De titel van dit boek kan je letterlijk nemen. Captain Wilkinson staat
met zijn rug tegen de muur. Hij heeft alles verloren wat hij liefhad.
Als een rode draad loopt de muur van Hadrianus door het verhaal heen.
Maar dat is niet de enige muur die te overwinnen valt. De captain gaat
terug naar zijn geboortestreek In zijn jonge jaren is hij juist deze
streek ontvlucht, er gebeurde te weinig, alles was te klein en te
kleingeestig. Leergeerig als hij was voelde hij dat hij daar vast kwam
te zitten en vertrok. Hij voelde zich bevrijd of... was het een vlucht?
Hij was nog éénmaal met zijn vrouw en zoontje Paul teruggegaan maar meer
om te laten zien hoe vreselijk het daar was, ze hadden gelachen om het
burgerlijke dat alles uitstraalde en hij had zich trots gevoeld dat hij
daar weg was. Hij was dat milieu tenminste ontvlucht, had gezocht naar
zijn doel en had die gevonden in het leger.. Dit tot grote woede van
zijn vader. Was grootvader niet gestorven in Vlaanderen, lag grootvader
niet op een ommuurd kerkhof in Flanders Fields? Was vader zélf niet het
levende voorbeeld van de verschrikkingen van de oorlog? Vader die de 2e
wereldoorlog in gegaan was als frisse sterke jongeman en teruggekomen
als een wrak. Moest nu uitgerekend hij het leger in? Ja! En hij voelde
zich er thuis. Hij moest patrouilleren bij de Berlijnse muur, Checkpont
Charley.
"Berlijn... de muur was er eindelijk gesloopt, en dáár - in
Israel - trokken ze er een nieuwe op. Aan welke kant zaten de
barbaren? [...]
Niemand hoorde me vloeken toen ik de foto als een volleerde spion
ontleedde. Je zag duidelijk de aanleg van een zwarte asfaltweg langs
de scheidingsmuur: dat was een militaire weg voor de tanks en de
jeeps, precies zoals de straatweg, de heerbaan hier voor de deur van
dit Engelse café. Ik hoefde mijn ogen maar te sluiten of de troepen
van keizer hadrianus marcheerden voorbij. Geen noorderling moest het
wagen deze grens met de geciviliceerde wereld over te steken! [...]
Ik bedwong een diepe zucht. Wat was er toch met me? Al die muren!
[...]
De beelden schoven weer achter achter mijn oogkassen voorbij:
Noord-Ierland, de Peace wall, de 'vredesmuur' in Belfast, dwars door
de woonwijken. Het kerkhofmuurtje uit mijn jeugd..."
Zoon Paul trad door zijn vaders enthousiasme in zijn voetsporen... tot
Irak....
Op zijn terugkeer naar zijn geboortestreek reageert W. anders dan hij
verwacht had. Hij heeft plezier in het vertrouwde dialect. Hoort hoe opa
gewerkt heeft aan het ontmantelen van Hadrians Wall maar de muur staat
er deels nog steeds... En die muur moet hij bestormen, overwinnen,
aanvaarden of afbreken...
Geert Spillebeen heeft veel jeugdboeken geschreven en dit is zijn eerste
volwassenenroman. Net als in zijn kinderboeken overheerst de oorlog, met
name WO I. Met veel liefde wordt over grootvader geschreven, brieven van
het front aangehaald waar 'niets' in staat maar tussen de regels door
juist enorm veel. W weet wat er tussen die regels staat, hij heeft zelf
de verschrikkingen meegemaakt. Af en toe rammelt het verhaal een beetje,
klopt het taalgebruik niet met het personage.(Een militair in hart en
nieren zal je niet snel horen zeggen dat iets schattig is.) Persoonlijk
denk ik dat hij beter grootvaders verhaal verder had kunnen uitwerken
dan de vier generaties te bespreken.
De gedeeltes over grootvader zijn het mooist en het ontroerendst. Je
voelt dat de schrijver grote affiniteit heeft met WO I. Maar over het
geheel genomen is het een mooi en bijzonder boek, zeker de moeite van
het lezen waard!
Dettie
Een aanklacht tegen oorlog in het algemeen, met speciale aandacht voor
de Eerste Wereldoorlog, zoals we bij Spillebeens jeugdboeken al gewend
zijn. Captain Wilkinson, 46 jaar oud, is met bijzonder verlof. Hij dient
bij de Special Forces in Engeland. Hij bevindt zich bij de Hadrian Wall,
in de schaduw waarvan hij is opgegroeid. Maar pas nu beseft hij hoe
muren altijd een speciale rol in zijn leven en dat van zijn familie
hebben gehad. Vanaf de kerkhofmuur waarop hij met zijn vriendje om het
verst plaste, tot de muur in Belfast. een onzichtbare, maar tastbare
muur tussen katholieken en protestanten. Zijn grootvader die gesneuveld
is bij Ieper maakte muren van lijken; zijn vader zat achter muren
opgesloten in de tweede wereldoorlog, Wilkinson was bij de Berlijnse
Muur. Muren hebben zijn leven bepaald, en nu zal hij op zijn beurt deze
muur, de eerste, bedwingen. Het is zijn vijand. Er zijn meerdere
verhaallijnen in dit boek, waarbij Spillebeen van de hak op de tak
springt, zonder ooit de draad te verliezen. Je voorziet de afloop, maar
de spanning blijft er bij alle onderdelen in, tot op het laatst, tot de
onontkoombare ontknoping.
Mooi.
Marjo
|
Geert Spillebeen
ISBN 9063065027, Davidsfonds, gebonden, 119 blz
De Debutanten bij de Boekgrrls
|