Er zal wel een reden zijn waarom het boek "Arthurs apocalyps' heet, maar
aan mij is het niet duidelijk. In feite is de ondergang van de wereld
niet iets waar Arthurs in gelooft, iedere Messias is een valse Messias,
zegt hij. Want alleen de verwachting telt, niet de verwezenlijking. Wat
heeft Arthurs dan met de apocalyps te maken? Hij krijgt een brief van
jeugdvriend Onno, waarin deze schrijft dat hij in Amerika heeft gevonden
wat hij zocht. Hij is uitverkoren, hij heeft zijn levensopdracht
gevonden. In een naschrift staat: "Arthur, er staat iets enorms te
gebeuren. Niets zal meer hetzelfde zijn. Over een paar maanden al. De
wereld zal beven, de
zon zal zwart worden en de maan van bloed. Je bent gewaarschuwd." En al
staat er in de brief dat Arthur niet moet komen, hij gaat toch. Hij doet
wat hij als kind ook al deed: Onno volgen. Op school waren ze allebei
buitenstaanders, waardoor ze elkaar vonden. Onno praatte, en Arthur,
labiel en onzeker, deed. Na school gaan ze allebei studeren, waarbij
Arthur zijn eigen plekje min of meer vindt, terwijl Onno de nihilist
uithangt. Nu, in Amerika, vindt Arthur dat hij niet onnadenkend Onno
moet volgen, maar hij keert zich tegen Onno, die volgens hem onder kwade
invloed staat van een (valse) Messias.
Een warrig boek. Aanvankelijk lijkt het een wordingsroman te worden, het
verhaal van het volwassenworden van twee jongens, maar helaas is het dat
niet helemaal. Al snel verzandt het in het verhaal van een
terroristische dreiging van een gevaarlijke sekte. De karakters van Onno
en Arthur komen ook niet echt uit de verf, jammer.
Marjo van T
 >
Er zal wel een reden zijn waarom het boek "Arthurs apocalyps' heet, maar
aan mij is het niet duidelijk.
Het is bijna het einde van Arthur zélf. En Arthur sluit met dit bezoek
zijn vriendschap met Onno af. Onno was zijn wereld. Arthur is meer bezig
met de aanstaande apocalyps dan Onno was mijn indruk, dus het kan ook
dat het daarom Arthurs Apocalyps heet..
> Nu, in Amerika, vindt Arthur dat hij niet
onnadenkend Onno moet volgen, > maar hij keert zich tegen Onno, die
volgens hem onder kwade invloed > staat van een (valse) Messias.
Hij keert zich niet echt tegen Onno, maar wel tegen de plannen.
> Een warrig boek. Aanvankelijk lijkt het een
wordingsroman te worden, > het > verhaal van het volwassenworden van
twee jongens, maar helaas is het dat > niet helemaal. Al snel verzandt
het in het verhaal van een > terroristische dreiging van een gevaarlijke
sekte. De karakters van Onno > en Arthur komen ook niet echt uit de verf,
jammer.
De terroristische dreiging zelf komt ook nauwelijks uit de verf. Je
leest de bespiegelingen van Arthur en over de enkele ontmoetingen van
Arthur met Gordon King de sekteleider. Het einde is dan ook meer een
vreemd gevolg want in het verhaal zelf had ik nauwelijks het gevoel dat
er een dreiging aan de gang was. Totaal niet spannend, meer een
verzanden in de (nietszeggende) filosofieën van Arthur dan in de
terroristische dreiging. Inderdaad een heel warrig boek.
Dettie
|
Martijn Meijer (1974), filosoof en freelance journalist, publiceerde
in 2004 de uitstekend ontvangen biografie Klinkhamer. Een leven
tussen woord en moord.
De Letteren Spreken
Nieuw Amsterdam Uitgevers
De Debutanten bij de Boekgrrls |
