De reden dat ik dit boekje ben gaan lezen is simpel: Een vrouw met een
mannelijk beroep, zeevaart en een onweerstaanbare Rus. Een poëtische
vertelling, volgens de beschrijving op de site van uitgever, over een
liefde op zee, aan boord van een containerschip. Op het moment dat
machinist Roos de ogen van fitter Boris ontmoet, een getrouwde Rus die
veel ouder is dan zij en veel lager staat in rang, verliest zij elke
grond onder haar voeten. Met veel gevoel voor ongeslepen erotiek schetst
de auteur de positie van een vrouw in een door mannen gedomineerde
cultuur.
Fleur van de Laan, zelf werktuig bouwkundige op de grote vaart, neemt
ons dus mee naar een ruwe mannenwereld van bontgekleurde en ontheemde
zeehelden. De novelle begint als Roos aan boord komt van het grote schip
in Singapore en eindigt als het schip wordt verkocht en de bemanning het
schip moet verlaten. Boris gaat terug naar zijn vrouw, zoon en Rusland
en Roos alleen naar huis. Van der Laan zet haar hoofdrolspeelster neer
als een charmante machiniste, die als een frisse wind door het leven van
haar mannelijke collega's waait. Haar liefde voor Boris wordt nuchter
beschreven en je voelt de aantrekkingskracht die er ontstaat. Roos staat
aan boord natuurlijk ze haar mannetje, verliest ze geen moment haar
vrouwelijke charmes en blijft ze in de meest absurde situaties cool en
zichzelf terwijl ze de rest van de bemanning van zich af moet slaan. De
Proza die van der Laan gebruikt omvat veel scheepstermen, die allemaal
netjes van sterretjes zijn voorzien en onder aan de bladzijde worden
uitgelegd, je ruikt de smeerolie, je voelt het deinen van het schip.
Het boekje is knal roze en op de losse omslag staat een intrigerende
foto van een mooie vrouw in een haven. Ze staat te turen naar
herinneringen. Deze foto heeft Paul Hosek gemaakt en helaas kan ik
weinig achtergrondinformatie over hem vinden behalve dat hij ook actief
is in de film wereld als filmer/documentairemaker.
Rus heeft mij geen moment verveeld, was helemaal zoals ik me dit verhaal
voorstelde en ik heb genoten van het origineel gevonden einde.
Fleur
Guern
|
Uigerverij
Ad. Donker
'RUS heb ik in twee weken geschreven. Boris, de hoofdpersoon in mijn
boek, bestaat. We hebben elkaar aan boord ontmoet, een paar jaar
geleden. Hij was fitter, repareerde water- en gasleidingen, ik was
machinist. Alle andere personages zijn verzonnen. In RUS hebben Boris en
ik een kortstondige verhouding, maar in werkelijkheid was hij niet in me
geïnteresseerd. Hij was onbereikbaar. Hij heeft nooit gezegd dat het
niets zou worden, maar ik wist dat het zo was. Ik heb er anderhalf jaar
over gedaan om over de verliefdheid heen te komen. Maar het was niet
vervelend. Wat ik met hem heb meegemaakt was mooi, het overstemt alles.
Ik wilde die herinnering vasthouden, ik wou haar koesteren. Daarom staat
ze nu in een boekje.'
(Meer in een intervieuw met
Fleur van der Laan)
|
