"Na het boek en prachtige film is dit jaar in
Nederland in het Singermuseum het werk van Camille Claudel te zien: "Uit de schaduw
van Rodin", Camile Claudel (1864 -1943) van 21 januari t/m 22 april 2001.
Tja, ik weet het duurt nog even, maar ik was zo verheugd het te lezen, dat ik het even
kwijt moest. Het zal me wel weer moeite kosten van die beelden af te blijven. Ik moet bij
mooie beelden altijd even voelen, de vorm, hoe glad, etc."
"ik vond het boek ontzettend mooi en triest. weet nog dat ik het had uitgeleend en
het heeel snel weer trugkreeg met de woorden "ik lees het nIEt uit, hier word ik
vreeslijk depri van". film ken ik niet, wist eigenlijk ook niet dat het verfilmd is.
en haar werk zien: jAA, daar wil ik graag heen!! ik kan me je verheuging goed voorstellen
:-) maarre, kheb nog geen agenda voor dan, wil je het tzt nog een x-tje melen?"
"Typisch een geval van "de tweede vrouw". Je zult denk ik als je haar
geschiedenis kent met andere ogen naar haar werk kijken."
"Als je dit soort boeken leest over deze vrouwen die zo veel moeten overwinnen om
te kunnen doen wat ze willen, verbaast het me altijd weer dat er uberhaupt nog vrouwen
waren vroeger die iets anders presteerden dan met iemand te trouwen en kinderen te
krijgen. Wat een tegenwerking. In het Rodin museum in Parijs staat ook wat werk van haar,
toen ik dat zag een aantal jaren geleden, had ik het boek nog niet gelezen en heb er
minder aandacht aan besteed dan ik nu zou doen."
"Ze had gewoon een geweldige passie en talent natuurlijk en gelukkig een vader die
haar in haar ambitie ondersteunde. Toch wel heel bijzonder voor die tijd. Beelden die in
haar op kwamen, wilde ze gewoon realiseren, zoiets moet het zijn.
Onlangs de film weer gezien en ik vind het zo enorm triest dat ze de laatste 30 jaar!
van haar leven in een psychiatrische inrichting heeft geleefd en daar geen stuk klei of
steen meer heeft aangeraakt. Of dit alleen aan Rodin te danken is???, de film suggereert
het wel. Misschien had ze hem maar beter nooit kunnen tegenkomen! Liefde kan je maken of
breken."
"De schrijfster Delbée was boos over de verfilming, door Isabelle Adjani
van haar boek. (...) Dat is wat ik Adjani het meest kwalijk neem. Dat beeld van die
hysterische Camille, een Camille die grienend op de vloer ligt en met wie het voortdurend
slecht gaat. Zo was het helemaal niet. Ze was iemand die veel lachte en een gezond
boerenverstand had. Een opstandige, dat wel (...).
Er is nog een boek over Camille Claudel:
Dossier Camille Claudel, geschreven door Jacques Cassar.
Een verzameling documenten over haar leven en haar verblijf in psychiatrische
inrichtingen. Brieven van Camille aan haar broer Paul ( de schrijver/dichter Paul Claudel)
van en aan Rodin, fragmenten uit brieven van Octave Mirbeau en Jules Renard enz.
Het is een aangrijpend verslag over het leven van een begaafde, verliefde, eenzame en
tot slot verbannen vrouw, uit een geborgen omgeving die zij niet wilde en die haar niet
accepteerde zoals ze was."