Diep, Hut, Lucht, Slag, Seinstoring heten de verhalen in Triest.
Alle verhalen gaan over iemand die alleen/eenzaam is en hoe hun leven al
dan niet een wending neemt.
'Diep' is het verhaal van een man die over zijn leven vertelt waarin
niets bijzonders gebeurd. De man sukkelt een beetje voort met als enkele
hoogtepunten een bezoek aan een buurman, een fietstocht, een reisje en
een ziek konijn. Hij zou wel anders willen maar weet dat hij niet het
lef daarvoor heeft en eigenlijk de energie daarvoor ook niet op kan
brengen.
"Ik loop zuchtend met kleine wolkjes, vanwege alles wat ik nog
moet doen, dat vooruitgeschoven ligt als een onoverkomelijke berg.
De diepte die ontstaat door niet handelen wordt vanzelf reusachtig
groot. Er is zoveel niet gebeurd blijkt na verloop van tijd"
Een eenzaam man die weet dat hij niet veel voorstelt, trouw naar zijn
werk gaat, weer naar huis gaat, de eenzaamheid wil ontvluchten maar zich
ook gedoemd tot eenzaamheid weet.
'Hut' gaat over een kapper die zich heeft laten overhalen om
scheepskapper te worden. Hij mag alleen de hoge heren scheren en heeft
eigenlijk enorme spijt dat hij deze baan geaccepteerd heeft maar ja,
thuis een zwangere vrouw en het inkomen liep sterk terug. Wat moest hij
anders? Dit verhaal had van mij nog wel verder mogen gaan. De
personages op het schip zijn apart en beelden weergegeven. Mooie
beschrijvingen van de hut en gedachten van de kapper. Een pakkend
verhaal en het einde is bijzonder verrassend.
In 'Lucht' staat in feite een zieke vader centraal. Vader ligt in het
ziekenhuis en de hoofdpersoon stelt het bezoek maar uit. Vanwege
volhardendheid van A. heeft hij een relatie met A. De hoofdpersoon
worstelt met zichzelf, raakt in totale verwarring, weet het allemaal
niet meer, maar gelukkig is A er nog.
Net als het personage zelf is dit een verwarrend verhaal. Af en toe
moeiijk te volgen. Heeft de schrijver ook in zijn schrijfstijl de
verwarring proberen weer te geven? Het blijft allemaal afstandelijk. A.
is een vaag figuur die wel voor de hoofdpersoon belangrijk is maar als
lezer leer je haar niet kennen. Het eind is een beetje (te) snel vond ik.
'Slag' is wederom een verhaal van een eenzaam man maar ondanks het zich
niet willen inlaten met een vrouw krijgt hij toch een relatie, zelfs met
een mooie, succesvolle, bijzondere vrouw.
"Ze kwam heel langzaam in mijn leven, zachtjes maakte ze ruimte
en kroop erin"
Dit is het meest positieve verhaal zelfs een beetje spannend. Er doen
zich allemaal onverwachte ontwikkelingen voor maar in zijn geheel is het
een goed opgebouwd en mooi afgerond verhaal.
'Seinstoring' is één lang betoog tegen de wachttijden van bus en trein.
Ik vond het een uiterst vermakelijk verhaal. De schrijver verwoordt op
een heel bijzondere manier de irritatie die ontstaat bij het wachten en
tijdens de treinreis. Het steeds weerkerende uitzicht vanuit de trein,
zijn gedachten daarover. Erg vermakelijk is zijn verhitte verhaal over
de huizen en hun namen én de ontdekkingen die hij doet. Schitterend!
Al met al heb ik wisselende gevoelens over de verhalen. Triest? Ja en
nee. De personages zijn geen vrolijke, optimistische mensen dat klopt
maar echt triest is hooguit het eerste verhaal. Persoonlijk vond ik 'Lucht'
bijzonder maar te verwarrend, 'Slag' het beste verhaal en 'Seinstoring'
hilarisch. Wat Willem Jansen erg goed gelukt is, is een kijkje in het
hoofd te geven van zijn personages.
Dettie
Een vijftal verhalen waar ik niet triest maar chagrijnig van werd. Een
en al somberheid is het. De personages leiden (lijden!) een uizichtloos
bestaan. Ze gaan mopperend en klagend door het leven, ze gaan alleen
naar buiten omdat "ze toch ook niet altijd binnen kunnen blijven". Ze
gaan werken "omdat ze toch iets moeten doen". Bestaan er werkelijk
mensen die zo leven vraag ik me af, watr vreselijk dan..
Het enige verhaal dat iets positiefs bracht is het verhaal 'hut'. Een
kapper, natuurlijk eentje met heel weinig klandizie die ternauwernood
het hoofd boven water kan houden, gaat in op het voorstel om
scheepskapper te worden. Hij vindt het maar niks aan boord, voelt zich
er niet thuis, en als een enorm grote man zomaar zijn hut binnendringt
durft hij er niets van te zeggen. De man had duidelijk gedronken..en hij
bleek ook op zoek naar meer drank. De kapper geeft hem niet alleen de
fles die nog halfvol is met cognac en die hij speciaal van zijn vrouw
had gekregen, maar biedt bovendien en tot zijn eigen verbazing aan de
man te scheren. Daarna verdwijnt de man, waarover de kapper later hoort
dat hij een vaste bewoner van het schip is, die niets uitvoert, maar ook
niet weg wil. En dat de kapper hem beter uit de weg kan gaan, hij kan
gevaarlijk zijn.. Het slot van dit verhaal is verrassend en positief, al
ligt dat dan niet aan de kapper.
Ik was blij dat het boek niet dikker was.
Marjo