Waarschijnlijk ben ik geen schrijfster. Al jaren verzamel ik thema's
voor in mijn verhalen. Dikwijls schiet mij een prachtplot te binnen, een
superbe laatste zin van een hoofdstuk, een fraaie vergelijking. Een
nieuw gezicht wordt in gedachten omschreven. Als ik iets ruik probeer ik
het in woorden te vatten. Proeven, voelen, alles moet gehoord kunnen worden.
Maar als het op het uitvoeren van de daden aankomt, het daadwerkelijk
schrijven van het verhaal, het boek, dan geef ik helaas, een enkel kort verhaal
daargelaten, niet thuis.
Tijdgebrek is een makkelijk excuus. Luiheid
is er
nog een. Misschien is het de angst dat de illusie me ontnomen wordt,
omdat ik het niet blijk te kunnen, echt schrijven.
De boeken van Pauline
Slot
bewonder ik omdat het de boeken zijn die ik zou schrijven als ik het
zou kunnen. Ik herken de thema's. Na Tegenpool kan ik niet meer gaan
vertellen hoe er bij ons thuis Sinterklaas werd gevierd. Het is nu verteld. Ook
haar vergelijkingen had ze - ware ik haar vriendin geweest - van mij
kunnen jatten. Bovendien is haar hoofdpersoon ook nog eens symphatiek, een
komische sarcaste, daar hou ook ik van. Bedacht, gekunsteld zelfs,
zijn Slot's zinnen, de verhaallijnen, de plots. Ik geniet van de noeste
arbeid die zij zich wel getroost heeft, waar ik het af laat weten.
Ina
maart '02
|
Relevante
links:
Tegenpool
bij Radio Nederland
Blauwbaard
ook besproken bij de grrls
|