De ondertitel van het boek is "een drama in het Victoriameer", en ik durf
er bijna niets over te vertellen, er zitten hier immers biogrlls die veel
meer van dit boek begrijpen dan ik... Toch meer een poging, in de hoop dat
ik geen bokken schiet.
Gedragsecoloog Tijs Goldschmidt brengt zo'n 12 jaar door aan het
Victoriameer waar hij een bepaalde vis -furu- bestudeert.
Terwijl hij steeds meer soorten ontdekt, blijken er ook soorten uit te
sterven. Als hij zoekt naar de oorzaak komt hij erachter dat er nijlbaars
is uitgezet in het meer, en die eten de furu op. Als dat alles was, was
het misschien niet zo schokkend, maar door een emmer baars verandert het
leven van de Afrikanen die immers afhankelijk zijn van de vis ingrijpend.
Er zijn tal van nevenaffecten, bijvoorbeeld: het aantal muggen neemt toe
(dus de malaria) omdat de insectenetende furu verdwenen is..
Behalve veel wetenschappelijke feiten, vertelt Goldschmidt ook over het
moeizaam communiceren met de Afrikanen, de compleet andere manier van
leven. En hij vertelt over zijn ontdekking dat het misschien wel de
vrouwtjesvis is die bepaalt hoe en wanneer zich een nieuwe furu-soort
ontwikkelt. Zij blijkt in bepaalde ecologische omstandigheden een voorkeur
te hebben voor een mannetje met een bepaalde tekening, zodat andere
mannetjes uit het beeld verdwijnen.
Het is allemaal best ingewikkeld, moeilijk na te vertellen, maar heel
logisch als je het leest. En..men hoeft niet alle hoop op te geven: die
vrouwtjes zijn heel inventief!
Marjo
|
-
Fishes
of Lake Victoria
-
De Nederlandse bioloog en auteur Thijs Goldschmidt weet er alles van. Tijdens zijn onderzoek naar furu - kleine, baarsachtige vissen - in het Afrikaanse Victoriameer zag hij hoe zich een evolutionair drama voltrok. In de jaren vijftig had iemand een emmer Nijlbaars in het immense meer losgelaten. Deze grote vissoort stelt weinig eisen aan de waterkwaliteit, plant zich gemakkelijk voort, groeit snel en is smakelijk. Kortom, een ideale consumptievis. Maar ook een consumptievis moet op zijn beurt consumeren. Goldschmidt merkte tijdens zijn onderzoek hoe het steeds moeilijker werd bepaalde visjes te vangen. (...) het Victoriameer is het op een na grootste zoetwatermeer ter wereld. Het Victoriameer is een recent voorbeeld van faunavervalsing en toont aan hoe voorzichtig de mens moet zijn met het uitzetten van dieren buiten hun natuurlijke verspreidingsgebied.
Vissen in het
nieuws
|