Het boek speelt zich af in het plaatsje Eureka in Californië. In dit
kleine stadje gebeurt eigenlijk nooit iets totdat ene Leon Meed als
vermist wordt opgegeven. Steeds meer mensen zien hem even op heel
onverwachte plekken ( de douchecel, verdrinkend in de oceaan, ineens
voor je auto enz.) .
Het idee van dit boek vind ik leuk. Wat gebeurt er met mensen als ze
blootgesteld worden aan iets onverklaarbaars. Mensen proberen dit
onverklaarbare op een of andere manier in te passen in hun leven, zoeken
een verklaring. Sommigen denken aan een goochelaar. Anderen zoeken het
in het spirituele vlak van een verdwaalde geest. Weer anderen gaan
twijfelen aan hun eigen geestelijke gezondheid. Iedereen denkt dat
hij of zij de enige is die deze verschijning ziet.
Helaas gaat het om zoveel personages ( bijna 20 ) die elkaar heel snel
in kleine stukjes opvolgen, dat ik steeds de neiging had om terug te
bladeren om te zien over wie het nu weer ging. De personages worden niet
echt uitgewerkt en bleven daardoor niet hangen in mijn herinnering.
Als een film zou het misschien werken, steeds even inzoomen op iemand en
weer verder "vliegen". Om te lezen vond ik het heel onrustig en
verwarrend.
Aan het einde van deel 1 bekennen voor het eerst twee mensen aan elkaar
dat ze Leon Meed gezien hebben. Zeer betekenisvol is dit op Kerstavond.
Is Leon Meed een personificatie van de "verlosser" of vul ik nu
meer in dan er staat?
Deel 2 is een paar bladzijden .Hierin wordt er verteld vanuit het
perspectief van Leon Meed. Dit vond ik het leukste stukje van het boek.
Zijn personage werd verder uitgewerkt en ging daardoor leven, hoewel je
in deze context misschien niet echt van leven kunt spreken.
Deel 3 is in feite een herhaling van deel 1. Weer alle personages, maar
nu tien jaar later. Leon Meed is dood en heeft aan alle mensen aan
wie hij ooit is verschenen iets nagelaten.
Het blijken houten beelden te zijn , portretten van ieder van deze
mensen zoals ze er tien jaar geleden uitzagen. Iedereen wordt dus als
het ware geconfronteerd met zichzelf zoals hij of zij tien jaar geleden
was.
Weer vind ik dit idee leuk, maar het is zo fragmentarisch uitgewerkt.
Het blijven oppervlakkige, vrij stereotype personages , de alcoholist,
de homo, het new-age meisje enz.
Al met al vind ik het niet zo'n geslaagd boek. Het is een debuut en
volgens de "achterkant" is Josh Emmons een van de grootste
literaire beloftes uit de Verenigde Staten.
Wat mij betreft geen aanrader.
Marjo N.
