Elle Eggels
Het huis met de 7 zusters.

Verdeelde meningen:

Ik vond het flut. Niet boeiend, niet prettig lezend en het leek wel of hier "Het huis met de geesten" werd nagedaan/aapt. Toevallig had ik dus net dat boek van Isabel Allende, Het huis met de geesten uit. Dit boek (van EE) had ik al een tijdje in huis en begon daar in te lezen. Ging ook over vrouwen in een huis en ook de jongste die het verhaal vertelde. Heel zielig allemaal maar zo saai en zelfs vervelend geschreven.

Kwist niet wat ervan te denken, mij was dit boek gegeven door iemand die veel leest en haar boekhandel (B :-)) had gezegd dat het een goed, leuk enz enz boek was. Was/is er soms iets met mij aan de hand? Ik heb het bijna uitgelezen, het middenstuk grotendeels overgeslagen/doorgebladerd.

Op zoek optinternet kom ik het tegen en ook daar lovende recenties. Tzal wel aan mij liggen of aan de verkeerde volgorde van lezen? Ik behoor toch precies tot de met name genoemde lezersgroep die het zo aan zou spreken. Heeft iemand het gelezen en wil die er alsjeblieft iets over vertellen?

Op het Internet stond:

 "Bijna 50.000 exemplaren werden binnen een halfjaar verkocht van een familiesaga, die de hype was van het najaar van 1998: Het huis van de zeven zusters van Elle Eggels. Dat is een aanzienlijk aantal voor een debuutroman, maar eigenlijk had uitgever Oscar van Gelderen van Vassallucci vooraf het dubbele verwacht, zo zei hij begin maart 1999 in het radioprogramma De avonden. Het boek zou namelijk het voorbeeld bij uitstek zijn van een roman die met name de belangrijkste lezersgroep aanspreekt: vrouwen van veertig tot zestig. en:

'Ik wilde schrijven op een andere manier dan de meeste Nederlanders doen. Met meer beeldspraak. Meer vertellend dan de meeste Nederlanders. In de sfeer van de Zuid- Amerikaanse schrijvers, die altijd verhalen willen vertellen.' Dat zei Eggels in een interview met Rob van Erkelens in De Groene Amsterdammer (30 september 1998). Haar bijzonder bloemrijke beeldspraak, met metaforen als 'de hitte die als een beschonken kerel over ons heen hing' en de herfst die 'aan het daglicht begon te likken' (allebei uit de allereerste zinnen), bleef in geen enkele recensie onvermeld."

Zie je, heeft ze inderdaad IA proberen na te doen. Niet gelukt hoor, maar misschien vinden andere grrls het wel prima te lezen? Ik ben benieuwd!

Het is al wel een tijdje geleden dat ik het las, maar ik vond het wel aardig. Een mooi verhaal wat verteld wordt. Inderdaad wel met een heel erg Zuid-Amerikaanse manier van vertellen. Maar ach, die spreekt mij wel aan, ik heb me daar niet zo aan gestoord.

Ik heb dit boek twee jaar geleden gelezen. Ik herinner me dat ik het met veel plezier gelezen heb. Ook omdat ik veel herkende van de sfeer op het Limburgse platteland in de vijftiger jaren. Het had zich zo kunnen afspelen in het dorp van mijn oma waar ik veel op vakantie ging. Hoe arm men ook was er was altijd nog geld voor een borreltje om iets te vieren . Men zet een tafel op straat en iedereen komt er gewoon bij zitten eten en drinken.

Ik heb de boeken van Isabelle Allende en Gabriel Marques ook gelezen. Ze hebben allemaal hun eigen kracht maar je moet ze niet met elkaar vergelijken.

En een Zuid Amerikaanse sfeer kan ik in het boek van Ellen Eggels niet terugvinden.

Eisjen

relevante links:

• Biblio web over de schrijfster

(Meer relevante links toe te voegen, of commentaar? Laat me het even weten: eisjen@boekgrrls.n)

---

Laatste keer bijgewerkt: 26/03/02  Eisjen

Boekgrrls wordt gesponserd door: