Nancy Wiltink heeft met man en twee dochters een jaar doorgebracht in
Equador. Ze lieten alles in Nederland achter en vertrokken. De dochters
waren zes en acht jaar oud, hoe zou het gaan met deze kinderen
opgegroeid
tussen bergen speelgoed en snoep..
Maar kinderen zijn meestal de eersten
die wennen aan een nieuwe situatie. Zo ook hier. Binnen de kortste keren
hadden ze al contact met de dorpskinderen, al verstonden ze elkaar niet.
Voor Nancy en haar man Hans was het begin extra moeilijk: ze waren
vrijwilliger in een ecolodge, waar ze een Amerikaans echtpaar hielpen
bij
het ontvangen en verzorgen van de gasten. Maar het bleek toch niet goed
te
klikken met dat echtpaar, en ze moesten een ander onderkomen zoeken.
Bovendien bleek dat ongerepte en veilig- want primitieve- land niet zo
veilig als men dacht.
Een ander Nederlands gezin dat bij hen in de lodge
verblijft overkomt iets vreselijks: twee leden van het gezin komen nooit
meer terug van een wandeling. Maar het tweede deel van het verblijf in
Equador bevalt de familie Wiltink zo goed dat ze er zelfs over denken
daar
te blijven, misschien zelf een lodge te gaan beginnen. Vanwege de kosten
gaat dat niet door, maar hun ervaringen zijn hen niet meer af te nemen.
Ze
hebben een eenvoudig, primitief leven geleid tussen de dorpsbewoners. Ze
werden geaccepteerd, en hebben veel geleerd. En ik bedoel niet de taal,
maar het genieten: Genieten van de omgeving, van de mensen met hun
gewoonten die zo anders zijn. Opgaan in een totaal ander leven, de luxe
achter je laten, het is toch knap dat ze dat konden.
Nancy Wiltink is
een
vlot verteller, en door alle avonturen die ze meemaken zit er ook een
spanningsboog in het boek, het verveelt niet. In het begin dacht ik nog
dat ik er wel foto's bij had gewild, maar dat blijkt niet nodig. De
beschrijvingen zijn zodanig dat je het helemaal voor je ziet. Op reis
zonder van je luie stoel te komen.
Marjo
|
Als reiziger zie je een land toch altijd maar een beetje van op een
afstand, zelfs als je met de rugzak rondtrekt, gebruik maakt van het
openbaar vervoer en slaapt in kleine hotels. Nancy Wiltink en haar man
Hans wilden meer zijn dan zo'n gewone reiziger. Daarom besloten ze om
eens echt een jaar in het buitenland te gaan wonen.
(Meer met foto's bij
Radio Vlaanderen Internationaal)
'The Black Sheep Inn is looking for managers – Now Hiring!' Wie snel
reageert kan zo Nancy Wiltink en haar man Hans opvolgen – er staat
alweer of nog steeds een advertentie voor ecolodge managers op de site
van de Black Sheep Inn. Deze keer met de toevoeging 'Sorry, no
children.' Nancy en Hans willen met hun dochters Anniek (8) en Roos (6)
voor een jaar naar het buitenland, en reageren op de vacature. Nadat er
aanvankelijk wat twijfels rijzen bij het stel dat de ecolodge runt, Andy
en Michelle uit de Verenigde Staten, besluiten ze ter verkenning een
week erheen te reizen. Per slot moeten er heel wat zekerheden overboord
gezet worden als ze echt een jaar weggaan: Hans moet zijn drukke baan
als manager opzeggen, de kinderen moeten naar een Spaanstalige school in
een klein dorp in de Andes. (Meer bij het
Platform Latijns-Amerika in Nederland)
|
