Max Tivoli wordt in 1871 geboren als een gelukskind, een Nisse zoals zijn
vader dat noemt. Hij ziet er uit als een 70 jarige, gerimpeld,
verschrompeld, met levervlekken en ruikt helemaal niet babyachtig. Een echt gelukskind wordt hij echter niet.
Zijn lichaam zal zich achterwaards ontwikkelen; zijn geest niet. Omdat
hij als ongeveer 70 jarige geboren wordt weet hij ook zo'n beetje wanneer hij zal
sterven. Als twintig jarige ziet hij er uit als vijftig en vallen oudere
vrouwen voor hem; hij wordt verliefd op een jong meisje. Ergens zit er natuurlijk een evenwicht, trouwt hij en wordt daarna alsmaar jonger
en knapper. Hij begint zijn leven, zijn bekentenissen, op te schrijven in 1930 wanneer
hij als bijna zestig jarige z.g. in de zandbak zit te spelen. De rest vertel ik niet tenzij iemand een VERKLAPPER wil, maar dan is de lol er
af. Een knap, gek boek en Greer weet er een geloofwaardig einde aan te
maken. Wat mij betreft een aanrader.
Liesbeth.
|
relevante
links:
-
Andrew
Sean Geer
-
Max wordt verliefd op een buurmeisje, Alice, maar omdat hij zoveel ouder lijkt wordt het niets alleen krijgt Max herkansingen als hij haar later weer ontmoet en hij jonger is gegroeid en zij hem niet herkent. Tegen de historische achtergrond van San Francisco aan het begin van de twintigste eeuw, volgen uit Max’ leven en zijn bekentenissen vragen over het karakter van de tijd, over schijn en werkelijkheid en over de liefde. De bekentenissen van Max Tivoli is een schitterende en gedurfde sprong van de verbeelding, en toont de wereld door de ogen van een 'monster' dat de zekerheden waarmee wij leven op losse schroeven zet, en daarmee belichaamt wat het betekent mens te
zijn.
(VPRO-
boeken)
|