Tokyo, van Mo Hayder, leest als een speer. Ik had in het begin mijn
bedenkingen en hoewel daar wat minpuntjes van zijn overgebleven is mijn
uiteindelijke leesindruk positief: ik wilde het spannende verhaal graag
snel uitlezen en werd niet teleurgesteld.
Ik zal eerst nog eens vertellen waar deze thriller over gaat. 'Grey'
Hutchins is extreem beschermd opgevoed en daardoor wat wereldvreemd. Op
jonge leeftijd las zij een zeldzaam boek over Japanse oorlogsgruwelen in
het Chinese Nanking maar iedereen verklaart haar ongelovig voor gek als
ze daarvan vertelt. Zo erg dat ze aan haar eigen verstand gaat twijfelen.
Dus raakt ze in de ban van de zoektocht naar de waarheid - en naar het
bewijs van haar normaliteit. Zo komt ze in Tokio bij de Chinese
wetenschapper Shi Chongming: hij zou een film bezitten van de gruwelen
in Nanking. Pas na lang aandringen belooft Chongming haar de film te
tonen als zij een wederdienst voor hem verricht. En dat is niet zonder
gevaar... Dit alles speelt zich af in een Tokiose nachtclub, een
vervallen vooroorlogs huis en de wereld van de Japanse mafia, yakuza.
Wat me eerst wel dwarszat is het effectbejag van het boek. Okee, dat is
natuurlijk een kenmerk van thrillers, maar hier leek het richting
sensatiebelustheid te gaan. De naïviteit van de verder intelligente
hoofdpersoon Grey vond ik onwaarschijnlijk en irritant. En Hayder
probeert te duidelijk de sfeer van Japanse horrorfilms op te roepen: de
gruwelen bestaan daar vaak vooral in je hoofd. Hayder blijft expres vaag
maar vertelt wel weer net zoveel dat ze dat laatste ook nog had kunnen
uitspreken. Dat ze dat uiteindelijk ook doet maakt het weer een beetje
goed. Ook speelt vaak een eng, teruggetrokken vrouwspersoon een
belangrijke rol in de Japanse horrorfilms die zag.
De vorm van Tokyo is ook al vaker gebruikt: het heden van Grey wordt
afgewisseld door historische dagboekfragmenten van Shi Chongming. Ik was
bang dat dat wat geforceerd zou worden maar gelukkig hanteert Mo Hayder
dit niet te strak.
Erg verrassend is het allemaal niet (vond ik), maar desondanks is het
boek spannend en sfeervol geschreven. Dat de oorlogsgruwelen zijn
gebaseerd op ware feiten maakt het nogal venijnig. Maar geeft me toch
ook een bijsmaak omdat Hayder daar een nog gruwelijker verhaal van heeft
willen maken :-\ Ik blijf dus een beetje ambivalent. Of het toevallig is
of aan mijn eigen (onbewuste) leespatroon ligt weet ik niet, maar dit
jaar las ik al eerder boeken waarin de Japans-Chinese oorlog (die
overging in WOII) een rol speelt (The
samurai's garden en The women of the silk van Gail Tsukiyama). En
daarvoor over de Japanse kant in De
opwindvogelkronieken van Murakami en Versluierde heuvels van
Ishiguro. Er ontstaat een heus thema! ;-)
Chanou
|
|
