"Carol Shields is een Canadese schrijfster. Een hele goeie. Haar
boeken zijn intelligent, warm, humorvol, mild, ironisch. (Eigenlijk
alles wat ik in een geliefde zoek :-)) Ik heb haar hele oeuvre gelezen.
Dacht ik! Maar voorin haar laatste staan twee titels die ik niet ken.
Dat wordt weer smullen.
Haar boeken lees ik, normaalgesproken een racelezer, beetje bij
beetje, proevend, genietend. Shields houdt van het leven, houdt van
mensen. In al haar boeken geeft dit haar karakters hoop, inzicht. Zij
staat stil bij datgene waar ik in m'n drukdrukdruk leventje voorbijhol.
Daarnaast is Shields een feministe en hebben al haar boeken prachtige
vrouwen, die strijden met de zelfkanten daarvan.
Unless (ik weet nog niet van een vertaling) is haar laatste roman. In
twee betekenissen misschien. Shields heeft borstkanker en naar verluidt
gaat zij het niet overleven. In deze roman speelt de plotselinge ramp
die een mens kan treffen een grote rol. De hoofdpersoon, Reta Winters (geboren
Summers) heeft haar hele leven in een monotone gelukzaligheid
doorgebracht. Ze heeft een liefdevolle echtgenoot, drie slimme dochters,
goede vrienden en haar succes als schrijver en vertaler groeit.
Plotseling echter, trekt haar oudste dochter zich terug uit de
maatschappij, keert vrienden, familie en de universiteit de rug toe om
op een straathoek te gaan zitten met een bord om haar nek waarop:
"GOODNESS" staat. "Reta´s onderzoek draait uit op een
ongecensureerd, soms grappige analyse van onze maatschappij en de
redenen waarom een jonge vrouw besluit dat zij er geen plaats in heeft."
zegt de recensie. Dat grappige in de analyse kan ik niet volgen.
Alle hoofstuktitels zijn bijwoorden. Nevertheless, or, thereof,
already,
dat Schields
het bestaansrecht van ieder mens duidelijk wil maken 'ondanks' de
heersende norm.
Prachtig boek.
Ina
En nog een grrl over het boek:
Het boek is wonderschoon Het gaat over een vrouw en haar gezin. Ze is
succesvol en tamelijk gelukkig met man kinderen en werk.Het gaat steeds
beter met haar, tot op een dag haar oudste dochter haar studie laat
vallen en ergens op de stoep gaat zitten met een bordje om haar nek met
Goodness erop.
Ze legt niets uit. Ze praat met niemand. Ze zit daar maar in weer en
wind. In het boek maak je mee hoe vnl de moeder hier mee om probeert te
gaan. Ze ontrafelt heel haar hersens en leven om er achter te komen hoe
dit heeft kunnen gebeuren. Soms gaat het in het boek allemaal wat
langzaam maar ik las het toch gefascineert. (Misschien omdat ik ook
kinderen in die leefijd heb.)
Het verschil tussen
