Pff, zelden zo'n boek gelezen waarvan ik niet goed weet hoe samen te
vatten. "Het land van Theo van Gogh" is een optelsom van publicaties van
de columnist Ephimenco, meestal voor Trouw. Een enkel hoofdstuk is
speciaal voor dit boek geschreven, zoals de "Open brief aan Mohammed B.,
de schender". De auteur was al bezig met het samenstellen van het boek
voor de moord op Theo van Gogh. Het boek gaat over de vorm van
multiculturalisme die in Nederland jarenlang gold, die teveel op
idealisme was gestoeld, maar in werkelijkheid de onverschilligheid en
kloof tussen de verschillende bevolkingsgroepen bevorderde en dat er
geen ruimte was voor een open en reeel debat om dit aan de orde te
stellen. De moord op de kunstenaar Van Gogh (uit relieuze overtugingen)
heeft Ephimenco juist versterkt om het boek uit te geven, wetende dat
het tot reacties zou leiden. Ik vond het lastig om tot de kern van het
boek door te dringen, omdat het een verzameling van kleine hoofdstukken
is (13 in totaal), waarin de mening van zoveel mensen aan de orde komt.
Ephimenco geeft zijn mening door op anderen te reageren (is ook eigen
aan een columnist), maar daardoor is het lastig wat Ephimenco nu zelf
vindt, te destilleren uit de verhalen. Je krijgt bij oppervlakkig lezen
misschien ook de indruk van iemand die het per definitie met anderen
oneens is, maar dat doet ook weer niet recht aan deze auteur (want doen
niet alle "deskundigen" dat ??). Hij afficheert zich ook wel erg graag
met Hirsi Ali en Ellian. Waarom? De titels van de 13 hoofdstukjes:
- De slachting van Theo van Gogh ("En kom niet aanzetten met
clichematige wijsheden als "ook woorden kunnen doden")".
- Linkse leegte en progressief rancune
- De multiculturele desintegratie
- Hoofddoek, het Franse antwoord
- Mammoetmoskeeen
- Bush voert een verkeerde oorlog
- Waar blijft het antwoord van moslims?
- De toon van het debat
- De verworpenen van de multiculturele samenleving
- Feministische apathie
- Open brief aan 49 Marokkaanse Nederlanders
- Oorlogsdagboek
- Open brief aan Mohammed B., de schender.
Ephimenco wil met uitgave van dit boek bewustwording creeren dat het
multiculturalisme in Nederland de laatste jaren meer iets van woorden en
"beleid" is geweest, van linkse intellectuelen die erg graag de kop in
het zand staken, dan dat integratie in de praktijk daadwerkelijk is
geslaagd. Maar wat is integratie? We hebben blijkbaar met z'n allen
zitten slapen. Hij geeft ook af op de linkse politiek. O.a. op Aboutaleb,
die als directeur van Forum, de moslimjongeren meer opgehitst zou hebben
en de aanslag van 11-09-01 onvoldoende krachtig zou hebben veroordeeld:
"Moslims mogen de aanslag steunen.......Dat alles vrij te kunnen zeggen
is een vrij goed". Ephimenco constateert dat Aboutaleb na
de moord op Van Gogh en in zijn rol als wethouder in A'dam als een blad
aan een boom is omgeslagen.
Pff, ik weet het allemaal niet....... Er zit een grote kern van waarheid
in het betoog: we hebben mogelijk teveel de diversiteit van de culturen
benadrukt waardoor "we" te weinig met elkaar vertrouwd zijn geraakt.
Maar het is erg makkelijk om terug kijkend eea te constateren. Ik wil
dan weten: hoe nu verder met elkaar? Daarop geeft Ephimenco geen
antwoord; daar was het boek waarschijnlijk ook niet voor bedoeld, maar
dat houdt me wel bezig.
In ieder geval weer voldoende stof voor mijn grijze cellen om over na te
denken.
Marjan
P.
|
Houtekiet, 2004, 148 pagina's
ISBN 9052408114Een interview met
de auteur
En volgens het
Vlaams belang (.....): "Het mag duidelijk zijn dat Ephimenco een
bijzonder scherp en sterk boek heeft neergezet" Ik weet niet of
Ephimenco daar zo blij mee is.
Een column paar dagen voor herdenking van de moord op Van Gogh
Op 02-12-05 is er een
debat
in Brussel over "Tolerant Nederland, het vrije woord aan het woord"
met o.a. Ephimeco en Ellian. Ook met Theo Maassen, die dit schreef:
Het uiten van je mening
Is het allerhoogste goed
Dat is juist iets wat haat ontlaadt
En niet wat woede voedt
Laat iedereen nou zeggen
Wat-ie voelt en wat-ie denkt Ook al wil dat dan soms zeggen
Dat je wordt gekrenkt
En spreek me nou niet tegen, lul
Want dat pik ik niet
Dan is de loop van m'n revolver
Het laatste wat je ziet.
Zo dat lucht op
Theo Maassen,
Doodsbedreiging. |