Heb je zelf je lot in handen of is het je omgeving die je leven
bepaald? Voor Miles heeft dat laatste altijd gegolden. Hij gaf
zijn studie op omdat zijn moeder kanker kreeg en hij haar op haar
stervensbed wilde begeleiden, terwijl zij wilde dat hij op de
Universiteit bleef. Hij trouwde zijn aanstaande ex om niet uit
medelijden in handen te vallen van de invalide dochter van de vrouw die
alles bezit in Empire Falls. En hij laat zich door zijn lichtelijk
criminele vader nog steeds de huid vol schelden.
En nu, nu is het het leven van dochter Tick het aller belangrijkste.
In een dorp waar iedereen is weggetrokken die daar de kans toe zag omdat
er geen werk meer is, staat Miles in een restaurant zonder drank
vergunning, achter de bar toe te zien hoe zijn dochter zich door het
leven slaat. Komt ze heelhuids door de op handen zijnde scheiding?
Weet ze zich te handhaven op een school waar haar medeleerlingen ver
onder haar intellectuele niveau zijn? Weet ze de leider van de
jeugdbende van zich af te houden? De jongen waar ze verliefd op was,
maar die plaats heeft moeten maken voor een vakantieliefde waarmee ze
heftig mee emailt en waardoor ze stralender door het leven lijkt te
gaan. En wat moet Miles met die volkomen vervreemde jongen die ze
een baantje als afwasser in zijn restaurant bezorgd? Een jongen die
beslist niet in staat is tot communicatie maar zijn werk goed doet.
De hele sfeer in het boek is zo benauwend goed beschreven dat ik moet
bekennen dat ik op een gegeven moment besloot eerst het laatste
hoofdstuk te lezen, om in staat te zijn rustig door te kunnen lezen.
Zodoende viel de angst weg die in mij opkroop en die veroorzaakte dat ik
diagonaal begon te lezen om maar op te schieten en dat was nou ook weer
niet te bedoeling. Want het is uitermate boeiend om te lezen hoe of het
mogelijk is dat het leven in Empire Falls haar dramatische climax bereikt zonder dat
iemand het heeft aan zien komen en ingrijpt. Zo leer je begrijpen hoe
het kan dat een jongen een klas inloopt met een pistool in zijn hand en
om zich heen schiet.
Voor iedereen die ooit door de verarmde delen van de VS heeft gereisd
- en daarvan zijn er 'plenty' - een heel herkenbaar boek ook denk ik. De
dorpen waar verwaarlozing je toeschreeuwt, waar inteelt hoogtij lijkt te
vieren en waar iedereen op mensen als Bush lijkt te _moeten_ stemmen.
Aarts-conservatief en racistisch.