leveren, 'doe dat nou niet jongen', maar je ziet hem gaan en je voelt dat het mis moet gaan.
Deel 7 is een must voor hen die 1 t/m 6 tot zich hebben genomen / zullen gaan nemen. Het is de punt die nog gezet moet worden achter zijn Bureautijdperk. Er zitten ook nieuwe elementen in. Waar je zou verwachten dat iemand met zijn carriere nog wel actief zou blijven in het vak (commissies, redacties, boeken en artikelen schrijven) kom je bedrogen uit. Hij knutselt wat, loopt door de stad, fiets jaloersmakend veel. Ook dat wordt weer op de bekende wijze beschreven. Een opmaat naar zijn reisverslagen, die ook uitgegeven schijnen te worden?
Bij aanschaf van deel zeven kreeg ik "Ingang tot Het Bureau van J.J. Voskuil" 'cadeau'. Een volstrekt overbodige aanvulling, naar mijn mening. Er in opgenomen is het compleet personenregister, zoals achter in elk deel tot nu toe. Dat had toch gewoon achter in deel zeven opgenomen kunnen worden? Sterker nog, dat is het deels ook. En verder geeft het een beknopte inhoud van alle zeven delen. Wie zit daar nou op te wachten.Alsof het om de inhoud gaat, in deze boeken. En als je echt wat wilt nazoeken, kan dat altijd via de personenregisters achterin alle delen. Maar goed, ik zet het op mijn plankje Voskuil.
Tot slot, in het een-na-laatste hoofdstuk van deel zeven. kon ik me voor het eerst voorstellen dat de boeken verfilmd zouden worden, als Maarten Koning Bart Asjes treft onder de keldertrap. Een mieterse ontmoeting.
Ina
(Meer relevante links toe te voegen, of commentaar? Laat me het even weten: eisjen@boekgrrls.n)
Laatste keer bijgewerkt: 26/06/03 Eisjen
