Nog nooit van Maya Rasker gehoord, maar je besluit soms op hele
irrationele gronden een boek te gaan lezen. In de korte omschrijving
trok mij de eerste zin aan:
'Wanneer weet een man dat hij de vrouw van zijn leven heeft
ontmoet?'
Tja, zou het boek daar een antwoord op geven? Verder stond in de
omschrijving dat de hoofdpersoon "Abel Bovenlander een tomeloos
versierder" zou zijn (he, bah), dat hij "zijn halve leven met succes
voor zich uitgeschoven om zich vrij te kunnen bewegen in het landschap
dat hem lief is: de Spaanse Pyreneeën"(o, heerlijk). "Maar dan
verschijnt Xenia over de bergen, een ambitieuze en eigenzinnige
geologiestudent met hoogtevrees. Voor het eerst lijkt Abel een vrouw in
zijn leven toe te laten, totdat een sneeuwstorm hun prille vertrouwen op
de proef stelt". Nou, genoeg ingrediënten om mij over te halen. Maar ik
vond het wel spannend of het goed zou uitpakken en het niet een te
zoetsappig en rooskleurig liefdesverhaal zou zijn.
Om
te beginnen vind ik de cover prachtig en die vind ik bijna nooit de
moeite waard om langer dan een keer naar te kijken. Het is een foto
genomen vanaf de positie van het hoofdeinde van een bed. Je ziet dan 2
paar benen onder een laken en een openstaand raam dat op bergen uitkijkt.
In zwartwit met een beetje sepia-kleur. Links van het raam staat de
titel Xenia met de letters onder elkaar en in goudkleurig diepdruk.
Hoewel Abel Bovenlander de hoofdpersoon is, worden de verschillende
hoofdstukken door verschillende personen verteld en dan altijd in de
ik-vorm. Dat is in het begin even wennen, omdat je moet schakelen vanuit
welk gezichtspunt het verhaal wordt verteld. Het wordt ook niet altijd
chronologisch verteld en springt af en toe heen en weer in tijd (ook
naar de jeugd van Abel en Xenia). In het begin zijn de zinnen ook soms
wat irritant; het lijkt wat te gemaakt/te gekunsteld. Maar al snel had
Rasker mijn aandacht gevangen.
Het verhaal:
Abel is naar de Spaanse Pyreneeën getrokken om daar geologisch onderzoek
te doen. Dat onderzoek stokt al snel, doordat Abel ziek wordt en hij
opgevangen en verzorgd wordt door Rachel, die een eigen huis in de
bergen heeft. Al snel hebben zij een relatie, maar dat is niet echt een
liefdesrelatie te noemen. Rachel blijkt tot haar middel zwaar verbrand;
het
blijft enige tijd een mysterie voor Abel hoe dat heeft kunnen gebeuren.
Abel blijft in de bergen en rondt zijn onderzoek niet meer af. Hij
ontpopt zich tot gids voor de vele geologiestudenten die zijn voormalige
professor naar hem stuurt en bouwt een eigen huis. Zo ontmoet hij ook
Xenia. De aantrekkingskracht is er al vanaf het begin, er ontstaat ook
een relatie, maar die wordt abrupt afgebroken, nadat Xenia en Abel
allebei op een miraculeuze wijze een sneeuwlawine weten te overleven.
Abel komt er pas jaren later achter waarom. Ze ontmoeten elkaar nog een
paar keer, maar het is dan meestal Abel die dan weer vertrekt, omdat hij
de liefde niet aankan. Hij heeft dan ook verschillende korte relaties in
die tijd.
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Ik denk dat Rasker erin geslaagd is om een vertrouwd thema (de liefde
tussen man en vrouw) op een verrassende wijze te vertellen. De zoektocht
naar elkaar, het elkaar durven vertrouwen, aan elkaar durven overgeven,
het openstaan voor elkaar en met alle hobbels in dit proces wordt zo
scherp en herkenbaar weergegeven. Tegelijkertijd geeft Rasker er een
eigen en eigentijdse wending aan. En dat is dat een vrouw en een man in
deze tijden waarin relaties geen heel huwelijk meer hoeven te duren, je
een ouder kunt zijn zonder getrouwd te zijn, je als kind niet perse een
vader en moeder hoeft te hebben; kortom, een tijd waarin het
traditionele gezin niet langer meer vanzelfsprekend is, eigenlijk nog
steeds pas rust kunnen vinden als men zichzelf helemaal kan overgeven in
een relatie met een ander. Althans, dat is het gevoel wat bij mij
overblijft na het omslaan van de laatste bladzijde. De zoektocht van de
twee individuen Abel en Xenia naar het geluk wordt beloond doordat zij
zich eindelijk in de liefde aan elkaar kunnen overgeven. Hun kind,
waarvan Abel jarenlang geen weet had, heeft hen eigenlijk op indirecte
wijze weer bij elkaar gebracht.
Wat citaten:
"Maar het was niet dat ik haar niet wilde behouden. Ik wilde alleen mijn
eigen leven terug - nee: ik wilde mijn toekomst terug." Over Abel die
worstelt met zijn keuze voor Xenia of voor zichzelf, op een moment dat
hij nog het idee heeft dat hij moet keuzen voor het een (de vrouw) of
het ander (zichzelf).
"Het is ondenkbaar de stilte te beschrijven waarin een landschap zich
kan hullen, een stilte zo intens dat je je eigen bloed door je slapen
hoort stromen, dat het lijkt of het hele universum ademt op het ritme
van jouw ademhaling". Ik vind deze zin prachtig en geeft zo goed weer
het gevoel als ik zelf in de bergen ben. De rust en de eenheid met de
natuur die je daar zo stil boven in de bergen kan voelen, is zo'n
intense ervaring."
Kortom: een krachtig boek wat de natuur beeldend en kleurrijk en de
emoties in de liefde prachtig beschrijft.
Andere boeken van Rasker zijn Met onbekende bestemming en Rekwisieten.
Zij heeft ook toneelstukken geschreven.
Zie ook haar site.
Het is een erg leuke en mooie site, maar ook weer een prachtige foto van
Maya Rasker.
Marjan P.
|
2005, 253 pagina's, Uitgeverij Augustus
ISBN 9045703432
|