Sebastian Faulks: Het lied van de loopgraven



Jaren geleden heb ik dit boek gelezen en was onder de indruk. Nu ben ik geweest in de  treek van de Somme, waar het grootste deel van het boek zich afspeelt, en dus was een tweede lezing zeer gewenst.

Stephen wordt vanuit Engeland naar Noord-Frankrijk gestuurd om de fijne kneepjes van het textielbedrijf te leren kennen. Hij logeert bij de fabriekseigenaar Azaire en diens gezin. En wordt verliefd op Isabelle, de veel jongere echtgenote. Als Azaire hun verhouding ontdekt, verlaten ze samen het huis en trekken naar Zuid-Frankrijk, waar ze een gelukkige tijd hebben. Dan ontdekt Isabelle dat ze zwanger is, en ze wordt bang. Ze verlaat Stephen, zonder te zeggen dat ze zijn kind verwacht, en gaat terug naar haar ouders.

Als de oorlog dreigt gaat Stephen terug naar Engeland en neemt dienst. Hij houdt dagboeken bij van zijn ervaringen, omdat hij niet zoals de meeste soldaten een thuisfront heeft. Er is niemand aan wie hij kan schrijven, niemand die hem pakjes stuurt. Hij overleeft alle verschrikkingen van de loopgraven, ziet zijn vrienden voor zijn ogen sneuvelen maar gaat zelf onverschrokken door. Wat heeft hij immers om voor naar huis te gaan?

Tijdens een verlof ontmoet hij in Amiens Isabelle, die hem vertelt over haar nieuwe vriend, met wie ze naar Duitsland gaat. Stephen vindt een beetje troost bij haar zus Jeanne, maar nu is echt iedere bodem onder zijn bestaan weggeslagen, het leven is zinloos. De dood wil hem echter nog niet, en na de oorlog trouwt hij met Jeanne. En ontdekt dan pas dat hij een dochter heeft.

Jaren later vindt zijn kleindochter zijn dagboeken, ze probeert er achter te komen wat voor man haar opa was. En wat voor oorlog de Great War was. Een boek over liefde en vriendschap, maar vooral over de verschrikkelijke loopgravenoorlog. Het begin is wat langdradig, maar als de oorlog begint, komt er ook vaart in het verhaal, en word je meegesleept in de schokkende  tragiek van een vreselijke oorlog. Een prachtig boek.

Ja, prachtboek. Ik kreeg het claustrofobisch benauwd, hapte tijdens het lezen over die ondergrondse gangen die ze moesten graven en die dan instortten regelmatig paniekerig naar adem. Gruwelijk. Wat me ook zo is bijgebleven, is dat die jongens het ene moment in zo'n gang zaten en vervolgens op verlof mochten naar Engeland. Héél merkwaardig. Die enorme botsing die dan ontstond tussen de wereld aan het front en de rust en het onbegrip die ze thuis aantroffen. Het is een boek dat me nog heel helder voor de geest staat, ook al is het alweer een jaar geleden dat ik het las. Een aanrader, inderdaad.




 

      relevante links:

 

Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 26/11/04  Eisjen

Terug naar top pagina