Het boek vermeldt prominent op de voorpagina: 'een sprankelende roman
die doet denken aan Marquez en Allende.' Twee van mijn favorieteschrijvers,
dus dat belooft wat. Het verhaal gaat over een familie van vrouwen (de moeder van hetgeheel met twee zusters, twee dochters, een kleindochter
en uiteindelijk een achterkleinzoon) in een dorp in Galicië, vanaf de
jaren '20 tot aan eind 20e eeuw, en hun succesvolle hotel. Hun leven
wordt beschreven aan de hand van vele meer en minder belangrijkegebeurtenissen.
Door hun omgang met de buitenwereld wordt de sfeer vandie tijd in dat
gebied weergegeven. Hun relatie met anderen (en met elkaar) is meestal problematisch. Vooral wanneer het op
mannen aankomt. Ze maken tijden van smokkel, oorlog, dictatuur, democratie en(regionaal) nationalisme door,
lopen kinderen en trauma's op, gaan door met leven en het hotel. De hoofdpersonen worden snel afwisselend beschreven. Je duikt
niet echt in hun hoofd, maar krijgt af en toe een vleugje mee, dan ga je
weer naar de volgende. Ze hebben allen een typische eigenschap, die op
mij wat gemaakt overkwamen. Veel verder leer je ze niet kennen. De een
is bazig en nors, de
ander houdt van eten en verhalen, een derde is dol op boeken. Geen
diepgaande karaktereigenschappen, meer eigenaardigheden. Voor mijn gevoel
blijven het figuranten, die zich bovendien vaak zo vreemd wisselend in de
tijd gedragen, dat het niet geloofwaardig is.
Hetzelfde geldt eigenlijk voor de historische component van het boek.
Je krijgt wel iets mee van de tijd waarin het speelt, maar het blijftzijdelings en oppervlakkig. De
grote gebeurtenissen raken af en toe het persoonlijke leven van de dames,
maar ze zijn er niet bij betrokken, en de lezer raakt er ook niet bij betrokken.
Waar het boek wel diep op ingaat is de bekrompen roddelcultuur van eenafgelegen Spaans dorp. Ik weet niet zeker of dit als kritiek op
zo'n cultuur bedoeld is of dat het boek zelf gewoon een hoog soap-gehalte
heeft. De vele anekdotes en gebeurtenissen zijn vaak
grappig beschreven, vaak dwaalt het verhaal af naar diverse
andere gebeurtenissen. De dorpelingen komen zonder uitzondering erg
negatief naar voren: bemoeizuchtig, achterlijk, jaloers, bekrompen,
egoistisch. Misschien is dit grappig bedoeld, maar ik word er een beetje
treurig van; er zullen toch ook wel leuke en aardige mensen bestaan? Niet
in dit deel van Spanje, blijkbaar.
Mijn mening: het is een boek dat wel aardig vlot wegleest, waar
vermakelijke stukjes inzitten, maar de pretentie dat het zou kunnentippen aan Marquez en Allende vind ik zwaar overdreven.
Het probeert de verhaalstijl wel over te nemen, maar mist het
persoonlijke, indringende van deze schrijvers, en de connectie die ze vaak
leggen naar historie en maatschappij. Ook zijn de avonturen die er in
beschreven worden een stuk minder interessant, evenals de hoofdpersonen.
Je blijft achter met het gevoel dat je meer te weten bent gekomen over een
aantal ongelukkige vrouwen in een saai dorp in Spanje. Meer niet.