Philippe Besson: Zijn Broer (Son Frère)
"Bij afwezigheid van mannen (En l'absence des hommes) van Besson kwam hier al langs door Jop. Ik las de afgelopen dagen "Son Frère" helemaal geen dik boek (152 pagina's), maar het maakt zoveel indruk dat je heel moeilijk achter elkaar kunt doorlezen. Dan word je, echt, droef.
Thomas en Lucas zijn broers. Thomas heeft een vorm van leukemie en Lucas is bij hem in zijn laatste maanden. In het ziekenhuis en later op het Île de Ré, waar de ouders in Saint-Clément-des-Baleines een zomerhuisje hebben. Daar (be)leven de twee mannen de laatste weken van Thomas tot alle geheimen zijn ontrafeld en Thomas klaar is met zijn leven.
Het verhaal is schitterend. Heeft veel details die ik niet ga verklappen, maar die als kleine diamantjes op de bladzijden schitteren. En die je achterlaten met een mooie, grote, ronde edelsteen. Opzienbarend vind ik de schrijfstijl van Besson. Zijn beschrijving van een ruggenprik tart elke beschrijving. Ik kreeg het er helemaal benauwd van en werd ook nog helemaal bleek. Moest het boek wegleggen. Ik wou dat ik wist waar het in zat. Van het boek gaat een enorme stilte uit. Er wordt werkelijk geen woord te veel gezegd en, nee, toeval bestaat niet. Dat maakt het verhaal rond. Zijn beschrijvingen van de ziekenhuiswereld zijn herkenbaar voor iedereen die de weg kent van het horen dat iemand/een geliefde/een naaste een ernstige/dodelijke ziekte heeft, de onderzoeken, de onderzoeken, de onderzoeken, de erkenning dat ze toch niet precies weten wat het is of niet precies weten wat ze kunnen doen om het te genezen of er is nog niets om te genezen. Het is pijnlijk, het is kwetsend, het is inadequaat, liefdeloos en het lichaam wordt verdingd. Er is geen mens meer, de mens is louter patiënt.
In alles kan de mens uiteindelijk toch kiezen. En dat doet Thomas. Met Lucas. Het is een prachtig boek. Ik ben niet van citaten… ik ben van hele boeken. Ik las ook niet de vertaling, maar toch wil ik jullie het begin niet onthouden (het is goed leesbaar in het Frans, het is vast mooi vertaald):
"Le 31 juillet.
Thomas meurt. Thomas accepte de mourir. C'est ici, dans la maison de Saint-Clément, la maison de l'enfance, qu'il choisit d'attendre de mourir. Je suis après de lui. C'est encore l'été. J'ignorais qu'on pouvait mourir en été. Je croyais que la mort survenait toujours en hiver, qu'il fallait le froid, la grisaille, une sorte de désolation, que c'est seulement ainsi qu'elle pouvait se sentir sur son terrain. Je découvre qu'elle peut tout aussi bien exercer sa besogne en plein soleil, en plein lumière. Je songe que Thomas
l' accueillera en pleine lumière."
relevante links:
-
"Zijn broer" besproken bij Literair Nederland
-
Laatste keer bijgewerkt: 31/05/05 Eisjen
